Έρωτας και φιλία μπλέχτηκαν γιατί μοιάζουν

Δυο οποιαδήποτε πράγματα που μεταξύ τους μοιάζουν, δυσκολευόμαστε να τα ξεχωρίσουμε. Κάθε φορά που έχουμε μπροστά μας κάτι καινούριο, παρατηρούμε πρώτα τα πιο έντονα χαρακτηριστικά του και το πρώτο πράγμα που αυτά θα μας θυμίσουν, το κλειδώνουμε στο μυαλό μας και λέμε με σιγουριά ότι «αυτό είναι!» αγνοώντας τις άλλες επιλογές που μπορεί να υπάρχουν.

Η φιλία και ο έρωτας μοιάζουν σε δύο επίπεδα, ένα γενικό και ένα πιο προσωπικό, καθιστώντας τα πολλές φορές ιδιαίτερα δύσκολα στον διαχωρισμό. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που καταλήγουμε να βλέπουμε τις μεγαλύτερες καψούρες κολλημένες στο friendzone και ανθρώπους που θα ήταν εκπληκτικοί φίλοι να βρίσκονται σε προβληματικές σχέσεις.

Μας μπερδεύουν και τα μπερδεύουμε κυρίως γιατί δημιουργούν τα ίδια συναισθήματα. Οικειότητα, έλξη, εμπιστοσύνη, θαυμασμός, μερικές μόνο από τις κοινές λέξεις που πιθανότατα θα συναντούσαμε αν επιχειρούσαμε να καταγράψουμε σε δύο λίστες τι σημαίνει για εμάς φιλία και τι έρωτας. Για την ακρίβεια σε δύο τέτοιες λίστες οι ομοιότητες πιθανότατα θα ήταν πολύ περισσότερες από τις διαφορές. Αν μάλιστα παίρναμε τις δικές μας λίστες και επιχειρούσαμε να τις συγκρίνουμε με αυτές άλλων ατόμων του κύκλου μας, οι πιθανότητες είναι ότι δε θα βλέπαμε τραγικές αλλαγές. Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε δυνατά συναισθήματα, πολλές ομοιότητες και λίγες διαφορές κρύβεται το βασικότερο αλλά και πιο γενικευμένο σημείο του προβλήματος.

Σε πιο προσωπικό επίπεδο το πρόβλημα γίνεται πιο συγκεκριμένο και διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο. Αν αλλάζαμε λίγο τη λίστα και κάναμε ταξινόμηση με σειρά προτεραιότητας χαρακτηριστικών, τότε ξαφνικά η λίστα του καθενός θα γινόταν μοναδική και θα έπαυε να μοιάζει με τη λίστα των ατόμων γύρω μας. Άλλος ίσως έβαζε ψηλότερα το χιούμορ ή τον δυναμικό χαρακτήρα, άλλος μπορεί να τοποθετούσε υψηλότερα τη διαλλακτικότητα . Το πρόβλημα εδώ είναι πως ότι ανέβαινε ψηλά στη λίστα της φιλίας, θα ανέβαινε και στη λίστα του έρωτα. Ο καθένας μας έλκεται σε πολύ διαφορετικά αλλά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και επιλέγει και τις δύο κατηγορίες με βάση αυτά.

Εμφανίζεται λοιπόν ένας καινούριος άνθρωπος ο οποίος πληροί πολλά από τα χαρακτηριστικά της λίστας μας. Αρχίζουμε νοητά και υποσυνείδητα να βάζουμε τικ στα όσα εντοπίζουμε και μας αρέσουν. Πώς όμως επιλέγουμε σε πια από τις δύο κατηγορίες τον κατατάσσουμε τελικά; Αυτόματα σχεδόν τον βάζουμε στη κατηγορία που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη εκείνη τη δεδομένη στιγμή και σχεδόν ξεχνάμε να ρωτήσουμε ειλικρινά τον εαυτό μας σε πια από τις δύο κατηγορίες όντως θα τον θέλαμε.

Και όταν η επιλογή γίνει κρύβει μία αίσθηση μονιμότητας. Σαν να έχεις δύο φακέλους μπροστά σου και όταν επιλέξεις τον έναν, ο άλλος χάνεται. Όταν λοιπόν θυμηθούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι ήταν αυτό που όντως ήθελε και όταν η απάντηση που πάρουμε μας δείξει ότι βρισκόμαστε σε λάθος θέση, νιώθουμε περιορισμένοι εκεί και ανήμποροι να κάνουμε πίσω και να αλλάξουμε πορεία.

Επαναπαυόμαστε λοιπόν σε ένα είδος σχέσης που δε μας γεμίζει, κυρίως επειδή μας γεμίζει ο άνθρωπος που υπάρχει απέναντί μας. Είναι γνωστό το ρητό άλλωστε. «Απόλαυσε τη διαδρομή, αξίζει περισσότερο από τον προορισμό» και αν μιλάγαμε για ταξίδια θα συμφωνούσα απόλυτα. Όταν όμως μιλάμε για σχέσεις ανθρώπων επίτρεψέ μου να διαφωνήσω οριζοντίως, καθέτως και προς όλες τις λοιπές κατευθύνσεις. Όσο όμορφη και αν είναι η διαδρομή μιας σχέσης ή μιας φιλίας αν δε σε βγάλει τελικά εκεί που θες, ποιο το νόημά της; Με απωθημένα θα μείνεις και με «αν» να σε ταλαιπωρούν.

Τι είναι τελικά χειρότερο; Να είσαι κολλημένος σε μια φιλία που θα ήθελες να είναι έρωτας ή σε μια σχέση που θα λειτουργούσε καλύτερα σε μορφή φιλίας; Εξίσου άσχημα είναι και τα δύο και αυτό γιατί ποτέ δε θα μας αφήσουν ικανοποιημένους, ό,τι και αν είναι αυτό που έχουμε. Ας κοιτάξουμε λοιπόν να βγάλουμε τους εαυτούς μας από τα κλειστοφοβικά αυτά κουτάκια που μας λένε ότι άπαξ και κάνουμε μία επιλογή χάνουμε αυτόματα το δικαίωμα της διεκδίκησης.

Υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που κάνουν συνειδητά την επιλογή να ενώσουν τα δύο, πρόσεξε όμως, γιατί εδώ μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι ως προς το τι θέλουν, δεν μπερδεύονται ούτε αναρωτιούνται. Είναι άτομα που συνειδητοποιούν ότι ένας μεγάλος έρωτας μπορεί να κρύψει μέσα του τις πιο δυνατές φιλίες και εκμεταλλεύονται αυτή τη συνειδητοποίηση στο έπακρο. Ξέρουν όμως ότι όσο και αν αυτό ισχύει, το ανάποδο δε θα λειτουργούσε ποτέ. Μια πραγματική φιλία, δεν κρύβει τίποτα από έρωτα.

Άτιμο πράγμα τα συναισθήματα. Δεν έρχονται βλέπεις με οδηγίες χρήσης. Τα νιώθεις και υποτίθεται ότι τα καταλαβαίνεις τόσο καλά που θα μπορούσες να τα αφήσεις να σε καθοδηγήσουν. Είναι φορές όμως που ενώ σε πάνε κάπου και εσύ τα ακολουθείς τυφλά, κάπου στη μέση της διαδρομής αποφασίζουν να αλλάξουν γνώμη ή ακόμη χειρότερα τα ακούς να σκάνε επιδεικτικά στα γέλια και ευθαρσώς να δηλώνουν ότι «χα-χα, στην έσκασαν!» και άλλος ήταν ο σωστός ο δρόμος.

Αν λοιπόν νιώθουμε μπερδεμένοι, ας μη φοβόμαστε να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας για να καταλάβει τι θέλει. Και αν νιώθουμε τα συναισθήματα να αλλάζουν, ας μη φοβόμαστε να διεκδικήσουμε αυτό που μας λένε τώρα. Γενικότερα, ας ακούμε το συναίσθημα! Μπορεί να μη μας πηγαίνει πάντα από τον πιο εύκολο δρόμο και να προτιμάει καμιά φορά τις μεγάλες διαδρομές, αλλά στο τέλος είναι πάντα ξεκάθαρο το ποιον επιλέγει για τελικό προορισμό του.