Ετοιμάσου για ένα παιχνίδι παρατήρησης!

Σήμερα σκεφτόμουν να παίξουμε παρέα ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι όμως λιγάκι αλλιώτικο από όσα έχεις παίξει μέχρι τώρα και αυτό γιατί μπορείς εύκολα να το παίξεις μόνος σου. Και όταν λέω μόνος εννοώ τελείως! Ούτε συμπαίκτη θα χρειαστείς, αλλά ούτε και κινητό ή άλλο γκάτζετ να σε συνοδεύει και να σε αποσπάει. Το μόνο που θες είναι τα μάτια σου και το μυαλό σου σε εγρήγορση και είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις το παιχνίδι της παρατήρησης.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πού βρίσκεσαι; Ίσως είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι, μόνος ή και με παρέα, ίσως βρίσκεσαι σε κάποιο παγκάκι καθισμένος με λίγο κόσμο να κινείται γύρω σου ή ίσως βρίσκεσαι σε ένα μέρος με πολλά άτομα να σε περιβάλλουν.

Στην πρώτη περίπτωση, σε αυτή που είσαι σπίτι, θέλω να πλησιάσεις το πιο κοντινό σου παράθυρο και να κοιτάξεις έξω. Αν πάλι βρίσκεσαι ήδη έξω απλώς κοίτα λιγάκι γύρω σου. Υπάρχει κάτι που να σου κινεί το ενδιαφέρον; Με μια πρώτη και βιαστική ματιά η απάντηση πιθανότατα να είναι όχι, σε παρακαλώ όμως κοίταξε λιγάκι καλύτερα ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, μην κοιτάξεις. Παρατήρησε!

Παρατήρησε εκείνον τον κύριο που περπατάει στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται απέναντι. Τον έχεις ξαναδεί; Πόσο χρόνων να είναι και γιατί άραγε να περπατάει μόνος τέτοια ώρα; Κατέβασε λίγο το βλέμμα σου και δες! Κάτι κρατάει στο χέρι του! Περίεργη τσάντα για άντρα, ίσως να σκεφτείς αρχικά, αλλά κοιτάς και μια δεύτερη φορά και συνειδητοποιείς ότι είναι απλώς μία τσάντα από εκείνες τις επαναχρησιμοποιούμενες. Μα ναι, πως δεν το κατάλαβες νωρίτερα, αφού έρχεται από τη μεριά του σουπερμάρκετ. Τη βλέπεις όμως σχεδόν άδεια, πήρε ελάχιστα πράγματα! Ίσως να μένει μόνος, σκέφτεσαι και κατεβάζεις λίγο το βλέμμα καθώς κάνεις το συνειρμό. Παρατηρείς όμως το βήμα του. Είναι γρήγορο, σχεδόν βιαστικό. Γιατί βιάζετε άραγε; Ρίχνεις μία ακόμη ματιά στο πρόσωπό του και βλέπεις ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματισμένο. Ένα χαμόγελο που κρύβει αγάπη πίσω του. Ίσως περιμένει τα εγγόνια του να τον επισκεφτούν, σκέφτεσαι. Ίσως εκείνη η πάνινη τσάντα κρύβει μέσα σοκολάτες και λοιπά καλούδια για να γλυκάνει τα παιδάκια που τόσο πολύ ανυπομονεί να δει. Χαμογελάς και συ για λίγο σκεπτόμενος τη χαρά αυτού του παππού ή ακόμη και σκεπτόμενος το χαμόγελο του δικού σου παππού κάθε που πήγαινες να τον δεις μικρός.

Κοίτα και λίγο παραπέρα, εκείνο το ζευγαράκι που περπατάει χέρι-χέρι. Μάλλον είναι στην αρχή τους ακόμη, γιατί τα χέρια είναι δεμένα, αλλά τα μάτια σχεδόν αποφεύγονται και υπάρχει και αυτό το ήπιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη τους. Μπορείς σχεδόν να νιώσεις την γλυκιά αμηχανία στον τρόπο που κρατιούνται, σαν να μην έχουν ξανά κρατηθεί ποτέ με τέτοιο τρόπο. Λες να είσαι μάρτυρας σε κάτι που ξεκινάει τώρα; Χαμογελάς με αυτή τη σκέψη. Σκέφτεσαι ότι αν αυτό ήταν ταινία τότε μόλις έγινες κομπάρσος σε μία ρομαντική σκηνή. Να σε παρατήρησαν και εκείνοι άραγε; Πιθανότατα όχι, σκέφτεσαι, είναι συγκεντρωμένοι ο ένας στον άλλον. Δεν πειράζει, παρατήρησες εσύ. Έγινες σχεδόν αυτόματα και μαγικά κομμάτι της ιστορίας τους.

Πιο κάτω βλέπεις ένα πρόσωπο πιο γνώριμο. Εκείνη την κοπέλα που έχεις ξαναδεί αρκετές φορές να περνάει από το συγκεκριμένο σημείο. Ίσως μένει στη γειτονιά σου ή ίσως δουλεύει κάπου εκεί κοντά. Σήμερα όμως τη βλέπεις λιγάκι αλλιώτικη. Λίγο πιο νευρική θα έλεγες, το βλέπεις στην έκφρασή της και στις κινήσεις της. Μόλις κοίταξε το κινητό της, το έκλεισε όμως γρήγορα με μία έκφραση απογοήτευσης ή ίσως και εκνευρισμού -δεν είσαι απόλυτα σίγουρος. Το ξανακοιτάει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, σαν να θέλει να βεβαιωθεί για αυτό που είδε, ή μάλλον, αν κρίνεις από την ταχύτητα των κινήσεών της, για αυτό που δεν είδε. Για αυτό που ίσως να ήθελε να δει. Τι να περιμένει και άραγε θα το δει τελικά άμεσα;

Κοίτα μία τελευταία φορά γύρω σου. Παρατήρησε κάτι πέρα από αυτά που παρατηρήσαμε μαζί με τα μάτια της φαντασίας μας και αν θες πες μου και εσύ τη μικρή ιστορία που είδες να ανοίγεται μπροστά σου.

Ο καθένας κρύβει μία ιστορία πίσω του και η γλώσσα του σώματος, οι κινήσεις και η συμπεριφορά μπορούν να μας πουν πολύ περισσότερα από όσα θα μας πει ποτέ το στόμα. Παρατήρησε, λοιπόν, όχι έναν άνθρωπο, αλλά μία ιστορία που ανοίγεται μπροστά στα μάτια σου. Αρκεί να θες να τη δεις.