Έχει ηλικία η πρώτη φορά;

Ζούμε στην εποχή της κατάργησης όλων των ταμπού. Κάτι πραγματικά υπέροχο. Επιτέλους, ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να ζήσει όπως θέλει, να ντυθεί με τον τρόπο που τον εκφράζει, να ερωτευτεί όπως νιώθει και να κάνει έρωτα με όποιον κι όπως τον ευχαριστεί. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει ή να σχολιάσει τον άλλον για μια του επιλογή όσο, φαινομενικά, ακραία κι αν αυτή είναι.

Το γενικότερο κλίμα απελευθέρωσης, όμως, μας οδήγησε σε μια παγίδα. Στην προσπάθειά μας να αποτάξουμε από πάνω μας οτιδήποτε μας κρατάει πίσω, δημιουργήσαμε ένα καινούριο ταμπού ή μάλλον αντιστρέψαμε ένα παλιό. «Τι εννοείς είσαι παρθένος; Μα είσαι είκοσι. Εικοσιένα. Είκοσι δύο. Είκοσι πέντε χρονών!» «Ρε, τα ‘μαθες; Ο τάδε δεν το ‘χει κάνει ακόμα!» «Τι; Πλάκα κάνεις! Και δεν του φαινόταν, μια χαρά παιδί!»

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να μην έχει προχωρήσει ερωτικά παρά την όποια ηλικία του. Δεν έχει βρεθεί το κατάλληλο άτομο, οι πεποιθήσεις του είναι διαφορετικές, μια κακή αρχή η οποία τον κρατάει πίσω ή, πολύ απλούστερα, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους απλά δε θέλει, βρε αδερφέ! Δε νιώθει έτοιμος, πώς το λένε. Υποχρεωμένος είναι να μας δώσει λογαριασμό; Και για ποιο λόγο να τον κάνουμε να νιώσει διαφορετικός ή ο περίεργος της παρέας; Για ποιο λόγο να τον βάλουμε στη διαδικασία, έστω και να σκεφτεί, να πει ψέματα για κάτι τόσο προσωπικό όσο το αν έχει ή όχι προχωρήσει ερωτικά; Και στην τελική, ποιος είναι αυτός που όρισε πια είναι η φυσιολογική ηλικία για να ξεκινήσει κάποιος;

Ακόμα κι επιστημονικά να το δεις το θέμα, όχι, τέλεια ηλικία δεν υπάρχει. Αν πας στην ειδικότητα της παιδιατρικής ή της γυναικολογίας θα δεις ότι κάποια στιγμή στη διάρκεια της εφηβείας, το σώμα μας προετοιμάζεται κι ανατομικά, ναι. Είναι έτοιμο για την πρώτη του φορά. Η εφηβεία, όμως, ξεκινάει κάποια στιγμή γύρω στα έντεκα με δώδεκα και στους περισσότερους από εμάς τελειώνει γύρω στα δεκαοχτώ με δεκαεννιά. Υπάρχουν άτομα που θα μπουν στην εφηβεία ακόμη νωρίτερα από αυτό ή θα βγουν αρκετά αργότερα. Αυτό από μόνο του σου δίνει μια ηλικιακή γκάμα πάνω από δέκα έτη, ένα πραγματικά τεράστιο διάστημα από μόνο του.

Αν πας στην επιστήμη της ψυχολογίας, τα πράγματα περιπλέκονται πολύ περισσότερο. Ένα άτομο σύμφωνα με την ψυχολογία, λοιπόν, είναι έτοιμο για την πρώτη του σεξουαλική επαφή, όταν βρίσκεται σε μια υγιή σχέση, στην οποία δε νιώθει ότι πιέζεται να κάνει σεξ ούτε για να ευχαριστήσει αλλά φυσικά ούτε και για να κρατήσει τον σύντροφό του. Ο λόγος σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να ‘χει να κάνει με το να εντυπωσιάσει κάποιος τους φίλους του ή να συμβαδίσει με αυτούς. Πρέπει να νιώθει άνετα να πει «όχι» οποιαδήποτε στιγμή. Αυτές οι συνθήκες, όμως, μπορεί σε κάποιους να θέλουν περισσότερο χρόνο να δημιουργηθούν από ό,τι σε άλλους.

Έρευνα που έγινε στην Αγγλία, με δείγμα τρεις χιλιάδες άτομα, έδειξε ότι σχεδόν το 40% των νεαρών γυναικών και το 26% των νεαρών ανδρών δεν αισθάνονται ότι η πρώτη σεξουαλική τους εμπειρία είχε συμβεί «την κατάλληλη στιγμή». Αν, λοιπόν, τόσο μεγάλο ποσοστό δηλώνει ότι δεν ήταν έτοιμο, γιατί εμείς να πιέσουμε με τον τρόπο μας κάποιον να κάνει κάτι το οποίο μπορεί να μετανιώσει;

Αν είσαι κι εσύ άτομο που δεν έχεις προχωρήσει σεξουαλικά παρά την όποια ηλικία σου, πρέπει να ξέρεις ότι δεν έχεις τίποτα για το οποίο να ντρέπεσαι. Μη νιώθεις άβολα όταν η κουβέντα γυρνάει στο θέμα. Όπως οι υπόλοιποι νιώθουν άνετα να υποστηρίξουν το τι κάνουν στην ερωτική τους ζωή έτσι κι εσύ πρέπει να νιώθεις το ίδιο άνετα να υποστηρίξεις τη δική σου! Είναι καθαρά δικό σου θέμα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει ή να σε κάνει να νιώσεις άβολα γι’ αυτό.

Και μην αγχώνεσαι. Το ότι δεν έχει συμβεί ακόμη, δε σημαίνει πως δε θα συμβεί ποτέ, ούτε σημαίνει ότι πρέπει να συμβιβαστείς ή να ρίξεις τα στάνταρ σου. Περίμενε όσο χρειαστεί, είτε μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο άτομο είτε μέχρι να νιώσεις, τελικά, έτοιμος. Κάποια στιγμή θα γίνει. Κι όταν γίνει δε θα μετανιώσεις για την αναμονή, γιατί πολύ απλά θα καταλάβεις ότι το άλφα και το ωμέγα στην ευχαρίστηση του έρωτα είναι να νιώθεις καλά με αυτό που κάνεις.

Ναι, στις μέρες μας μπορεί, όντως, να μην είναι το πλέον συνηθισμένο να ακούμε κάτι τέτοιο. Ζούμε όμως –όπως ειπώθηκε και στην αρχή– στην εποχή της κατάρριψης όλων των ταμπού, της ελευθερίας και του ανοιχτού τρόπου σκέψης. Ας ρωτήσουμε, τότε, όλοι τον εαυτό μας: Απ’ τη στιγμή που δεν αφορά κανέναν μας το τι κάνει κάποιος άλλος στο κρεβάτι του, δεν είναι πολύ ειρωνικό να αφορά όλους μας το τι δεν κάνει;