Σήμερα λέω να παίξουμε παρέα ένα μικρό παιχνίδι. Ένα λιγάκι πιο στοχευμένο «συμπλήρωσε τη φράση». Να προειδοποιήσω όμως πριν ξεκινήσουμε, κρύβει μερικούς κινδύνους, αν δεν προσέξουμε εύκολα μπορεί να πάρει το κεφάλι μας από το χεράκι και το να το βγάλει βόλτα σε μονοπάτια υποτονικά. Με νοσταλγία και αρνητισμό να δίνουν ρυθμό και να χαράζουν πορεία, αν το παίξουμε σωστά όμως, σχεδόν εγγυώμαι πως θα έχει να μας πει πολλά. Τι λες λοιπόν, ξεκινάμε;
Φέρε στο μυαλό σου μια σου σχέση. Θες τωρινή, θες παλιότερη, λίγη σημασία έχει. Κοίτα μόνο να είναι μια που είχες θεωρήσει σημαντική. Που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο έπαιξε στη ζωή σου ρόλο. Είτε γιατί καψουρεύτηκες δυνατότερα από όσο είχες φανταστεί ποτέ πως γίνεται να καψουρευτεί άνθρωπος, καταλήγοντας να πέφτεις λιγάκι από τα σύννεφα με την πάρτη σου, είτε γιατί ήταν σχέση στην οποία τόλμησες πράγματα που άλλοτε ούτε που ήξερες πως θες να δοκιμάσεις. Την έφερες; Ωραία. Ξεκινάμε λοιπόν.
Θα σου πω μια φράση και θέλω να τη συνεχίσεις. Να μου πεις το πρώτο πράγμα που σου ήρθε στο μυαλό. «Ορόσημο στη σχέση μας ήταν όταν…». Για πες; Τι σκέφτηκες; Εντάξει, επειδή καταλαβαίνεις πως δεν μπορώ να είμαι στο μυαλό σου, ούτε να ξέρω επακριβώς την ιστορία σου, πάμε να δούμε μερικές από τις πιο συνηθισμένες απαντήσεις και να ανακαλύψουμε παρέα αν συνέπεσε καμία από αυτές με ό,τι σκέφτηκες κι εσύ κι εγώ.
Ακούγοντας λοιπόν τη λέξη ορόσημο, μια τεράστια πλειοψηφία ανθρώπων θα έρθει να σκεφτεί στιγμές κατά γενική ομολογία «σημαντικές». «Η ημέρα που παντρευτήκαμε», «η ημέρα που μάθαμε ότι θα κάνουμε παιδί», «η ημέρα που συγκατοικήσαμε». Και για να μην είμαστε και άδικοι, αφού είναι πολλές οι ουσιαστικές οι σχέσεις που ουδέποτε έφτασαν εκεί, ίσως κάποιοι να σκέφτηκαν το πρώτο τους φιλί ή την πρώτη τους φορά μαζί. Να σκέφτηκαν το πρώτο «σ’ αγαπώ», ή το πρώτο «σε θέλω». Να σκέφτηκαν με λίγα λόγια όλα εκείνα που όταν περνάνε από το μυαλό μας πριν συμβούν, μας κόβουν λιγάκι τα ποδαράκια, γιατί είναι πράγματα που έρχονται να δηλώσουν πως το πράγμα σοβάρεψε. Είναι όλα εκείνα που όταν ανακοινώνουμε στους φίλους πως έγιναν (ή θα γίνουν) τους κάνουν να σκεφτούν το «τώρα μάλιστα» λες και πριν από αυτό το πράγμα δεν άξιζε, ή μάλλον, λες και πριν από αυτό δεν είχε στήριγμα η σχέση και θεωρούταν εύθραυστη. Λες και αυτά δίνουν την ουσία ξέρω ‘γώ. Αλλά ας μην μπούμε ακόμη στις αντιρρήσεις στο θέμα, συνεχίζουμε με το παιχνίδι μας και βλέπουμε.
Φράση δεύτερη. «Η πιο σημαντική στιγμή μας ήταν όταν…». Εδώ τώρα δίνω πιθανότητες. Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, την πορεία της εν λόγω σχέσης και της επίγευσης που άφησε, καθώς και το αν μέσα σου επικρατεί σαν έννοια ο ρομαντισμός ή αν είσαι από εκείνα τα τυπάκια που σνομπάρουν λίγο τις στιγμές που τους ανάγκασαν να βγουν από τα στενά και άβολα κοστουμάκια της λογικής τους και τις θεωρούν απλώς τυχαία -ή και ατυχή- συμβάντα, δύο πιθανότητες περνάνε από το μυαλό μου. Είτε απάντησες και πάλι στιγμές αντίστοιχες με τις «στιγμές ορόσημα», είτε πήγες σε στιγμές πιο προσωπικές, από εκείνες που είναι μοναδικές σε κάθε ζευγάρι.
Πάμε και σε μια τρίτη φράση; «Η στιγμή που όταν τη σκέφτομαι ασυναίσθητα χαμογελάω είναι…». Και κάπου εδώ είναι η ουσία όλου μας του παιχνιδιού, γιατί οι πιθανότητες λένε πως τις «στιγμές ορόσημα» ούτε που τις αφήνεις να πλησιάσουν στο κεφάλι σου στο άκουσμα μιας τέτοιας φράσης. Εδώ το μυαλό πάει σε στιγμές πιο προσωπικές, στα μάτια κάποιον ακόμη και πιο χαζές ή ανούσιες, στα μάτια των εμπλεκόμενων όμως στις ουσιαστικότερες όλων. Θα πάει ας πούμε σε εκείνη τη φορά που στα καλά καθούμενα σου είπε ο άλλος ένα αστείο κι εσένα μαζί με το γέλιο σου βγήκε και λίγος έρωτας. Θα πάει, όχι στην πρώτη φορά που ξυπνήσατε ο ένας δίπλα στον άλλον, αλλά σε εκείνη που βλέποντας την αγουροξυπνημένη φάτσα δίπλα σου, εσένα πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό ότι αυτήν τη φάτσα θες να τη βλέπεις έτσι, στα χειρότερά της, κάθε πρωί για να σου φτιάχνει τη μέρα.
Δεν είναι ρε παιδιά ορόσημο η ημέρα που μαζεύτηκαν δέκα, είκοσι, ή εκατόν είκοσι φίλοι και γνωστοί για να σας πετάξουν από δυο χούφτες ρύζι στο κεφάλι, ούτε η ημέρα που βρεθήκατε να βάζετε υπογραφές που «πιστοποιούν την αγάπη σας». Ορόσημο είναι η ημέρα που καταλάβατε πως είναι δίπλα σας ένας άνθρωπος που θέλετε να μείνει εκεί για καιρό με την πιο χαζή αφορμή. Επειδή κατάφερε ας πούμε να σας βγάλει το νερό από τη μύτη με ένα αστείο του. Δεν είναι ορόσημο το πρώτο -ξεκάθαρα άβολο και σπάνια πετυχημένο- φιλί, ορόσημο όμως μπορεί να είναι η φορά που πέρασε ο ένας από τους δύο ίωση και ο άλλος έφαγε όλη του την ημέρα στην κουζίνα να ψάχνει να βρει πώς γίνεται η κοτόσουπα κι ας ήταν μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη μαγειρική του επιτυχία το παραβρασμένο αυγό. Και μπορεί και πάλι στο τέλος η σούπα να μην τρωγόντανε, η προσπάθεια όμως είχε να πει πολλά.
Γενικά, ορόσημα και σημαντικές στιγμές είναι αυτές που μας μένουν, όχι γιατί ακούγονται εντυπωσιακές όταν τις λέμε σε άλλους αλλά, επειδή κατάφεραν μέσα στην απλότητά τους να βγάλουν από μέσα μας κάτι που φαντάζει στα μάτια μας σπουδαίο. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κάτσουμε να αναλογιστούμε τα σημαντικά, ας θέσουμε λίγο διαφορετικά κριτήρια. Ας δώσουμε στον εαυτό μας μια απάντηση βασισμένη όχι στο στερεοτυπικά «σπουδαίο και ανεκτίμητο» αλλά σε αυτό που μας κάνει να σκάμε ένα χαμόγελο ακόμη και αν είμαστε στα χειρότερά μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Ρουσσάκη
