Παραδέξου ότι ξενέρωσες!

«Ο τρόπος με τον οποίο μια σχέση τελειώνει έχει να μας πει πολλά περισσότερα για τη σχέση από ότι ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε». Μια ακόμη σοφιστεία από εκείνες τις πολλές που ακούγονται κατά διαστήματα σε μεταμεσονύχτιες κουβέντες μεταξύ φίλων. Και όντως έχει πάρα πολλά να μας πει, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν τα συναισθήματα που μένουν πίσω καθώς και την τελευταία γεύση και αίσθηση που άφησε στους δύο πρώην συντρόφους.

Ας κρατήσουμε στον νου μας για αρχή ότι δεν τελειώνει κάθε σχέση μελοδραματικά. Δεν υπάρχουν πίσω από κάθε τελειωμένη σχέση καβγάδες επικοί, τρίτα πρόσωπα και ανεπανόρθωτα πληγωμένα συναισθήματα. Κάποιες φορές το πράγμα απλώς τελειώνει. Έτσι. Γιατί κούρασε. Γιατί δεν πήγαινε πιο πέρα. Είναι όλες εκείνες οι φορές που ακούγονται φράσεις όπως «έχω βαρεθεί» ή «έχω ξενερώσει». Συχνά μάλιστα κάνουμε το λάθος να θεωρούμε πως αυτές οι δύο φράσεις είναι πρακτικά το ίδιο πράγμα, αν τις δούμε όμως σε λίγο μεγαλύτερο βάθος θα καταλάβουμε ότι πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά συναισθήματα.

«Έχω βαρεθεί». Δηλαδή νιώθω απάθεια, νιώθω αδιαφορία. Έχει πάψει ο άνθρωπος που έχω απέναντί μου να μου ξυπνάει βαθύτερα ένστικτα και αισθήσεις. Τον κοιτάω και δε νιώθω κάτι, ούτε θετικό ούτε αρνητικό και ομολογουμένως όταν μιλάμε για σχέσεις και έρωτα το «ούτε θετικό, ούτε αρνητικό», το απόλυτο μηδέν δηλαδή, είναι από μόνο του αρνητικό και αρκετό για να σκεφτείς ότι ίσως ήρθε η ώρα να φύγεις από εκεί που βρίσκεσαι.

Το αίσθημα του ξενερώματος από την άλλη είναι κάτι πολύ διαφορετικό γιατί σε αυτήν την περίπτωση η ζυγαριά δεν ισορροπεί ούτε καν κοντά στη μέση. Γέρνει ξεκάθαρα και με μεγάλη διαφορά προς την πλευρά των αρνητικών αισθημάτων. Νιώθεις αποστροφή, απέχθεια και ένα σωρό άλλα αρκετά σκοτεινά συναισθήματα.

Τα ένστικτά σου εκείνη τη στιγμή λειτουργούν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν και όταν βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Δε νιώθεις ασφάλεια κοντά στον άλλον, δεν μπορείς να αφεθείς ή να χαλαρώσεις. Το σώμα σου βρίσκεται σε ένταση και ακόμη και τα αγγίγματα του συντρόφου σου σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Δεν είναι μόνο ότι ο άνθρωπος αυτός έπαψε να σε γεμίζει. Είναι ότι κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά του ή κάποιο στοιχείο του, σε ενόχλησε αρκετά για να γίνει από μόνο του η αφορμή να καταλάβεις ότι δεν έχεις μπροστά σου «το άλλο σου μισό».

Γιατί μιλάμε όμως για συγκεκριμένη συμπεριφορά ή χαρακτηριστικό; Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να σε ξενερώσει με ένα σύνολο πραγμάτων; Όχι. Το ξενέρωμα, ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνουμε, είναι κάτι πολύ ειδικό και συγκεκριμένο. Είναι επίσης κάτι πολύ προσωπικό και διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όπως ακριβώς δεν ενοχλούν όλους μας οι ίδιες συμπεριφορές έτσι και δεν ξενερώνουμε με τα ίδια πράγματα. Ξενερώνουμε με αυτά που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ακουμπάνε στα όσα θεωρούμε σημαντικά, ακόμη και αν τα ακουμπάνε με τις μικρότερες κινήσεις.

Σκέψου πόσες φορές ίσως άκουσες μια ιστορία από φίλο φίλου ή από αλλού που κατέληγε στο ότι κάποιος ξενέρωσε και αναρωτήθηκες «καλά, με κάτι τόσο ασήμαντο ξενέρωσε;». Σκέψου τώρα μια δική σου ιστορία ή την περίπτωση κάποιου στενού σου φίλου. Ο λόγος εξίσου μικρός, όταν όμως ξέρεις την ιστορία μήπως μπορείς να εντοπίσεις ότι ο λόγος δεν είναι όσο επιφανειακός ακούγεται;

Γιατί τότε νιώθουμε ξενερωμένοι με τα πάντα πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο και όχι με τη συγκεκριμένη μόνο συμπεριφορά; Γιατί το ξενέρωμα λειτουργεί σαν ένα μικρό τσουνάμι συναισθημάτων. Τη στιγμή που πυροδοτείται, παίρνει φόρα και παρασύρει οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του. Συμπεριφορές που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν στα γούστα σου, αλλά δε σε ενοχλούσαν κιόλας, ξαφνικά φαντάζουν ανυπόφορες. Ένας τοίχος από πολλά και μικρά πετραδάκια συμπεριφορών, που ενώ έστεκε αδιάφορος, ξαφνικά γκρεμίζεται και εσύ δε νιώθεις ούτε πως μπορείς, ούτε ότι θες να τον φτιάξεις. Φτάνεις σε σημείο να σε ενοχλεί ακόμη και η ανάσα του άλλου, όχι επειδή σε πειράζει ο ήχος, αλλά επειδή λαμβάνει χώρα δίπλα σου.

Μη φοβάσαι να παραδεχτείς ότι ξενέρωσες. Μη φοβάσαι ότι θα χαρακτηριστείς επιφανειακός ή επιπόλαιος και κυρίως, μη βλέπεις εσύ τον εαυτό σου έτσι. Μη ζοριστείς να μείνεις κάπου από φόβο ότι αυτό που νιώθεις δε βασίζεται σε κάτι σοβαρό. Ένστικτο είναι και το ξενέρωμα και όπως κάθε ένστικτο, πυροδοτείται από μικρά πράγματα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να αγνοούμε όταν έρχεται. Άκου το και τρέχα! Κάποιοι έχουν σώσει τη ζωή τους εμπιστευόμενοι ένα ένστικτο και κάποιοι χαντακώθηκαν επειδή το αγνόησαν.  Μη χαντακώσεις λοιπόν την ερωτική σου ζωή, εμπιστεύσου τα πιο βαθιά σου ένστικτα -ό,τι και αν αυτά σου λένε.

Κι αν ακούς ότι κάποιος έχει βαρεθεί μια κατάσταση ή έχει ξενερώσει με μια άλλη, μη βιαστείς να τον κρίνεις και να τον χαρακτηρίσεις επιπόλαιο. Ειλικρινή χαρακτήρισέ τον και βγάλ’ του το καπέλο που τόλμησε να πει τα πράγματα όπως τα ένιωσε και δεν κρύφτηκε πίσω από φτηνές δικαιολογίες. Άλλωστε «ο τρόπος με τον οποίο μια σχέση τελειώνει, έχει να μας πει πολλά περισσότερα για τη σχέση αυτή από ότι ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε» και όταν μία σχέση τελειώνει με ειλικρίνεια αξίζει και το δέοντα σεβασμό.