Ο έρωτας θέλει τόλμη. Το ξέρω και το ξέρεις. Μας το ‘χουν πει πολλές φορές και το έχουμε διαβάσει άλλες τόσες. Τι σημαίνει όμως τελικά αυτή η λέξη; «Τόλμη, τολμάω!». Και κυρίως τι σημαίνει όταν τη συνδυάζουμε με ένα συναίσθημα τόσο δυνατό όσο ο έρωτας; Πώς μπορούμε να τολμήσουμε στα συναισθήματα; Για να βρούμε την απάντηση ας το πάρουμε λίγο απ’ την αρχή. Τι σημαίνει τολμάω; Σημαίνει βγαίνω εκτός του comfort zone μου, κάνω κάτι έξω από τα νερά μου. Πώς λοιπόν μπορεί να βγει κάποιος έξω από τα νερά του στον έρωτα;
Ίσως δοκιμάζοντας κάτι που δεν είχε δοκιμάσει ποτέ πριν ή κάνοντας κάτι που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του σαν επιλογή μέχρι τη στιγμή που συνάντησε έναν άνθρωπο. Υπάρχουν τύποι ασυμβίβαστοι, ελεύθερα πνεύματα, άτομα που θέλουν να αντιμετωπίζουν τον έρωτα με ένταση -αλλά όχι κατ’ ανάγκη με διάρκεια-, άτομα που σχεδόν φοβούνται την έννοια της δέσμευσης και την συγχέουν με την έλλειψη ελευθερίας. Πόση τόλμη λοιπόν απαιτείται από έναν τέτοιον άνθρωπο για να δοκιμάσει σε μία σχέση πιο σοβαρή, για να αφήσει την έννοια της δέσμευσης να μπει στη ζωή του; Αντίστοιχα, πόσο θάρρος χρειάζεται κάποιος που έχει μάθει να ορίζει τον έρωτα στο πλαίσιο μιας σχέσης για να τολμήσει να δοκιμάσει κάτι πιο ανοιχτό και ελεύθερο; Κάτι με λιγότερη δέσμευση μεν, αλλά με ένταση που τον ωθεί στα άκρα. Αυτό το κάνει, γιατί έτυχε να βρεθεί στον δρόμο του ο άνθρωπος που του το ενέπνευσε.
Τόλμη στον έρωτα μπορεί να σημαίνει και κάτι άλλο. Να τολμάς για κάτι που ξέρεις εξαρχής ότι δε σου ταιριάζει απόλυτα. Αφήνεσαι σε έναν άνθρωπο που είναι πολύ εκτός των δικών σου στάνταρ. Βλέπεις διαφορές, αντιθέσεις, ίσως και στοιχεία που σου φωνάζουν να μείνεις μακριά, που λένε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για σένα. Υπάρχει η λογική ή το ένστικτο που φωνάζουν ότι μάλλον δε θα έχει καλή κατάληξη, λαμπάκια κόκκινα στο κεφάλι σου με τη λέξη «προσοχή» να αναβοσβήνουν. Το συναίσθημα όμως μιλάει και λέει ότι υπάρχει κάτι που σου αρέσει, που σε τραβάει σαν μαγνήτης, κάτι που δε θέλεις στην τελική να αγνοήσεις. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν θέλει τόλμη και θάρρος να ακούσεις το συναίσθημα και να αφεθείς στα χέρια της θεάς τύχης, επιτρέποντάς της να αποδείξει πως κάθε αμφιβολία σου είναι λάθος.
Τόλμη στον έρωτα μπορεί ακόμη να σημαίνει πως τολμάς ν’ ανοιχτείς. Η ακόμη πιο δύσκολα, να ξανανοιχτείς. «Όποιος καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι», λέει ο σοφός λαός και αυτή είναι μια περίπτωση που ισχύει σχεδόν απόλυτα. Θέλει τόλμη να σταματήσεις να φυσάς, να εμπιστευτείς ξανά αφού πρώτα πληγώθηκες. Είναι κάτι αντίστοιχο με το να ξαναμπείς σε ένα αμάξι μετά από ένα ατύχημα. Δύσκολο στην αρχή, σου γεννάει ανασφάλειες, όμως όσο δεν το τολμάς μένεις κολλημένος εκεί. Σίγουρα θέλει τόλμη το να ξανανοιχτείς. Να θυμάσαι όμως ότι η τύχη είναι πάντα με το μέρος εκείνων που μια στο τόσο την προκαλούν.
Τόλμη ακόμη μπορεί να θέλει για να πας κόντρα σε ένα στερεότυπο της κοινωνίας ή του περίγυρου. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο μεγαλύτερο ή μικρότερό σου και σχεδόν βλέπεις την ταμπέλα της «σχέσης με διαφορά ηλικίας» να κολλάει πάνω σου, και αυτό πριν καλά καλά υπάρξει όντως σχέση. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο που δεν είναι από τον τόπο σου ή έχει διαφορετικές πεποιθήσεις από σένα και νιώθεις τα λόγια του περίγυρου, πριν ακόμη αυτά ειπωθούν. Θέλει λοιπόν τόλμη, καταρχάς να υπερπηδήσεις τον φόβο και να μην τον αφήσεις να μπει εμπόδιο στο συναίσθημα και έπειτα να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά –ταμπέλες και λόγια– κατά μέτωπο ή έστω να βρεις έναν τρόπο να μην τα αφήσεις να σε επηρεάσουν αρκετά για να κάνεις πίσω. Θέλει τόλμη.
Στον έρωτα αξίζει να τολμάς! Πόσο; Μέχρι εκεί που νιώθεις ότι μπορεί να αποδώσει. Ή ίσως μέχρι εκεί που πιστεύεις ότι μάλλον δεν αξίζει, αλλά η καρδούλα σου το ψήνει πολύ να βεβαιωθεί πριν παραδώσει τα όπλα. Να τολμάς εκεί που έχεις τη δυνατότητα να τολμήσεις ή ακόμη καλύτερα, εκεί που οι πιθανότητες είναι μεν εναντίον σου, αλλά εσύ θες πολύ να δοκιμάσεις να ανατρέψεις τα προγνωστικά. Τόλμησε αρκετά για να παίξεις με τη φωτιά, κερδίζοντας έτσι την πιθανότητα να ζεσταθείς αντί να καείς. Και αν τελικά καείς, μη φοβηθείς το σημάδι, παράσημό σου γιατί τόλμησες σε κάτι που πολλοί ίσως να έκαναν πίσω. Κράτησέ το λοιπόν και μετέτρεψέ το στις πιο όμορφες ή στις πιο τολμηρές αναμνήσεις σου.
Θέλει τόλμη ο έρωτας, γιατί μας ζητάει να αφεθούμε σε ένα συναίσθημα δυνατότερο από τις πιο δυνατές αντιστάσεις μας. Και είναι αλήθεια πως ό,τι απαιτεί τόλμη ίσως κρύβει και κίνδυνο. Ο κίνδυνος όμως πάει πακέτο με την αδρεναλίνη και αυτή με τη σειρά της καταφέρνει να κάνει τα πάντα λίγο πιο γλυκά. Ένας έρωτας, λοιπόν, γλυκός, πασπαλισμένος με λίγο κίνδυνο και πολλή τόλμη. Τι λες; Δεν αξίζει να τον ζήσεις;
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.