Σχέσεις και ίντερνετ. Ίντερνετ και σχέσεις. Δυο λέξεις φαινομενικά ασύνδετες που όμως στις μέρες μας συνδέονται με περισσότερους τρόπους από όσους μπορούμε να σκεφτούμε. Πόσες σχέσεις δεν έκαναν την αρχή τους χάρη σε δύο πληκτρολόγια που κάποια στιγμή πήραν φωτιά; Πολλές. Πόσες δεν τελείωσαν και πάλι χάρη σε πληκτρολόγια; Στις μέρες μας ακόμη περισσότερες.
Και αυτό γιατί η δύναμη της ανωνυμίας ή και της απόστασης που δίνει ένα πληκτρολόγιο σε ένα live chat έχει την τάση να προσφέρει απενοχοποίηση. «Δεν προδίδω», «μια απλή συνομιλία είναι», «από κοντά δε θα το έκανα ποτέ», «μηνύματα είναι μόνο», «δε θα πλήγωνα ποτέ τον άνθρωπό μου» -και όντως το πιστεύουν! Όντως δε θα το έκαναν ποτέ από κοντά, τουλάχιστον όχι προμελετημένα.
Πολλές φορές το μόνο που ψάχνει ένα άτομο που καταφεύγει σε διαδικτυακό φλερτ είναι επιβεβαίωση. Ειδικά αν βρίσκεται σε μία σχέση μακροχρόνια. Μια σχέση στην οποία με τον καιρό έπαψε να υπάρχει το φλερτ, που δεν προσφέρει πλέον την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ίσως μία σχέση που απέκτησε και κάτι από συνήθεια και -μη με παρεξηγήσεις- δε λέω ότι αυτό είναι κατ’ ανάγκη κακό. Σε όλους μπορεί να συμβεί, μπορεί ακόμη κάποιες φορές να τη ζητάμε τη συνήθεια, να μας αρέσει η σιγουριά που δίνει. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο αυτή η σταθερότητα, με όλες τις μεταβλητές που περιλαμβάνει, να αφήνει την αίσθηση ότι κάτι χάνεται. Η ικανότητα που είχε άλλοτε το άτομο στο παιχνίδι του φλερτ και μαζί με αυτή, η αυτοπεποίθηση που ένιωθε μέσα από τη διαδικασία. Αποφασίζει λοιπόν να ανακαλύψει αν το έχει ακόμη με το ελαφρυντικό που δίνει η οθόνη και με την ασφάλεια που προσφέρει αυτή ως προς το ότι δε θα χαθεί ο έλεγχος.
Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, λίγο πιο δύσκολες, μέχρι και για προσπάθεια να σωθεί κάτι μπορεί να μιλάμε. Το άτομο επιλέγει να εκτονώσει online μία σκέψη απιστίας που δε θέλει να εκτονώσει αλλιώς. Προσπαθεί να μείνει πιστό, επιλέγει να το κάνει όμως φτάνοντας ένα βήμα πίσω από την απιστία και ακροβατώντας πάνω σε ένα πολύ λεπτό όριο. Και το κάνει αυτό γιατί ίσως η απιστία δεν του ταιριάζει, γιατί δε θέλει να πληγώσει. Δε θέλει τελικά να φτάσει στο σημείο να διαλύσει κάτι. Να ξεφύγει όμως θέλει! Να αλλάξει λίγο παραστάσεις. Προσπάθεια αποτελεσματική; Δύσκολο και σπάνιο. Προσπάθεια όμως παραμένει και έστω σε κάποιες περιπτώσεις κρύβει αν μη τι άλλο μερικά όχι ακριβώς κακόβουλα κίνητρα.
Υπάρχει και άλλη περίπτωση και έχει να κάνει με την πίεση. Την πίεση όμως τη λίγο πιο συγκεκριμένη, την πίεση της στιγμής. Η ανάγκη να εκτονωθεί ένα έντονο συναίσθημα που για τον άλφα ή βήτα λόγο στη σχέση δεν μπορεί. Ίσως τα νεύρα ή το παράπονο μετά από κάποιον καβγά. Ίσως η ένταση που υπάρχει για κάποιο άλλο θέμα, άσχετο με τη σχέση αυτή καθ’ εαυτή. Ίσως ακόμη να βγαίνει και σαν ένα μικρό είδος εκδίκησης μετά από κάποια αντιπαράθεση, μια αντίδραση λίγο παιδική με τις δυνατότητες όμως ενός ενήλικα να συνοδεύουν την κατάσταση.
Και υπάρχουν και οι φορές που είτε από επιλογή είτε από λάθος της στιγμής ένα chat ξεφεύγει από ένα απλό φλερτ και προχωράει παραπάνω. «Και πάλι δεν είναι απιστία, είναι μόνο λέξεις. Λέξεις χωρίς αξία. Εκτόνωση». Αυτά ίσως σκέφτεται ένα άτομο πού όντως δε θέλει να απιστήσει. Μήπως όμως και μόνο το γεγονός ότι μπαίνει στο κόπο να δικαιολογηθεί, έστω και στον εαυτό του, δείχνει ότι κάτι πάει λάθος;
Και όταν κάτι πάει λάθος δεν πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να το σκεφτούμε; Ας σταματήσουμε να αγνοούμε όσα δεν πάνε καλά λόγω μίας αυταπάτης που λέει ότι αν δεν κοιτάξουμε στα μάτια ένα πρόβλημα θα βρει αυτό τον τρόπο να εξαφανιστεί. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας ανοιχτά τι είναι αυτό που μας λείπει και κατά πόσο βρίσκεται εκεί που ψάχνουμε όντως το βρίσκουμε.
Και αν όντως το βρίσκουμε τότε ας βάλουμε τα δυνατά μας να το κάνουμε να πάει όσο καλύτερα γίνεται. Αν πάλι όχι, ας αφήσουμε τα υποκατάστατα και τις λύσεις της στιγμής και ας ψάξουμε να βρούμε αυτό που μας γεμίζει πραγματικά.
Συντάκτης: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
