Κάποιες μέρες είναι λίγο πιο σκοτεινές από άλλες. Μέρες που η ενδοσκόπηση καταλήγει σε περίεργα μονοπάτια κι εσύ βρίσκεσαι απέναντι από ανασφάλειες και συναισθήματα νιώθοντας ανήμπορος να τα ξεχωρίσεις. Όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος με έναν άνθρωπο, όταν η έλξη κι ο θαυμασμός συνυπάρχουν με την αγάπη, τότε ναι μεν αισθάνεσαι πλήρης κι ευτυχισμένος πλάι του, ωστόσο μερικές καταστάσεις μπορεί να πυροδοτούν μέσα σου τον φόβο. Έναν φόβο παραπλανητικό που σου ψιθυρίζει ώρες-ώρες στο αφτί ότι ίσως και να μην είσαι τελικά τόσο άξιος να κρατήσεις κοντά σου τον σύντροφό σου.

Είναι εκείνες οι απάλευτες μέρες όπου το μυαλό σου ξεμπροστιάζει κάθε παραξενιά σου, κάθε πιθανό σου ελάττωμα, κάθε εκκεντρικότητα του χαρακτήρα σου κι αυτές ακριβώς οι μέρες θα μπορούσαν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι δε θα γινόταν κανείς να σε αντέξει δίπλα του για πολύ καιρό. Έτσι και μπεις σε αυτόν τον κυκεώνα σκέψεων κι ανασφαλειών δύσκολα βγαίνεις. Ειδικά αν έχεις και σχετικά βιώματα από το παρελθόν η κατάσταση παίρνει διαστάσεις τέτοιες, που κάνει τη δύσκολη προσωπικότητά σου να φαντάζει στα μάτια σου σαν ανθρωποδιώκτης.

Κάπως έτσι κλείνεσαι. Κλείνεσαι όλο και περισσότερο δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που θα μπορούσε όντως να απομακρύνει έναν άνθρωπο από δίπλα σου, αλλά πλέον όχι επειδή εκείνος πιστεύει για σένα όσα φοβάσαι, αλλά επειδή έτσι όπως τον έχεις κλείσει έξω από την ψυχή σου τον κάνεις να νιώθει απομονωμένος και συναισθηματικά παρείσακτος. Ουσιαστικά η φυγή του μετατρέπεται σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία εκ μέρους σου και κάπως έτσι φοβούμενος μη σε παρατήσει κάποτε, τον διώχνεις εσύ υποσυνείδητα.

Πόσες φορές θα τον βάλεις να παλέψει με τους δαίμονές σου πέφτοντας συνεχώς πάνω στα τείχη σου; Πόσες φορές θα τον φέρεις αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο του χωρισμού κάνοντάς τον να νιώθει ότι εσύ είσαι εκείνος που θέλεις να χωρίσετε ενώ τρέμεις στην ιδέα ότι εκείνος θα χωρίσει κάποτε εσένα; Δεν είναι κρίμα να αποκλείεις από τη ζωή σου την αγάπη ακριβώς επειδή φοβάσαι πως ίσως δεν είσαι άξιος να σταθείς πλάι σε κάποιον που σε έχει αγαπήσει; Ακόμη κι αν σκέφτεσαι ότι οι τομείς στους οποίους διαφέρετε είναι πολύ βασικοί μην ξεχνάς ότι πολλές φορές η ισορροπία της αλληλοσυμπλήρωσης δυο διαφορετικοτήτων είναι αρκετή για να κρατήσει τη φλόγα αναμμένη αντί να τη σβήσει όπως φαντάζεσαι.

Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν τα εφήμερα επειδή πιστεύουν ότι αν κάποιος καταφέρει να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς τους δε θα μπορέσει να ερωτευτεί και τα μελανά σημεία τους. Δε γουστάρουν την απομυθοποίηση της πραγματικότητας ή εκείνη που η συνήθεια επιφέρει, γι’ αυτό ενώ κατά βάθος θα ήθελαν μια σχέση πολλά υποσχόμενη για το μέλλον, καταλήγουν όσο πιο έντονα αισθάνονται τόσο πιο πολύ να αμύνονται επιτιθέμενοι σε όσα επιθυμούν περισσότερο, αφού θεωρούν ότι οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να την υποστηρίξουν.

Αν ανήκεις σε αυτούς πράγμα που μόνο εσύ ξέρεις καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσεις και να το παλέψεις όσο είναι καιρός γιατί ο χρόνος δε συγχωρεί κανέναν. Περνάει αμείλικτα για όλους μας κι ούτε που θα καταλάβεις για πότε θα φτάσεις από 20 χρονών να γίνεις 50 κι έχοντας πια διώξει όσους θέλησαν να σε αγαπήσουν, θα νιώθεις πιο μόνος από ποτέ.

Κανείς δε λέει ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύκολες.  Αν μάθουμε να ξεχωρίζουμε όλα όσα αξίζουν την προσπάθειά μας, τότε το δύσκολο θα γίνει ένα προσωπικό στοίχημα με συμπαραστάτη των άνθρωπό μας. Άσε εκείνον να ξέρει, λοιπόν, γιατί σε επέλεξε, τι τον ελκύει μέσα σου, γιατί σε αγαπάει και τι θα τον έκανε να απομακρυνθεί, αντί να αποφασίζεις ερήμην του για τα υποτιθέμενα συναισθήματά του από ανασφάλεια.

 

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα