Άσε τους άλλους να κοιτάνε, εσύ μόνο μπορείς να αγγίζεις

Η ζήλια αιτιολογείται στον έρωτα. Πολλές φορές, όμως, φανερώνει επίσης μεγάλη ανασφάλεια από την πλευρά εκείνου που ζηλεύει. Ωστόσο η κτητικότητα, ανόθευτη από ζήλια απέναντι σε τρίτα πρόσωπα, είναι όχι μόνο δικαιολογημένη από την πλευρά του ερωτευμένου αλλά κι άρρηκτο κομμάτι του για πολλούς. Αν καταφέρεις να συνδυάσεις μέσα σου την απολυτότητα της λαχτάρας σου για τον σύντροφό σου με την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση τότε θα μπορέσεις να βιώσεις ένα πάρα πολύ όμορφο συναίσθημα. Εκείνο που σε κάνει να καμαρώνεις για κάθε επιτυχία του ανθρώπου σου και σε κάνει να καυλώνεις λίγο παραπάνω συνειδητοποιώντας πως όπου κι αν πάτε εκείνος ή εκείνη που έχεις δίπλα σου τραβάει τα βλέμματα σαν μαγνήτης.

Κακά τα ψέματα το να ξέρεις ότι σε επέλεξε, εσένα, με τα καλά σου, τα στραβά σου, τ’ ανάποδά σου, τα όμορφα και τ’ άσχημά σου ανάμεσα σε τόσες πιθανότητες είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που σε κάνουν να το παίρνεις και λίγο πάνω σου όταν τον/την παρατηρείς να απορρίπτει ευγενικά κάθε έναν από τους πολλούς επίδοξους θαυμαστές που σπεύδουν σε πολιορκία όποτε εμφανίζεται στον χώρο. Σκέφτεσαι αναπόφευκτα πως αυτός ο άνθρωπος είναι δικός σου, σε διάλεξε, σε ξεχώρισε ενώ θα μπορούσε κυριολεκτικά να έχει τον οποιονδήποτε. Δικός σου όχι με την έννοια της ιδιοκτησίας, αλλά με τη σημασία της επιθυμίας που κατάφερες να του εξάψεις, με την έννοια των συναισθημάτων που εσύ του δημιούργησες, με τη δύναμη που κρύβει η ειλικρίνεια της επιλογής του μιας και δεν κατέφυγε σε σένα από ανάγκη αλλά κατέληξε μαζί σου από έρωτα αληθινό. Έναν έρωτα που για όσο διαρκεί τον κάνει να σε επιλέγει ξανά και ξανά από την αρχή όποιον ή όποια κι αν έχει απέναντί του.

Είναι υγιές, λοιπόν, το να χαίρεται κανείς διαπιστώνοντας πως όποιος κι αν τολμήσει να τον ανταγωνιστεί τρώει την σκόνη του μαζί με κάθε πόρτα που κλείνει πίσω του ο σύντροφός του. Είναι υγιές και μεγαλειώδες το να αισθάνεσαι ένα σεβαστό κλικ υπερηφάνειας παραπάνω βλέποντας τις ματάρες εκείνες που ερωτεύτηκες να μην έχουν χώρο για κανέναν άλλον πέρα από εσένα όσο κι αν προκαλούν χαμό όπου βρεθούν. Δεν είναι ότι κορδώνεσαι επιδεικνύοντας τον έρωτά σου σαν τρόπαιο, ούτε πως χρειάζεσαι απαραιτήτως τη διαρκή επιβεβαίωση καθώς βγαίνεις πάντα ως τώρα νικητής. Δεν είναι όμως και λίγο να βλέπεις μπροστά στα μάτια σου πόσο δυνατά είναι όσα νιώθει ο άλλος για σένα ενώ σε έχει γνωρίσει από την καλή και την ανάποδη καθώς σε διαλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη μετά από καιρό και σε κάθε ευκαιρία. Είναι αυτή, η δύναμη των τόσων επιλογών που έχει η οποία σε κάνει να νιώθεις στο πετσί σου ακόμη πιο έντονα πόσο ειλικρινής είναι με αυτά που αισθάνεται.

Είναι που τα διλήμματα, βλέπεις, πάντα αργά ή γρήγορα φανερώνουν ό,τι πιο πολύ ποθούμε πραγματικά και για τον άνθρωπό σου δεν υφίσταται καν δίλημμα ανάμεσα σε τόσες δυνάμει επιλογές. Η απάντησή του είσαι πάντα εσύ κι όχι επειδή δεν έχει άλλες ευκαιρίες. Βέβαια, δεν είναι ο μόνος λόγος για να χαίρεται κανείς βλέποντας τον έρωτά του να κάνει θραύση. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι κρύβουμε μέσα μας σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις κι έναν περίεργο εγωισμό, έναν κυνισμό που πολλές φορές θέτει τον έρωτα αντιμέτωπο με τη συνήθεια και τη ρουτίνα. Ακόμη κι όταν συνεχίζει να υφίσταται το συναίσθημα δε συνεπάγεται απαραιτήτως και καύλα. Η έλξη κι η επιθυμία χρειάζονται συντήρηση σε θερμοκρασίες υψηλές γιατί δεν αρκεί μόνο η αγάπη για να είσαι με κάποιον ζευγάρι εκτός αν είναι όντως το μόνο ζητούμενο και των δύο, πράγμα σεβαστό.

Είναι αρκετά ερεθιστικό, λοιπόν, και το να βλέπεις διαρκώς το ταίρι σου να προκαλεί πανικό όπου βρεθεί. Ακόμη κι αν δεν είσαι από αυτούς που χρειάζονται την ίντριγκα του κινδύνου της απόρριψης για να φτιαχτούν, δεν είναι και λίγο να συνειδητοποιείς πόσο επιθυμητός είναι ο άλλος σε κάθε σας βήμα. Προσοχή, βέβαια, εδώ για να μην παρεξηγηθώ. Σε καμία περίπτωση δε χρειάζεσαι την επιβεβαίωση των τρίτων για να καταλάβεις ή να θυμηθείς πόσο πολύ γουστάρεις εσύ το σύντροφό σου. Αν εσύ πρώτος δε νιώθεις έλξη για το άτομο που έχεις δίπλα σου είναι τουλάχιστον άθλιο το να μένεις μαζί του επειδή μετράει για όλους τους υπόλοιπους ή το να περιμένεις τις επιτυχίες του για να πειστείς πόσο καυλιάρης ή καυλιάρα είναι. Εδώ μιλάμε για ντοπάρισμα ήδη υπαρχόντων συναισθημάτων κι αισθήσεων κι όχι για βεβιασμένη νεκρανάσταση τελειωμένων καταστάσεων λόγω επιβεβαίωσης τρίτων.

Κι όταν λέω ντοπάρισμα εννοώ εκείνο το ωραίο mindfucking της αρχής κάθε ερωτευμένου που δυστυχώς περνώντας ο καιρός μπαίνει σε δεύτερη μοίρα γιατί αντικαθίσταται από την τρυφερή οικειότητα. Όταν βλέπεις πως ο σύντροφός σου προκαλεί από προκλητικά βλέμματα μέχρι ξεκάθαρα φλερτ ή πεσίματα τσιγκλίζεσαι κάπως παραπάνω όχι απαραιτήτως επειδή είσαι σε κατάσταση συναγερμού από φόβο μήπως γίνει καμιά στραβή, αλλά επειδή τίθεσαι διαρκώς αντιμέτωπος με το πώς ήσασταν οι δυο σας όταν πρωτογνωριστήκατε, με το πώς φάνταζε ακόμη εντελώς ανεξερεύνητος απέναντι και στα δικά σου μάτια, αναμοχλεύεις διαρκώς τα τότε ένστικτά σας, την καύλα σας απέναντι στο ποθούμενο άγνωστο άλλο. Δεν ξεχνιέσαι. Κανονικά δε θα έπρεπε καν να χρειάζεσαι όλα αυτά για να μην επαναπαυτείς όμως ο ανθρώπινος οργανισμός συχνά υψώνει προστατευτικές άμυνες απέναντι σε καταστάσεις υπερέντασης ώστε να μην εξαντληθεί. Κάπως έτσι πέφτουμε κάποτε στην παγίδα κι από ερωτευμένοι γινόμαστε αδερφάκια θαρρείς και δεν μπορεί να συνδυαστεί αγάπη κι έρωτας.

Κάπου εκεί έρχεται το σπιρούνισμα των επιτυχιών που βλέπεις να έχει το ταίρι σου να σου υπενθυμίζει καλού-κακού πως γι’ αυτόν τον άνθρωπο είσαι εσύ το mindfucking του, εσύ το φλερτ του, εσύ το άγριο πέσιμό του, εσύ όλα εκείνα που τόσοι άλλοι θέλουν να του προσφέρουν στη θέση σου. Και το κάνεις. Και καμαρώνεις. Και για εκείνον και για σένα και για εσάς. Και καλά κάνεις. Αρκεί να μην παρεξήγησες όσα είπα ως τώρα και πιστέψεις πως είσαι κάποιος επειδή έχεις δίπλα σου αυτό που όλοι θεωρούν επιθυμητό ή πως η αξία του ανθρώπου σου υφίσταται μόνο λόγω επιβεβαίωσης τρίτων.