Δεν είσαι η πόζα στον καθρέφτη σου

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε αμέτρητα πρόσωπα κι άλλα τόσα προσωπεία. Κρύβουμε μέσα μας άπειρα συναισθήματα, όμως, δεν είναι λίγες οι φορές που στο τέλος της ημέρας σε πολλούς εκεί έξω μένει απλώς μια εικόνα μας ή μια επιφανειακή εντύπωση για εμάς. Αυτή που προσπαθούμε κι εμείς οι ίδιοι να γνωρίσουμε όταν αντικρίζουμε τον καθρέφτη μας κάθε φορά που παλεύουμε να καταλάβουμε πώς μπορεί να φαινόμαστε στους γύρω μας στις διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας. Θυμώνουμε, χαιρόμαστε, γελάμε, κλαίμε κι όλα αυτά αποτυπώνονται στο πρόσωπό μας πάντα ως έναν βαθμό.

Με μια δόση ναρκισσισμού υπάρχουν στιγμές που παίρνουμε πόζες και γκριμάτσες καρφώνοντας το βλέμμα μας στον καθρέφτη προκειμένου να συστηθούμε με το πρόσωπο του οργισμένου, του χαρούμενου, του λυπημένου, του έκπληκτου, του σκεπτικού εαυτού μας. Προσπαθούμε να μας γνωρίσουμε καλύτερα εστιάζοντας στην εμφάνισή μας, ψάχνοντας τρόπους να έρθουμε αντιμέτωποι με το πώς μπορεί να μας βλέπουν οι άλλοι, όμως ποτέ η απόλυτη αλήθεια μας δεν αποτυπώνεται στον καθρέφτη τη στιγμή που μας εξερευνούμε «νιώθοντας» εκβιαστικά.

Το πραγματικό μας χαμόγελο δεν είναι ίδιο με το παγωμένο χαμόγελο που προσπαθεί να αποτυπωθεί στο ψυχρό γυαλί μπροστά μας. Το είδωλό μας είναι πάντοτε ανάποδο, φτιαχτό, πλασματικό, όπως η πρώτη αυθαίρετη εντύπωση ενός κατά τα άλλα παντελώς αγνώστου που δεν έχει ξανάρθει ποτέ πριν σε επαφή μαζί μας. Η λύπη μας δεν καίει το ίδιο όταν παλεύουμε να τη μιμηθούμε μπροστά στην αντανάκλασή μας. Δεν πείθει η οργή μας όταν στρέφεται με το ζόρι προς εμάς μέσα απ’ τον ψεύτη μιμητή της επιφάνειάς μας. Για σκέψου. Πώς να αποτυπώσεις τη ζεστασιά ενός αληθινού γέλιου όταν αυτό μιλάει μέσα απ’ τα μάτια σου κάθε φορά που κάποιος σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος; Πώς να αναπαράγεις την απελπισία όπως ακριβώς την αισθάνεσαι όταν σε πνίγει από μέσα προς τα έξω; Πώς να εκραγεί ο θυμός μόνο απ’ την εικόνα σου που πάντα θα ακολουθεί καταϊδρωμένη πίσω από την ενέργεια όλου σου του είναι; Πώς να φανεί το δάκρυ όταν δεν κλαίει η ψυχή σου, αλλά τα μάτια σου;

Ακόμη κι ηθοποιός αν είσαι, ακόμη κι αν στις γκριμάτσες και τις πόζες σου βάλεις μπόλικη τεχνική, η πραγματικότητα θα ξεπερνάει πάντα τον καθρέφτη σου και ποτέ δε θα καταφέρεις να δεις εσύ μπροστά στα μάτια σου ακριβώς όσα νιώθουν οι άλλοι όταν μπροστά τους είσαι αληθινός. Γιατί το περιτύλιγμα όσο κι αν το φτιάξεις, έτσι που να μοιάζει με συναίσθημα, θα παραμένει πάντα ένα απλό περιτύλιγμα και τίποτε παραπάνω. Όσα αισθανόμαστε εκπέμπονται στο πρόσωπό από μέσα μας. Κι όταν εκβιάζουμε εκφράσεις πάντα θα αποτυπώνεται στον καθρέφτη μας και κάτι απ’ το ψέμα της προσπάθειάς μας.

Μια αυθόρμητη ματιά σου σε αυτόν ή αυτήν που γουστάρεις με όλο σου το είναι δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσει να συγκριθεί μ’ εκείνο το fake λάγνο βλέμμα που σου ρίχνεις όταν δε σε βλέπει κανείς και κάνεις καμάκι στη φάτσα σου. Ένα στραβό χαμογελάκι γεμάτο υπονοούμενα που θα χαρίσεις σε όποιον καταφέρει να σου το κλέψει δε θα μπορέσει ποτέ να συναγωνιστεί το εκατό καρδιναλίων υφάκι που υιοθετείς όταν το παίζεις ωραίος στο σπίτι σου, ακούγοντας τραγούδια που σε καυλώνουν, λες και πρωταγωνιστείς στο video clip των ονείρων σου. Ποτέ δε θα καταφέρει το είδωλό σου να γίνει τόσο αισθησιακό όσο θα είσαι εσύ ο ίδιος τη στιγμή που θα σε αγγίξει ο μεγαλύτερός σου πόθος για πρώτη φορά.

Και ναι, όσο απενοχοποιημένος κι αν είσαι όντας μόνος μπροστά στον απελευθερωμένο ψεύτικο εαυτό απέναντί σου ποτέ δε θα καταφέρεις να φτάσεις τον πραγματικό σου εαυτό, εκείνον που κινείται εκεί έξω κουβαλώντας τα καλά του και τα ανάποδά του σε όλο τους το μεγαλείο. Μη μένεις στην εικόνα σου, λοιπόν, μη μένεις κολλημένος σε έναν καθρέφτη που θυμίζει αυθόρμητη selfie. Όσο αυθόρμητη μπορεί να είναι μια selfie, ακόμη κι αν κάνεις ότι κοιτάς αλλού τόσο αυθόρμητος είσαι κι εσύ μπροστά στο παγωμένο σου είδωλο. Φτιάξου όσο θέλεις μπροστά του και στην κυριολεξία και μεταφορικά, όμως ποτέ μην το αφήσεις να σε πείσει πως είναι 100% αληθινό. Εκεί έξω είσαι εσύ, εκεί έξω είσαι αυθεντικός ακόμη κι όταν υποκρίνεσαι, εκεί έξω ακόμη και το ψέμα σου βγαίνει αλλιώς.

Αν θέλεις πραγματικά ο αληθινός εσύ να είναι ακόμη πιο όμορφος από αυτό που νομίζεις πως είσαι ή αν θέλεις να νιώσεις πως όντως είσαι όσο όμορφος δεν έχεις καταφέρει ακόμη να αισθανθείς, αγάπα σε σε κάθε έκφανσή σου. Δοκίμασε μπροστά στους άλλους να είσαι τόσο απελευθερωμένος όσο μπροστά στον καθρέφτη σου και τότε θα καταλάβεις πως σε συνδυασμό με την αλήθεια σου δε θα μπορεί κανείς να σου αντισταθεί. Γίνε το «είδωλο» σου κι άσε τα είδωλα και τους καθρέφτες για όσους δεν ξέρουν να εκτιμούν αυτό που πραγματικά είναι.