Υπάρχουν άνθρωποι μυστήριοι κι εσωστρεφείς. Δίνουν την εντύπωση πως μονίμως κάτι κρύβουν. Έχουν αποφασίσει να βάλουν στο επίκεντρο της ζωής τους τον εαυτό τους, όχι επειδή είναι φιλοτομαριστές, αλλά επειδή κάποτε υπήρξαν υπερευαίσθητοι, με καρδιά «μπάτε σκύλοι αλέστε» σε κουτσούς και στραβούς χαρακτήρες.
Λιγομίλητοι και στον κόσμο τους, τις περισσότερες φορές, σε κάνουν να πιστεύεις πως δε δείχνουν αυτό που είναι. Δεν είναι υποκριτές, μόνο πολύπλευροι όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Δε δένονται με κανέναν, γιατί δεν πιστεύουν στην καλή ανθρώπινη πλευρά.
Πρέπει να τα βάλεις με θεούς και δαίμονες για να σπάσεις τις άμυνές τους, αλλά αν τελικά τα καταφέρεις, θα γίνουν για σένα οι πιο καλοί φίλοι και σύντροφοι. Σʼ αντίστοιχη περίπτωση το ίδιο θα έκαναν κι εκείνοι για σένα. Γνωρίζοντας μέχρι πού είναι ικανοί να φτάσουν, όταν αγαπούν πραγματικά, δεν αφήνονται εύκολα.
Είναι επιλογή τους να μην αναλώνονται. Να κάνουν ό,τι γουστάρουν κρατώντας το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού τους για πάρτη τους. Είναι, εκ φύσεως, ή του ύψους ή του βάθους. Θα τους δεις να γίνονται κυνικοί, μα ποτέ κακοί ή μισαλλόδοξοι.
Δεν έχουν κάτι να χάσουν κι αυτό τους προσδίδει μία αίσθηση ελευθερίας. Τις λίγες φορές που αποφασίζουν να εκτεθούν, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αν είσαι όμως απ’ τους ελάχιστους που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον τους, ο παρορμητισμός τους θα λουφάξει κάτω απ’ τον φόβο της απόρριψης.
Αν ένας τέτοιος άνθρωπος πει πως είσαι η αδυναμία του, σημαίνει πως είσαι για ʼκείνον η εκλεκτή ή ο εκλεκτός. Αυτός ντε, που θέλησε να τα βάλει με το δράκο και τα κατάφερε. Εσένα δε θέλει να σε πολεμήσει, όπως κάνει με τους υπόλοιπους. Θέλει να σε ζήσει, να σε νιώσει, να σε μάθει, να μοιραστεί κι ας τον πιάνει πανικός στην ιδέα.
Σημαίνει επίσης, πως μπόρεσες να τον κάνεις να παραδώσει τα όπλα και πως κατάφερες να πάρεις το εισιτήριο στη ζωή του και κατ’ επέκταση στο αθέατο κομμάτι του εαυτού του. Απογύμνωσες τα καλύτερα και τα χειρότερα κομμάτια του, που στα προσέφερε στο πιάτο χωρίς αντιρρήσεις.
«Μην τρομάξεις! Μη φύγεις!», θα συμπληρώσει την κρίσιμη στιγμή που θα έχει αποφασίσει να τα γαμήσει όλα για ‘σένα κι όπου βγει. Σε κανέναν άλλον δε θα τον δεις να λέει ή να δείχνει, , αυτό το τόσο ειλικρινές και δοτικό «μείνε».
Δεν παρακαλάει, ούτε ζητάει. Δίνει ελεγχόμενα κι όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή του, απλώς δεν τον νοιάζει πια. Γι’ αυτό αν το κάνει για σένα σημαίνει πως όντως σ’ αγαπάει μ’ όλη τη σημασία της λέξης. Γιατί η αγάπη για ‘κείνον, που έρχεται και τον λεηλατεί, είναι ολέθρια κι απόλυτη. Πράγμα που μπορεί να γίνει η ευχή και η κατάρα σου.
Δεν ήσουν επιλογή αυτού του ανθρώπου, να ξέρεις. Δεν ήθελε να είσαι. Τον τάραξες όμως, ανέτρεψες τα πάντα μέσα του και μετατράπηκες στην πιο επικίνδυνη και παράλληλα στην πιο ζωτική πηγή δύναμής του. Ταυτόχρονα έγινες η «Αχίλλειος πτέρνα» του, που αν δεν είχε, ίσως και να μη θυμόταν πως είναι άνθρωπος μʼ αδυναμίες. Θα ξεχνούσε, δηλαδή, τη θνητή πλευρά του συναισθηματισμού.
Κάπου διάβασα, πως «ό,τι μεγαλώνει στη μοναξιά γίνεται άγριο». Να το θυμάσαι, όταν χρειαστεί να δείξεις κατανόηση στις πιο εσωστρεφείς νύχτες του. Δε θα σε διώξει˙ θα σ’ έχει ανάγκη. Θα θέλει να είσαι εκεί, δίπλα του, μόνο εσύ, χωρίς να μιλάς, μόνο να νιώθεις. Να τον αισθάνεσαι.
Μην αναρωτηθείς, στις πιο ευάλωτες στιγμές του, αν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ερωτεύτηκες. Αυτός είναι. Μ’ όλα τα φώτα ανοιχτά και όλα τα σκοτάδια διαθέσιμα. Τρομακτικός και τρομαγμένος. Μα πάνω απ’ όλα δικός σου κι ας μην το παραδεχτεί ποτέ ανοιχτά. Του τη σπας, γιατί ξέρει πως τον κρατάς, όχι μόνο στο χέρι αλλά κι απ’ την καρδιά. Ξέρει πως μόνο εσύ μπορείς να τον επηρεάσεις. Αυτόν, τον φαινομενικά άτρωτο που όλα τα μπορεί κι όλα τα κάνει μόνος του.
Είσαι όντως η αδυναμία του, γιατί είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να ελέγξει και να καθορίσει τη ζωή του. Είσαι κάτι που τον αρρωσταίνει, μάθε το κι αυτό. Δε θα σ’ αντάλλαζε όμως για καμία ευτυχισμένη πραγματικότητα, όσο τοξική κι αν γίνεται η καθημερινότητά του εξαιτίας σου.
Μπορεί να γνωρίσεις έναν τέτοιο τύπο ή ίσως γίνεις έτσι κι εσύ κάποια μέρα. Μάθε, λοιπόν, να τους σέβεσαι και να τους αγαπάς αυτούς τους ιδιαίτερους. Άνθρωποι είναι, όπως όλοι μας.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
