Πώς να κατευνάσω τη λαχτάρα μου για το άγνωστο; Την ανάγκη για ένα κορμί που καίγεται και τα δίνει όλα σαν να μην υπάρχει αύριο; Πώς να πάψω να φαντάζομαι εσένα στα χέρια μου να παραλύεις και να παραληρείς;
Αισθάνομαι την ανάσα σου να γλύφει τον λαιμό μου κι ένα φιλί σου φάντασμα να ζωντανεύει μέσα από κάθε παλμό της φλέβας που πάλλεται εκεί. Χορεύοντας στους ρυθμούς μιας ταχυκαρδίας που εσύ μου προκαλείς ερήμην σου.
Κι ανατριχιάζω λες και είσαι όντως εδώ. Ανατριχιάζω λες και σε κατακτώ παράνομα όπως κάνω τώρα τελευταία όλο και συχνότερα στα όνειρά μου, ενώ ακούω έναν ψίθυρο με τη δική σου χροιά να μου ζητάει κι άλλο.
Δεν αντέχω να σε βλέπω πάντα σαν ένα όραμα που μέσα από φωτογραφίες τάζει ποιος ξέρει τι και σε ποιον.
Αυτήν τη στιγμή δε με αφορά να γράψω πέντε ρομαντικές αράδες για το πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου. Θα σου μιλήσω στο όνομα όλων αυτών των ενστίκτων που θυσίασα στον βωμό κάποιων ηλίθιων φόβων κι έχουν θεριέψει έναν φυλακισμένο διάβολο μέσα μου.
Θα σου μιλήσω ωμά όπως το κορμί μου πονάει στην έλλειψη εκείνης της ανεκπλήρωτης κι αμαρτωλής σαρκικής ένωσης, που για μένα αποτελεί πια τη μοναδική λύτρωση απ’ το αιώνιο μαρτύριο του να μη σ’ έχω.
Θα σου μιλήσω ωμά όχι επειδή έχω τα κότσια να το κάνω. Σου δίνω την ευκαιρία να με απομυθοποιήσεις λέγοντάς σου πως δεν τα έχω. Πως σου μιλάω ανοιχτά επειδή ξέρω ότι για να πέσουν αυτές οι γραμμές στα χέρια σου, σημαίνει πως έφτασα στο σημείο να μην έχω τίποτε να χάσω. Κι ας λένε ότι και η αυτοκαταστροφή κότσια θέλει, αν όντως τα είχα θα μιλούσα εξ αρχής.
Θα τ’ ακούσεις όμως έστω κι αργά. Σε θέλω. Σε θέλω εδώ και τώρα, θέλω τα πάντα από σένα ξανά και ξανά. Θέλω να μπω μέσα σου, να σε νιώσω μέσα μου, να παραδώσω άνευ όρων τις υπάρξεις μας σε μια μάχη δίχως τέλος κι αρχή. Έτσι σε θέλω. Ολοκληρωτικά, ακόρεστα, σαν λαίλαπα αχόρταγη που μόνο η αντίδραση ενός δικού σου οργασμού θα μπορούσε να κατευνάσει. Για λίγο.
Μια νύχτα είναι τελικά ό,τι ζητάω. Μια νύχτα ολόκληρη μέχρι να βγουν οι πρώτες αχτίδες του ήλιου. Και μετά αν φύγεις θα θεωρήσω πλεονέκτη τον εαυτό μου που θα σε ζητάει ξανά. Δεν είναι ότι μόνο μια νύχτα μου αρκεί. Μα δε θέλω να ζητήσω τίποτε περισσότερο απ’ όσα θα μπορούσες να μου δώσεις. Για να σε έχω.
Μια τέτοια νύχτα θα είναι μαζί σου σα μια ζωή συμπυκνωμένη και μοιρασμένη ανάμεσα σε αμέτρητες αισθήσεις. Θα ‘ναι η νύχτα που ο χρόνος θα παγώσει όταν θ’ ακούσω τις ανάσες σου να γίνονται πιο γρήγορες και μια κραυγή σου να προδίδει πως με θέλησες όσο εγώ εσένα.
Άσε με λοιπόν να σε μάθω και με τις πέντε αισθήσεις μου, άσε με να σε ικανοποιήσω με την έκτη κι απόλαυσε όσα ως τώρα δεν τολμούσες.
Στο είπα πως ένα μεθυσμένο βράδυ, όταν το μυαλό μου θα ‘χει πλέον αποδράσει κι από τα τελευταία ψήγματα λογικής, τίποτε δε θα μ’ ενδιαφέρει. Για χατίρι εκείνης της σπίθας θα σταθώ γυμνή μπροστά σου μέσα από αυτές τις σκέψεις για να σου πω ότι θα σ’ έπαιρνα σώμα και ψυχή χωρίς να μου ανήκεις.
Θ’ ακούσεις τις διαλυμένες αντοχές μου να μιλάνε για μένα. Αυτές που κάθε βλέμμα και «τυχαίο» άγγιγμα ή χαμόγελό σου είχαν μετατρέψει σε παιδική χαρά. Εκ του ασφαλούς. Ποντάροντας σε μια σιωπή που όμως στο τέλος πάντα με στενεύει και τη σπάω, δε ρώτησες να μάθεις με ποιον τα έβαλες. Ήταν επικίνδυνο το παιχνίδι που έπαιξες. Γι’ αυτό δε θα σε σεβαστώ.
Εγωίστρια καθώς είμαι θα τολμήσω τελικά να σου πω ότι εγώ σε θέλω κι ας μας πάρει ο διάολος αν εσύ επιλέξεις να παραμυθιάζεσαι ασύστολα για χάρη της βαρετής ασφάλειάς σου.
Ας γαμηθούμε στο τέλος είτε έτσι είτε αλλιώς μωρό μου. Με εισαγωγικά ή χωρίς.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
