Η χρυσή τομή σε μια σχέση μοιάζει να είναι η κατάσταση εκείνη η οποία εμπεριέχει πολλά διαφορετικά συναισθήματα χωρίς να επισκιάζεται το ένα από το άλλο. Μας αρέσουν ο έρωτας, η έλξη, το πάθος, το καρδιοχτύπι, ο αλήτικος ρομαντισμός κι η διεκδίκηση όσο μας αρέσουν και το δέσιμο, η ασφάλεια της αγάπης, η φροντίδα, η οικειότητα κι η άνεση που θυμίζει κάτι από φιλία. Σίγουρα όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα και σε σωστές δόσεις δεν είναι εύκολο να τα συναντήσει κανείς ή να τα βιώσει, όμως υπάρχουν ζευγάρια που τα μοιράζονται επιτυχώς κι είναι συνήθως εκείνα που καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα ζηλεύουν οι γύρω.

Φυσικά δεν είναι απαραίτητο ο παραπάνω μαγικός συνδυασμός να περιοριστεί σε κάποιας συγκεκριμένης μορφής σχέση. Τόσο ετερόφυλα όσο κι ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να βιώσουν κάτι αντίστοιχο θεωρώντας τυχερούς τους εαυτούς τους και δικαίως. Αν, όμως, επικεντρωθούμε με μια πρώτη ματιά, χωρίς την απαιτούμενη εμβάθυνση που φέρνει η γνωριμία με κάποιους ανθρώπους, στην εικόνα που εκπέμπουν τα ζευγάρια των γυναικών θα μπορούσαμε ίσως να διακρίνουμε πιο εύκολα αυτά τα στοιχεία μιας και συνήθως είναι μάλλον κάπως πιο έκδηλα.

Δεν πρόκειται για κάποιον άγραφο νόμο, δεν πρόκειται για μια αλήθεια απόλυτη που βασίζεται σε διαχωρισμό ανθρώπων και φύλων αφού έτσι κι αλλιώς δεν είμαι υπέρ αυτής της τακτικής. Οι εντυπώσεις μου προέρχονται από προσωπική παρατήρηση σε κάτι το οποίο τυχαίνει να μου είναι πιο άμεσα προσβάσιμο και πολύ πιο οικείο. Βλέποντας δυο γυναίκες μαζί μπορεί κανείς να νιώσει άπειρα διαφορετικά vibes ταυτόχρονα και να είναι όλα εξίσου έντονα και σημαντικά. Μπορείς να τις δεις να παίζουν και να φλερτάρουν μεταξύ τους, ίσως ακόμη και χρόνια μετά από την πρώτη τους στιγμή, με την ίδια ευκολία που θα γυρίσει να πει η μία στην άλλη χαριτολογώντας «έλα ρε μαλάκα» προσθέτοντας ό,τι καφρίλα μπορεί κανείς να φανταστεί.

Με την ίδια ευκολία κι άνεση που θα αλληλοπειραχτούν μπορούν να κάνουν φόκους σε κάποια ελκυστική παρουσία τριγύρω ενημερώνοντας το ταίρι τους την ίδια στιγμή ώστε να ανταλλάξουν απόψεις επί του θέματος όπως θα έκανε μια γυναίκα με την κολλητή της. Το αξιοθαύμαστο είναι πως αυτό δε σημαίνει έλλειψη ενδιαφέροντος ή της απαραίτητης σε σωστές δόσεις ζήλιας. Είναι κάτι μαγικό κι ίσως ανεξήγητο που μοιάζει να λειτουργεί σε τέλεια ισορροπία διατηρώντας το ζευγάρι σε υψηλά επίπεδα τόσο εγρήγορσης όσο και συναισθήματος κι ειλικρίνειας.

Με το να είναι δυο άνθρωποι τόσο ο εαυτός τους σε μια σχέση χωρίς αυτό να συνεπάγεται απομυθοποίηση από την άλλη πλευρά μόνο λυτρωτικά μπορεί να λειτουργήσει. Εκείνο που φαίνεται να μην μπορούν εύκολα να κατανοήσουν τα ετερόφυλα ζευγάρια σε αυτές τις περιπτώσεις, για έναν λόγο που δε θα μπορούσα να εξηγήσω μιας κι επικεντρώνομαι συνήθως στον άνθρωπο κι όχι στο φύλο, είναι το πόσο εύκολα μπορούν δυο γυναίκες που είναι ζευγάρι να μοιραστούν και στιγμές που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από εκείνες που λαμβάνουν χώρα μεταξύ φίλων. Κι όμως γίνεται κι εφόσον συμβαίνει με έναν άνθρωπο που έχεις επιλέξει, σε ελκύει και μάλιστα γνωρίζοντάς τον τόσο καλά εξακολουθείς να είσαι ερωτευμένος μαζί του ίσως να είναι κι ακόμη πιο έντονο κι ειλικρινές.

Οι άνθρωποι συχνά διαχωρίζουν περισσότερο από όσο χρειάζεται βάσει στερεοτύπων κι όχι βάσει όσων όντως νιώθουν -τα οποία πολλές φορές ίσως να μην μπαίνουν στον κόπο να ψάξουν καν- συμπεριφορές, συναισθήματα, εκφράσεις και καταστάσεις στηριζόμενοι στο φύλο, στην ποιότητα μιας σχέσης, στο πώς πρέπει να είναι κανείς με τον σύντροφό του και πώς με την παρέα του κι όλα αυτά επειδή έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο δεν αφήνει περιθώρια εύκολα για το διαφορετικό.

Ίσως γι’ αυτούς τους λόγους κι όχι για κάποιον βαθύτερο βασιζόμενο σε πραγματικό διαχωρισμό, να παρατηρεί κανείς ευκολότερα σχέσεις πολύπλευρες σε άτομα ίδιου φύλου και δη στις γυναίκες που έχουν συνηθίσει να είναι εκδηλωτικότερες με βάση τα κοινωνικά πρότυπά μας. Εφόσον μπορούν να βιώνουν τόσο μέσα στη διαφορετικότητά όσο και μέσα στις ομοιότητές τους τον δικό τους πολύπλευρο, ξεχωριστό κι όμορφο τρόπο σχέσης, έλξης, οικειότητας, άνεσης και δεσίματος συχνά το κάνουν και με μεγάλη επιτυχία.

Ίσως αυτό σε έναν μη εξοικειωμένο περίγυρο να φαίνεται περίεργο όπως θα φαινόταν περίεργο και ξένο ένα πραγματικά ερωτευμένο ζευγάρι γενικότερα μέσα σε μια παρέα που θα αποτελούταν από singles ή/και από ανθρώπους που δεν έχουν βιώσει ποτέ αληθινό έρωτα. Ωστόσο αν μιλάμε για αληθινούς φίλους κι όχι για κομπλεξικούς μνησίκακους ανθρώπους που το παίζουν φίλοι, αυτό το «περίεργο» θα το νιώσουν ως κάτι όμορφο που κάνει το ζευγάρι ευτυχισμένο και θα στηρίξουν την κατάσταση με χαρά.

Όλοι οι υπόλοιποι -οι οποίοι δε θα έπρεπε καν να μας αφορούν- πιθανότατα θα καταφύγουν σε κλασικές τακτικές ζηλιάρικων πεντάχρονων όπως οι σπόντες, οι ειρωνείες, τα πικρόχολα σχόλια, οι εξυπνάδες και τα παράπονα που πάντα φυσικά θα βρίσκουν καταφύγιο στο δέσιμο που κινδυνεύει να χαθεί λόγω του ξενιστή/εισβολέα -δηλαδή του συντρόφου- ο οποίος απειλεί να διαλύσει με την παρουσία του και τα δόλια σχέδιά του μια παρέα αιώνων. Ξέρετε τώρα εσείς, γνωστό τροπάρι που δεν καταπίνουμε πια.

Σε μια παρέα γυναικών, δε, που περιβάλει ένα ζευγάρι επίσης γυναικών, επειδή δεν υπάρχει η δικαιολογία της γυναικοπαρέας που πάρκαρε τους άντρες συντρόφους κάπου αλλού επειδή θα ήταν, λέει, αταίριαστοι, τα μέλη της αναγκάζονται να περιοριστούν στον παράγοντα άνθρωπο και στο κατά πόσο συμπαθούν το εκάστοτε ταίρι ή στο κατά πόσο νιώθουν πως ταιριάζουν μαζί του.  Εκεί τα πράγματα για τους κομπλεξικούς δυσκολεύουν γιατί όταν δεν μπορούν να βασιστούν σε τίποτε από τα παραπάνω αυτό που φαίνεται στο τέλος της ημέρας είναι η ζήλια τους απέναντι σε ένα ζευγάρι που μπορεί και θέλει να μοιράζεται πάρα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα και συναισθήματα.

Το ωραίο όμως με αυτά τα ζευγάρια είναι ότι όσο πιο ώριμα και συνειδητοποιημένα στέκονται απέναντι στο μαζί τους με τόσο πιο έντονη μελάνη γράφουν στα άγραφά τους όλους τους καλοθελητές. Είναι όμορφο και πολύ σπάνιο να νιώθεις ότι ο σύντροφός σου είναι κι αληθινός φίλος χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο της μεταξύ σας έλξη. Τυχαίνει στα ζευγάρια των γυναικών να γίνεται εμφανές πιο συχνά. Όποιος το βιώνει όμως καλό είναι να το προστατεύει μέχρι τέλους κόντρα σε όλους εκείνους που αδυνατούν να χαρούν με τη χαρά του.

 

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα