Γεννηθήκαμε για σεξ, φαί και τσάρκες

Το ξέρεις ότι η ζωή είναι όντως ωραία στην ουσία της κι εκείνο που την ασχημαίνει χωρίς λόγο είμαστε εμείς οι ίδιοι, έτσι; Πόσες ανάγκες σου έχει δημιουργήσει η εποχή που δε θα είχες καν αν δεν έτρεχαν όλοι γύρω σου πανικόβλητοι να εκπληρώσουν τις κατασκευασμένες υποχρεώσεις τους; Όταν ζεις σε μια εικονική πραγματικότητα όπου όλα έχουν μια σχεδόν προκατασκευασμένη πορεία την οποία ονομάσαμε αυθαίρετα οι άνθρωποι φυσική μας εξέλιξη δεν μπορεί παρά μεγαλώνοντας μέσα σε αυτή να πιστέψεις κάποτε πως είναι η αλήθεια. Πως έτσι είναι και δεν αλλάζει. Πως τα δικαιώματά σου ίσως ικανοποιηθούν αφού πρώτα εσύ φτύσεις αίμα εκπληρώνοντας πλαστές υποχρεώσεις που σπανίως έχεις επιλέξει ειλικρινά.

Η ζωή, όμως, φίλε μου δεν είναι ένας ατέλειωτος αγώνας δρόμου μετ’ εμποδίων όπως έχεις καταλήξει να νομίζεις. Σίγουρα έχει τα πάνω της και τα κάτω της, φυσικά έχει και εμπόδια όπως και δυσκολοδιάβατα μονοπάτια, εννοείται ότι τα έχει όντως όλα τα παραπάνω δύσκολα κλισέ κι άλλα τόσα. Όμως με μια διαφορά. Το πρόσωπό της δεν ταυτίζεται με αυτά τα δύσμορφα χαρακτηριστικά λες κι η ύπαρξή μας δεν είναι παρά μια κινούμενη κατάρα που μας κρατάει φυλακισμένους. Το πρόσωπό της είναι γοητευτικότατο κι οι μικροατέλειές της είναι απαραίτητες για να την κάνουν ξεχωριστή κι ενδιαφέρουσα. Είναι ουσιαστικά εκείνες που σε προκαλούν όπως γίνεται με το παιχνίδι στο φλερτ. Τίποτε δε μας ιντριγκάρει περισσότερο από το mindfucking κι αυτό η ζωή μας το προσφέρει απλόχερα ώστε να μας κάνει να τη γουστάρουμε ακόμη πιο πολύ. Ωστόσο γνωρίζει καλά τι ταιριάζει στον καθέναν μας και τι είδους παιχνίδια τον αναστατώνουν και τον ξεκουνάν. Όλα τα υπόλοιπα «μη», «δεν» και «πρέπει» είναι πλαστά, εμείς της τα έχουμε φυτέψει πιστεύοντας στην παράνοια που μόνοι μας δημιουργήσαμε.

Απλοποίησε τη ζωή σου αφαιρώντας το άγχος της επιβίωσης όπως το έχουμε πλέον όλοι στο μυαλό μας. Τι μένει για να είσαι ευτυχισμένος πέρα από τα κοινωνικά μας στερεότυπα, τα στεγανά και τα καλούπια που μας έχουμε φορέσει; Ο άνθρωπος γεννήθηκε για σεξ, φαΐ και τσάρκες φίλε μου. Και θα εξηγηθώ αμέσως για να μην παρεξηγηθώ. Όχι, δεν εννοώ πως είμαστε επιφανειακοί και μονοδιάστατοι, το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα. Είμαστε τόσο πολύπλοκοι ο καθένας με τον τρόπο του που για να καταφέρει στ’ αλήθεια ν’ ανθίσει αυτή μας η πολυπλοκότητα χρειαζόμαστε έμπνευση, χρόνο για τους εαυτούς μας, όμορφες στιγμές, παθιασμένες αναμνήσεις, έντονα συναισθήματα, ανεξαρτησία, ελευθερία ύπαρξης, την πολυτέλεια του φιλοσοφείν προκειμένου να δημιουργούμε ό,τι μπορούμε βάσει των πραγματικών μας ικανοτήτων, απελευθέρωση από την καταπίεση και το άγχος που σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από καταστάσεις αχρείαστες τις οποίες βαφτίσαμε κάποτε ετσιθελικά απαραίτητες. Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε την ίδια τη ζωή όπως στ’ αλήθεια είναι.

Τι πιο αναζωογονητικό και ζωτικό από τον έρωτα, την καύλα, την έλξη, το κόκκινο χρώμα του πόθου, το άγριο ή τρυφερό σεξ με τον άνθρωπο που έχεις απόλυτα ερωτευτεί; Τι πιο απολαυστικό από ένα τραπέζωμα σπίτι με το ταίρι σου, μια μάζωξη στο αγαπημένο ταβερνάκι της παρέας, μια τσιπουροκατάσταση στο μπαλκόνι, ένα πικ νικ στην εξοχή μακριά απ’ όλους κι από όλα, μια στάση για βρόμικο σε μια καντίνα μετά από ατέλειωτες βόλτες στην παραλία; Τι πιο χαλαρωτικό κι απελευθερωτικό από ένα ταξίδι κοντά ή μακριά, μια εκδρομή, μια μεσημεριανή τσάρκα χέρι χέρι με το αμόρε, μια ατέλειωτη βραδινή περιπλάνηση στους πιο άγνωστους δρόμους της πόλης, ένα nightdrive στο άγνωστο, μια πεζοπορία σε κάποιο δάσος μπας κι ενεργοποιηθεί επιτέλους ο κοιμισμένος οργανισμός που ρυθμίστηκε στο mode της ανιαρής καθημερινότητάς μας;

Τα πράγματα είναι απλά κι η ζωή επίσης. Ποιος καλλιέργησε κάποτε μέσα στο κεφάλι μας πως για να καταλήξουμε ευτυχισμένοι απαιτείται να είμαστε ανταγωνιστικοί, υπάκουοι, ορθολογιστές, απόλυτα οργανωτικοί, ακραία υπεύθυνοι σε πόστα που μισούμε, ρεαλιστές και δουλευταράδες σε βαθμό κακουργήματος, δολοφόνοι ονείρων, πιστοί σε ξένα προγράμματα και προσγειωμένοι σε έναν ανευχαρίστητο κόσμο κομπλεξικών; Η ευτυχία δεν ταυτίζεται με την εντύπωση που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για την επιτυχία και το κύρος βάση μεγέθους τσέπης κι εξουσίας. Η ευτυχία έχει πολλά πρόσωπα, είναι φτιαγμένη από πολλά μικρά διαφορετικά κομματάκια, είναι υπόθεση άκρως προσωπική κι απαιτεί ψυχική ελευθερία για να μπορέσει ν’ ανθίσει. Κρύβεται εκεί που δεν την περιμένεις κι όταν την αγγίζεις ξαναφεύγει για να μην τη βαρεθείς. Θα την ξανατσακώσεις όμως στην επόμενη στροφή κι όσο τη φτάνεις και σου ξεγλιστράει για να την ξαναβρείς τόσο πιο πολύ την εκτιμάς. Γιατί δεν είναι άπιαστη. Απλώς δε φυλακίζεται όπως ούτε κι εσύ θα έπρεπε να είχες φυλακιστεί. Πώς θα φτάσεις σε κάτι τόσο ελεύθερο όταν εσύ είσαι παγιδευμένος;

Αξία στις στιγμές σου δίνεις όταν μαθαίνεις να εκτιμάς τα απλά πράγματα που κατάντησαν πια περιττή πολυτέλεια για τεμπέληδες αργόσχολους. Ο απόλυτος έρωτας, ο οργασμός κορμιού και μυαλού στο σεξ των ερωτευμένων, η πανδαισία γεύσεων ενός καλού φαγητού, οι ατέλειωτοι περίπατοι σε ηλιοβασιλέματα, κάτω από πανσελήνους ή μέσα στη βουή της πόλης, ανάμεσα στο urban τοπίο που ποτέ πριν δεν είχες παρατηρήσει στ’ αλήθεια καθώς περπατούσες μηχανικά ενοχλημένος από τον χρόνο που σε κυνηγούσε κι από τον κόσμο που σε εμπόδιζε. Ναι, ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για σεξ, φαΐ και τσάρκες. Γιατί μόνο μέσα από τον χρόνο που προσφέρει στα πιο πολύπλοκα-απλά δώρα της ζωής, μόνο όταν αδειάζει το μυαλό του από τα περιττά και τα ξένα, καταφέρνει να αγγίξει τη δημιουργικότητα του πνεύματος και της ψυχής του.