Κάθε πρώην και μια εμπειρία

Καθώς μεγαλώνουμε προσθέτουμε στη φαρέτρα των εμπειριών μας συναισθήματα –πολλές φορές αντιθετικά– που κορυφώνονται μέσα μας ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνουμε. Λάθη, πάθη, ενοχές, αυτοεκτίμηση, απογοητεύσεις, κυνισμός και πολλές ακόμη ψυχολογικές φάσεις εναλλάσσονται μέσα μας σύμφωνα με το τι μας αφήνει η κάθε κατάσταση κι ο κάθε άνθρωπος ως απόηχο φεύγοντας για να περάσει στη σφαίρα του παρελθόντος.

Σημαντικό κομμάτι της ζωής ενός ανθρώπου είναι οι πρώην σύντροφοί του. Εκείνοι που κάποτε κατάφεραν να κερδίσουν άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο μια θέση δίπλα του, να μοιραστούν μαζί του συναισθήματα και να χτίσουν αναμνήσεις. Δύσκολα, λοιπόν, θα περάσει κάποιος από τη ζωή σου έχοντας φτάσει τόσο κοντά σου συναισθηματικά, έστω κι αν δεν κρατήσει η ιστορία σας εν τέλει για πολύ, χωρίς να σου αφήσει κάτι ως παρακαταθήκη ή ως μάθημα.

Κάθε σχέση και κάθε χωρισμός χρωματίζονται από την ενδιαφέρουσα διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει τα μέλη τους. Κάποιος που γίνεται από νυν πρώην, κουβαλάει πίσω του μια ξεχωριστή ιστορία η οποία πάντα κάτι θα έχει να πει για τα συναισθήματα των ανθρώπων. Πριν μετατραπεί ο εκάστοτε σύντροφος σε πρώην προηγείται ένα μάθημα με βασικό πυρήνα τις ανθρώπινες σχέσεις και τη σχέση με τον εαυτό. Κάθε άνθρωπος που φεύγει ή διώχνεις από τη ζωή σου έχοντας μοιραστεί μαζί του ήδη σημαντικά κομμάτια του κόσμου σου σε κάθε επίπεδο, αποτελεί ευκαιρία κι έναυσμα τόσο για κριτική όσο και για αυτοκριτική. Τις περισσότερες μάλιστα φορές αφού ηρεμήσεις κι αντιμετωπίσεις τελικά ψύχραιμα την κατάσταση θα καταλάβεις ότι το δεύτερο βοηθάει ίσως ακόμη πιο πολύ.

Η αυτοκριτική κι η εξέλιξή μας μπορεί κι ίσως επιβάλλεται να συμβεί μετά την απώλεια έστω κι αν νιώθουμε πως δεν προδώσαμε αλλά προδοθήκαμε εμείς. Δεν είναι, βέβαια, απαραίτητο να σε έχει πληγώσει κάποιος ώστε να πάθεις και να μάθεις μέσα από τον ρόλο του θύματος που τόσο πολύ αγαπάμε εμείς οι άνθρωποι να χρησιμοποιούμε προς αποφυγή ευθυνών. Ακόμη κι όταν πληγώνεσαι όμως μαθαίνεις πώς να πηγαίνεις παρακάτω, μαθαίνεις πού να τοποθετείς τον εαυτό σου μέσα στις διάφορες σχέσεις, δοκιμάζεις κι αναθεωρείς τα όριά σου βγαίνοντας τελικά πιο ώριμος και πιο δυνατός.

Ωστόσο, γερό μάθημα αποτελεί και το να είναι κανείς στη θέση εκείνου που απογοητεύει, πληγώνει, προδίδει. Όταν αδειάζεις συναισθηματικά και ψυχολογικά έναν άνθρωπο και μάλιστα όχι οποιονδήποτε άνθρωπο αλλά το ταίρι σου, καλό είναι έστω και κατόπιν εορτής –μιας κι ο χρόνος δε γυρίζει πίσω ώστε να σβήσουμε ό,τι συνέβη σαν να μην έγινε ποτέ– να επενδύεις στην ενδοσκόπηση μήπως μπορέσεις κάποτε να καταλάβεις και τα δικά σου μελανά σημεία.

Κάθε πρώην έχει μια ιστορία να πει, μια εμπειρία να προσφέρει, συναισθήματα να μοιραστεί, λάθη να αναθεωρήσει, λάθη να καταλογίσει. Γι’ αυτό οι άνθρωποι μπορεί να μετατρέπονται μέσα σε μια κακή «στιγμή» και φαινομενικά πρακτικά πολύ απλά από εραστές και σύντροφοι σε απλοί γνωστοί, όμως αφήνουν πίσω τους ξεμπροστιαστικά πολλά σημάδια για τις συναισθηματικές ανασφάλειές μας, τις ανάγκες μας, τα κατάλοιπά μας και τα απωθημένα μας. Ακολουθώντας αυτά τα σημάδια καταλήγουμε στο σήμερα και σε αυτό που είμαστε τώρα.

Όσοι μας αγάπησαν κι όσοι αγαπήσαμε, άλλους πιο πολύ άλλους λιγότερο έντονα, αξίζουν ένα ευχαριστώ μας για το μικρό ή μεγαλύτερο εκείνο λιθαράκι που πρόσθεσαν στην προσωπική μας εξέλιξη. Ειδικά εκείνοι που κατάφεραν να μας τοποθετήσουν απέναντι στους εαυτούς μας οδηγώντας μας τελικά όντως σε αυτήν την τόσο τρομακτική ενδοσκόπηση που σπανίως επιλέγουν οι άνθρωποι για την αυτοβελτίωσή τους. Έστω κι αν πληγωθήκαμε, έστω κι αν πληγώσαμε, έστω κι αν απογοητευτήκαμε ή διαψευστήκαμε, έστω κι αν διαψεύσαμε εμείς ελπίδες και προσδοκίες, σε κάθε περίπτωση κάτι πήραμε, κάτι δώσαμε, κάτι μοιραστήκαμε και τελικά κάτι μάθαμε από κάθε ιστορία.

Αν γίναμε καλύτεροι ή χειρότεροι είναι κάτι που αφορά τον καθέναν μας ξεχωριστά μα σημασία έχει πως αλλάξαμε. Κι αν ακόμη γίναμε χειρότεροι ίσως υψώσαμε μια άμυνα ώσπου να βρούμε τα πατήματά μας ως αντιστάθμισμα των κάποτε ανύπαρκτων ορίων μας. Κι αυτό ακόμη μάθημα το λες. Γι’ αυτό ας ευχαριστήσουμε τους πρώην ο καθένας για τους δικούς του λόγους πριν πάμε στους επόμενους με κάτι παραπάνω μέσα μας να μοιραστούμε μαζί τους.