Κυκλοθυμικοί, αντιδραστικοί κι ερωτεύσιμοι

Αν μπλέξεις μαζί μας καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος πως θα ζήσεις κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο απ’ αυτό που λέμε ηρεμία και σταθερότητα. Χρειαζόμαστε γερό στομάχι και σίγουρα δεν είμαστε εύκολα διαχειρίσιμοι. Αν σε κουράζουν οι διακυμάνσεις κι η υπερένταση, τότε δε σου κάνουμε και δε μας κάνεις. Αν γουστάρεις τις flat καταστάσεις και τα μετριοπαθή συναισθήματα, τότε δεν έχουμε φτιαχτεί στα μέτρα σου. Αν σε τρομάζουν οι εκρήξεις, τότε τα δικά μας όρια σε έχουν ήδη προσπεράσει προ πολλού.

Δεν είναι ότι δεν είμαστε ψύχραιμοι ούτε ότι νευριάζουμε εύκολα σε γενικές γραμμές. Στις πιο δύσκολες καταστάσεις είμαστε εκείνοι που κρατάμε τα μπόσικα, αφού συνήθως δε μας πτοεί τίποτε μπροστά σε όσα πραγματικά γουστάρουμε. Δε δίνουμε μία για ό,τι πιστεύουμε πως δεν αξίζει και βάζουμε στη θέση του όποιον προσπαθεί και καλά να μας επιβληθεί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο με ύφος ικανό να τον κάνει ν’ αναρωτιέται αν όντως υπάρχει. Ωστόσο, δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας όταν νιώσουμε ότι κάποιος πάει ν’ αδικήσει εμάς ή όποιον αγαπάμε. Εξίσου ακραία φερόμαστε κι όταν αισθανθούμε πως κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας.

Έχουμε δικούς μας κώδικες αξιοπρέπειας, τιμής και δικαιοσύνης. Ενώ θα μας ακούσεις να μιλάμε κυνικά για όσα κάμπτουν τη θέληση και το θάρρος των πολλών, ενώ θα μας δεις να μη μασάμε ούτε στο ελάχιστο μπροστά σε συναισθηματικούς εκβιασμούς, ακόμη κι από πρόσωπα αγαπημένα σε σημείο που οι πολλοί μας λένε ως και σταρχιδιστές, την ίδια στιγμή ίσως αντιληφθείς πως μπορεί να μας έχουν πάρει τα ζουμιά μ’ οτιδήποτε μας θυμίζει αθωότητα. Δεν αντέχουμε τα «πρέπει» και τα «μη», ειδικά όταν δε μας δίνονται ποτέ εξηγήσεις γι’ αυτά ή όταν τα επιχειρήματα έχουν να κάνουν με το τι θα πει ο κόσμος. Τον οποίο συνήθως επιλέγουμε επιδέξια να γράφουμε στ’ αρχίδια μας όντως, γιατί την καρδιά μας τη διαθέτουμε σε ελάχιστους.

Την τόσο ανισόρροπη καρδιά μας ωστόσο, που αν δεν είσαι εκπαιδευμένος ή δε μας γουστάρεις υπερβολικά δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να καταφέρεις να καταλάβεις. Κι αυτό περιέργως εξιτάρει πολύ κόσμο. Πράγμα που ήδη γνωρίζουμε, μας αρέσει, αλλά οφείλουμε πάντα να προειδοποιούμε ότι στην πράξη όσο γοητευτικός κι αν είναι ένας άνθρωπος των άκρων δεν παύει να είναι ταυτόχρονα και ψυχοφθόρος ενίοτε.

Μπορούμε να σε κάνουμε να πιστέψεις την ίδια στιγμή ότι είμαστε τα καλύτερα παιδιά κι οι μεγαλύτεροι μαλάκες. Μπορεί να μας δεις το ένα λεπτό να ωρυόμαστε έξαλλοι με αφορμή που για τα δεδομένα σου ίσως να είναι αστεία και με βάση αυτό να ξεστομίσουμε ό,τι πιο κάφρικο και πληγωτικό μπορείς να φανταστείς. Συνήθως με ύφος σαρκαστικό για να σε πληγώσουμε, όσο προσπαθούμε να κρύψουμε ότι έχουμε πληγωθεί εμείς πρώτα. Αυτό τις πιο πολλές φορές συμβαίνει αν νιώσουμε ότι μας αδικείς, ότι μας βάζεις στη διαδικασία ν’ αποδεχτούμε όσα θεωρούμε άδικα ή ότι μας κοροϊδεύεις. Παρ’ όλα αυτά είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που -το αμέσως επόμενο λεπτό- για σένα θ’ αποτελέσουν την πιο μεγάλη και τρυφερή αγκαλιά, ακόμη κι αν έρθεις και μας πεις πως σκότωσες κάποιον χωρίς να το θέλεις.

Η αγάπη μας είναι ανεξέλεγκτη και τα συναισθήματά μας, είτε πάγος είτε φωτιά. Δεν έχει σημασία αν μας έχει πιάσει νευρικό γέλιο και δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Με την ίδια ευκολία μπορούμε να το γυρίσουμε σε δράμα ή θρίλερ, έτσι κι υποπέσει στην αντίληψή μας κάτι απ’ τη μικρή συνήθως λίστα όσων μας εξοργίζουν. Δεν είμαστε ανισόρροποι. Κι αυτό γιατί, αν θέλουμε, μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα.

Ακριβώς όμως επειδή πλέον επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλιέται μόνο μ’ όσα θεωρεί σημαντικά είναι να μην αγγίξεις αυτές τις επιλεγμένες, λίγες, ευαίσθητες χορδές μας. Σε μια τέτοια περίπτωση δε θα κάνουμε σκόντο στην οργή ή την υπερευαισθησία μας, γι’ αυτό θα δεις το άλλο μας πρόσωπο που μόνο ευαίσθητο δε θα μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Για εμάς δεν υπάρχει η φράση «δίνω τόπο στην οργή» μιας και το ξεσκαρτάρισμα που έχουμε κάνει πριν κατασταλάξουμε σ’ όσα όντως μας ενοχλούν πολύ, μας καθιστά συνειδητοποιημένους. Όταν κάτι μας ενοχλεί, λοιπόν, μας ενοχλεί και δε δεχόμαστε εκπτώσεις. Προτιμάμε τις εκρήξεις.

Όσο εύκολα μπορούμε να γίνουμε η ψυχή της παρέας, αν η παρέα αυτή μας εμπνέει άλλο τόσο αμίλητοι -και γι’ αυτό σνομπ για ορισμένους- μπορούμε να φανούμε αν δεν ταιριάζουμε με το περιβάλλον. Μην προσπαθήσεις με το ζόρι να μας βγάλεις κουβέντα. Αν δε θέλουμε, θα ηττηθείς κατά κράτος όποιος κι αν είσαι. Γουστάρουμε όταν κάποιος μας δείχνει αγάπη μέσα από διάφορες εκφράσεις φροντίδας και τρυφερότητας, μα δαιμονιζόμαστε όταν ο άλλος προσπαθεί να μας πατρονάρει, ακόμη κι αν παρουσιάσει το πατρονάρισμα ως μορφή ενδιαφέροντος μέσα από συμβουλές. Κι ενώ στην πρώτη περίπτωση θα μας δεις να λιώνουμε σαν το βούτυρο με ροζ καρδούλες τριγύρω, σε μια φάση όπως η δεύτερη μπορεί να μας ακούσει το σύμπαν χωρίς καλά-καλά να έχεις προλάβει να καταλάβεις από πού σου ήρθε.

Μη μας λες άλλα και κάνεις ή εννοείς άλλα αν έχουμε προλάβει να νιώσουμε για σένα πράγματα. Απ’ τον απόλυτο έρωτα, για εμάς είναι μια κόκκινη γραμμή δρόμος, στο απόλυτο ξενέρωμα και κάθε μέρα θα νιώθεις δίπλα μας -δυστυχώς- ότι ισορροπείς επάνω της, λες κι είναι τεντωμένο σχοινί ενώ θα έχεις τις ίδιες πιθανότητες να πέσεις σ’ οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές.

Γι’ αυτό σου λέω. Δεν είμαστε να μας κάνεις κουμάντο. Πηγαινοερχόμαστε απ’ τον υπέρμετρο εγωισμό στην αυτοθυσία με ταχύτητα φωτός και, συνήθως, είμαστε η αντίδραση στη δράση. Μόνο να μας εξερευνείς και να μας αντέχεις μπορείς, κι αυτό μόνο ένας πραγματικά ερωτευμένος ή όποιος αγαπάει πραγματικά μπορεί να το καταφέρει. Γιατί μόνο αυτός όντως θα το θέλει στ’ αλήθεια. Για τους υπόλοιπους, επιφανειακά μάλλον, δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από κουραστικοί διπολικοί τύποι που βγάζουν το παιδιάστικo πείσμα τους μέσω εγωισμού και κυκλοθυμίας. Μα τι να το κάνεις κι αν μπορεί ο καθένας να βρει τα κουμπιά σου; Μας ρωτάς αν θέλουμε κάτι τέτοιο;

Εσύ ο ένας στους εκατομμύρια να ξέρεις ότι θα σε βασανίσουμε περισσότερο απ’ όσο δε θα βασανίζαμε ποτέ όποιον δεν αγαπάμε στ’ αλήθεια. Να φοβάσαι όταν θα πάψουμε να το κάνουμε. Γιατί αυτός ο αλλοπρόσαλλος τρόπος είναι η δική μας προσπάθεια να σου δείξουμε έμμεσα πού είναι τα κουμπιά μας, ώστε αν όντως είσαι ο ένας να είσαι κι ο μοναδικός που θα μπορέσει στο τέλος με την άδειά μας να χειριστεί τόσο τους «αγγέλους», όσο και τους δαίμονες που κατοικούν μέσα μας. Μόνο μην περιμένεις να στα δώσουμε όλα στο πιάτο. Θα είναι μάταιο.