Μου θυμίζεις κάποια φιγούρα που γνώριζα καλά

Πόσο ειλικρινής είναι ο έρωτας; Και κατ’ επέκταση πόσο ειλικρινείς είμαστε εμείς ως ερωτευμένοι; Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι δεν έχω καλύτερο από τις πρώτες φορές των φρεσκοερωτευμένων σε κάθε τομέα και σε κάθε επίπεδο. Δε συγκρίνεται με τίποτε το ασίγαστο πάθος του νταλκαδιασμένου, δεν μπορείς να βάλεις τίποτε δίπλα στην καψούρα της αρχής και να μη βγει χαμένο έστω και στον πόντο. Όπως και να το κάνουμε το να είσαι ερωτευμένος σε κάνει να φλερτάρεις με τον υπερθετικό βαθμό όλων των συναισθημάτων κι αυτό από μόνο του είναι άκρως ερεθιστικό.

Τα μάτια του ερωτευμένου αντικρίζουν τον θεό και τον διάβολό τους στο πρόσωπο του έρωτά τους. Αυτό σημαίνει πως θέλοντας και μη, έχοντας μαγευτεί από όσα στάθηκαν ικανά να τον γοητεύσουν στον άνθρωπο που ξεχώρισε, ο ερωτευμένος εξιδανικεύει κι εξυψώνει κάθε πλευρά του επίδοξου συντρόφου. Τα όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα του τα βλέπει τέλεια, τα μικροελαττώματά του τα αντιλαμβάνεται ως γοητεία, τα άσχημα σημάδια της προσωπικότητάς του τα αντιμετωπίζει ως προκλήσεις που θα ήθελε εκείνος να καταφέρει να δαμάσει και πάει λέγοντας. Αυτή είναι μια κατάσταση αρκετά εύθραυστη από μόνη της αν σκεφτεί κανείς πως σε περίπτωση αμοιβαιότητας ζουν κι οι δυο πλευρές καβάλα στο ίδιο συννεφάκι. Όσο εν γνώσει σου κι αν πέφτεις με τα μούτρα στον έρωτα ίδιος ο έρωτας δεν είναι συνώνυμος της νηφαλιότητας, όμως. Ή ίσως σε κάνει πολύ πιο νηφάλιο απ’ όσο η φύση σου μπορεί να αντέξει.

Κάπως έτσι κι επειδή δεν αντέχει τα κόκκινα ο οργανισμός των ανθρώπων για πάντα καθώς φαίνεται, περνώντας ο καιρός μοιάζει το τοπίο να ξεκαθαρίζει κι οι ερωτευμένοι να περνούν σε άλλα στάδια σχέσης. Πιο ουσιαστικά κι ίσως βαθύτερα θα έλεγε κανείς αλλά η ένταση δίνει σχεδόν πάντα τη θέση της στη νηνεμία. Δεν έχει κάτι κακό απαραιτήτως η φάση αυτή. Έλα όμως που κατά τη διάρκειά της αλλάζουν πολλά στον τρόπο προσέγγισης του άλλου! Δεν είναι άδικο που καθώς ο καιρός περνάει όλα τα παραπάνω ιντριγκαδόρικα χαρακτηριστικά δίνουν τη θέση τους πολλές φορές στα παράπονα και τις ανώμαλες προσγειώσεις; Και λέω άδικο γιατί δε σημαίνει πως στην αρχή ο ένας κοροϊδεύει τον άλλον.

Ίσως έρθουν στιγμές βάσει αυτού που θα σκέφτονται κι οι δυο πως αλλιώς γνώρισαν το άτομο που ερωτεύτηκαν κι αλλιώς εξελίχθηκε με τον καιρό. Πότε ισχύει όντως κάτι τέτοιο, όμως, και πότε πρόκειται για αποτέλεσμα άλλων παραγόντων; Το να θεωρείς πως το ταίρι σου έχει αλλάξει επειδή εσύ στα ντουζένια σας δεν ήσουν ικανός να δεις πραγματικά όλα του τα κομμάτια ως έχουν δε σημαίνει πως ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου έχει όντως μετατραπεί σε κάτι άλλο. Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που περνώντας ο καιρός πραγματικές αλλαγές κάνουν όντως την εμφάνισή τους ή βγαίνουν στην επιφάνεια χαρακτηριστικά που κρύβονταν συνειδητά ή ασυνείδητα στη φάση της πρώτης γνωριμία υπό τη σκιά του φόβου μιας ενδεχόμενης απόρριψης ή στην προσπάθεια κατάκτησης του άλλου.

Δεν είναι καθόλου απίθανο επίσης να αλλάξει όντως κάποιος ακολουθώντας τις πρακτικές αλλαγές της ζωής του κι έτσι ο ένας από τους δυο να βρεθεί αντιμέτωπος με κάτι το οποίο έχει μεν προλάβει να αγαπήσει ωστόσο δε θα ερωτευόταν αυτή του τη μορφή αν τη συναντούσε τώρα για πρώτη φορά στη ζωή του. Ποιος θα κατηγορούσε ποιον, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις; Κάποιοι εκεί έξω θεωρούν εξέλιξη το σταδιακό πέρασμά τους από το πάθος στον απόλυτο ρεαλισμό σκοτώνοντας οποιοδήποτε ψήγμα μαγείας στις προσωπικές του σχέσεις. Πώς να προσαρμοστεί ένας άνθρωπος παθιασμένος, συνειδητοποιημένος, κάποιος που ξέρει τι ζητάει στον έρωτα και τι τον καυλώνει ψυχή και σώμα, σε μια τέτοια μεταμόρφωση; Από την άλλη πλευρά έχει δικαίωμα ο ρεαλιστής να κατηγορεί τον παρορμητικό για στασιμότητα αν ως παρορμητικό τον γνώρισε και τον ερωτεύτηκε;

Όπως κάθε κατάσταση έτσι κι αυτή έχει της ρίζες της σε πολυπαραγοντικές αιτίες. Αν κατηγορείς το ταίρι σου πως έχει αλλάξει ενώ δεν ισχύει αυτό από εγωισμό κι άρνηση απέναντι στο ότι εσύ ο ίδιος δε στάθηκες ικανός να κρατήσεις ζωντανό το μεταξύ σας τότε βρες τα κότσια να παραδεχτείς πως έχουν ξεθωριάσει πια μέσα σου όσα αισθανόσουν γι’ αυτόν τον άνθρωπο ώστε να μη μένετε πίσω κι οι δυο. Αν πάλι έχει όντως γίνει κάτι τελείως διαφορετικό εκείνος ή εκείνη που κάποτε ερωτεύτηκες σκοτώνοντας κι όλα εκείνα που σε τράβηξαν σε αυτόν ή αυτή τότε ίσως ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσετε τις ανάγκες σας μιας κι ίσως έχουν πλέον αλλάξει.

Επιπλέον είναι άλλο το να καταλογίζεις σε κάποιον πως έχει αλλάξει ιδιοσυγκρασιακά κι άλλο να ανησυχείς για την όποια αλλαγή της εξωτερικής του εμφάνισης. Οι άνθρωποι έχουν την τάση όταν νιώθουν οικειότητα να χαλαρώνουν κι αυτό είναι ευχής έργον όταν δε σκοτώνει τον αυθορμητισμό και τη μαγεία που λέγαμε πριν. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να ξέρεις πως ο άλλος σε γουστάρει γι’ αυτό που είσαι πραγματικά είτε στις 7.00 το πρωί που θα ξυπνήσεις αχτένιστος είτε στις 3.00 το ξημέρωμα που θα σωριαστείς κουρασμένη, είτε έχεις βαφτεί και λάμπεις είτε είσαι άβαφη και λάμπεις με άλλον τρόπο είτε φοράς την τρύπια φόρμα σου καθώς περιπλανιέσαι μέσα στο σπίτι είτε εκείνα τα ρούχα που σε κάνουν να αισθάνεσαι όσο πιο ελκυστικός γίνεται. Αυτό δεν είναι και το νόημα του αληθινού έρωτα εξάλλου; Διαφορετικά μιλάμε για μια απλή έλξη ίσως πλασματική που στην πρώτη επαφή της με την καθημερινότητα θα ξεφουσκώσει σαν τρύπιο μπαλόνι.

Παρ’ όλα αυτά κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις. Αν η όποια αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση κάποιου είναι συνώνυμο με την πλήρη παραίτησή του τότε τα πράγματα μπαίνουν σε άλλη βάση κι αυτό όχι επειδή είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να κυκλοφορούμε μονίμως στην πένα αλλά επειδή το να φροντίζουμε τους εαυτούς μας όπως ο καθένας από εμάς νιώθει πως του ταιριάζει έχει να κάνει και με την ψυχολογική μας ζωντάνια απέναντι στην ίδια τη ζωή. Αν εγώ θωρήσω τον σύντροφό μου δεδομένο τοποθετώντας τον στη λίστα με τις υποχρεώσεις μου αντί να ξεσηκώνομαι και μόνο στη σκέψη της σχέσης μας, αν τον υποδέχομαι πρωί βράδυ σαν κινούμενη κατάρα μέσα στη βαρεμάρα και τη μιζέρια εκεί που κάποτε έκανα τα πάντα για να τον διατηρήσω σε θερμοκρασίες υψηλές τότε η σπίθα δε θα αργήσει να γίνει αντί για πυρκαγιά στάχτη. Και για να μην παρεξηγηθώ τονίζω για ακόμη μια φορά πως δεν είναι το φτιασίδωμα που μετράει αλλά η διάθεση που κρύβεται πίσω ακόμη κι από κάτι τόσο πρακτικό.

Πόσο ειλικρινής είναι, λοιπόν, ο έρωτας και πόσο εμείς ως ερωτευμένοι; Τι κρύβεται πίσω από τη φράση «αλλιώς σε γνώρισα κι αλλιώς έγινες» που συχνά ακούμε από στόματα πρώην ερωτευμένων; Είμαστε ικανοί να συνειδητοποιήσουμε τον έρωτά μας χωρίς να τον εκλογικεύσουμε ώστε να παραμείνει αληθινός δίχως να ισοπεδωθεί; Αν πρόκειται να αλλάξεις κάνε το μόνο αν σε κάνει να αισθάνεσαι καλά απέναντι στον εαυτό σου συμπεριλαμβάνοντας στην αλλαγή και τον έρωτα που θέλεις να διατηρήσεις. Αν έχουν αλλάξει οι προτεραιότητές σου γίνε ξεκάθαρος και προχώρα. Αν σου αρέσει αυτό που είσαι μείνε έτσι και κράτα δίπλα σου τον άνθρωπο που γι’ αυτό σε ξεχώρισε όσο ακόμη κι εκείνος το εκτιμά. Ό,τι κι αν κάνεις όμως τελικά προσπάθησε η αλλαγή ή η σταθερότητά σου να μην είναι αποτελέσματα επανάπαυσης και παραίτησης. Πάντα εκεί είναι που χάνεται το παιχνίδι.