Να σ’ έχει πάνω κι απ’ τον εαυτό του

Λένε πως σε μια σχέση πρέπει να γίνονται συμβιβασμοί ώστε να μπορέσει αυτή να διατηρηθεί στον χρόνο. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δε μου ταίριαξε αυτή η φράση. Πάντα είχα ένα θέμα με τη λέξη συμβιβασμός κι ό,τι μπορεί να συνεπάγεται. Μου βγάζει καταναγκασμό, καταπίεση, υποτίμηση του εαυτού και διάφορα άλλα όχι και τόσο θετικά συναισθήματα. Ωστόσο οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι κάτι εύκολο. Για να σμίξουν δυο άνθρωποι και να κρατηθούν μαζί χρειάζεται προφανώς αντοχή σε κραδασμούς που μπορεί να επιφέρει η διαφορετικότητά τους.

Στην αρχή του έρωτα όλα είναι ρόδινα, γαμάτα και παθιασμένα. Για κάποιον λόγο ακόμη και τα ελαττώματα κάποιου φαντάζουν γοητευτικά στα μάτια του ερωτευμένου κι άλλα ίσως να μην τα βλέπει καν θαμπωμένος όπως είναι από όσα τον μαγνητίζουν. Τότε είναι που κάνουμε κι ένα σωρό τρέλες κόντρα ίσως και στους εαυτούς μας προκειμένου να κερδίσουμε τον άνθρωπο που γουστάρουμε όπως και λίγο περισσότερο χρόνο μαζί του κάθε φορά.

Εκείνος γίνεται το κέντρο του κόσμου μας και φυσικά καθετί άλλο μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αυτή είναι η αγαπημένη μου περίοδος στον έρωτα αν με ρωτάτε εφόσον φυσικά το συναίσθημα είναι αμοιβαίο, μιας και τίποτε δε θυμίζει συμβιβασμό σε όλα όσα κάνουμε ξεπερνώντας τους εαυτούς μας για τον άλλον κι εκείνος αντιστοίχως για εμάς. Όλα μυρίζουν καύλα, έλξη, πάθος κι επιθυμία. Κι όλα αυτά μοιάζουν τόσο αληθινά κι ας ξέρουμε πως στην αρχή έχουν τις ρίζες τους στον εξωραϊσμό εκείνου ή εκείνης που ποθούμε όσο τίποτε.

Τι ωραία που θα ήταν αν όλα τα παραπάνω εξακολουθούσαν να μας βγαίνουν αβίαστα ακόμη κι έπειτα από αρκετό καιρό όταν πια θα ήμασταν σε σχέση κι ο άλλος άνθρωπος από καψούρα μας θα είχε γίνει πλέον σύντροφός μας! Περνώντας ο καιρός αρχίζουν και κάνουν την εμφάνισή τους λέξεις όπως αυτή που αναφέραμε στην αρχή κι οι πράξεις διεκδίκησης και πάθους δίνουν τη θέση τους σ’ εκείνες του αμοιβαίου συμβιβασμού. Γιατί πώς θα μπορέσεις να κάνεις χωριό στην καθημερινότητά σου πια με έναν άνθρωπο που όσο κι αν αγαπάς, όσο κι αν ταιριάξατε σε βασικά θέματα, δεν παύει να είναι σε πολλά άλλα διαφορετικός;

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως όλοι μας είμαστε γεμάτοι όμορφα κι εκνευριστικά ελαττώματα, όντως, κι όταν αυτά μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι της σχέσης, όχι πια και τόσο ελκυστικά όπως ίσως τα είχε ντύσει η αντάρα της αρχής, τότε κάπως πρέπει το ζευγάρι να τα βρει κάπου στη μέση για να μην επέλθει ρήξη εξαιτίας τους. Κι εδώ έρχεται το μεγάλο μπέρδεμα.

Όταν ένας άνθρωπος είναι ερωτευμένος μαζί σου και σε αγαπάει κάνει για σένα κι εξαιτίας σου πράγματα που δε θα έκανε για κανέναν άλλον και τα γουστάρει. Αυτό εξάλλου είναι που ξεχωρίζει τόσο εσένα μέσα του όσο και τον έρωτα ως έννοια από άλλα συναισθήματα. Πέρα από τις κινήσεις εντυπωσιασμού της αρχής, ο βαθύτερος έρωτας όταν διατηρείται κι έπειτα από καιρό φαίνεται στο κατά πόσο ο σύντροφός σου, με την ίδια διάθεση διεκδίκησης, δουλεύει για πάρτη σου με τον εαυτό του όχι αλλάζοντας ή δεχόμενος πράγματα ενώ δεν το θέλει, αλλά επειδή εσύ για εκείνον αποτελείς κίνητρο ώστε να γίνεται καλύτερος ανακαλύπτοντας πρώτα τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο.

Για σένα θα ψάξει να βρει μέσα του τα πιο φωτεινά σημεία του εαυτού του ώστε να σε κρατήσει πλάι του προσφέροντάς σου την πιο όμορφη εκδοχή του. Ταυτόχρονα, όμως, θα χαίρεται κι ίδιος που αποτέλεσες έμπνευση στην εξέλιξή του όταν κανείς άλλος ως τώρα δεν τα είχε καταφέρει. Ο ερωτευμένος δε συμβιβάζεται, λοιπόν. Αρπάζει κίνητρα κι ανακαλύπτει μέσα του τα πιο όμορφα σημεία του είναι του για χάρη των δυο εκείνων ματιών που βάζει πάνω από όλα τα άλλα. Ο ερωτευμένος δε θα κάνει τα στραβά μάτια απέναντι στα ελαττώματα του συντρόφου του μέχρι να σκάσει από την καταπίεση και να τα κάνει όλα πουτάνα απροειδοποίητα ένα ωραίο πρωί. Θα είναι ντόμπρος με όσα τον ενοχλούν, θα τα δίνει όλα ακόμη και στους καβγάδες εξαιτίας όλων όσων του τη σπάνε στο ταίρι του όμως πάντα μέσα του θα υπερισχύουν όλα εκείνα που τον καθιστούν αυτό ακριβώς που είναι: ερωτευμένος.

Αν χρειαστεί να τα βρουν τα δικά του στραβά με τα στραβά του άλλου δε θα κλείσει τον εαυτό του σε κουτάκια ούτε θα προσπαθήσει να πλάσει τον άνθρωπο που έχει δίπλα του σύμφωνα με τη βόλεψή του. Αντί για τη λέξη συμβιβασμός θα χρησιμοποιήσει στη χειρότερη περίπτωση τη λέξη προσαρμογή γιατί το κυριότερο μέλημά του θα είναι το πώς θα διατηρήσει τη σχέση του και τα ντεσιμπέλ της σε υψηλά επίπεδα. Και ξέρει πως αυτό απαιτεί πρώτα και πάνω απ’ όλα δουλειά με τον ίδιο του τον εαυτό ώστε βρίσκοντάς τα μαζί του να είναι εντάξει κι απέναντι στον άνθρωπο που επέλεξε. Ισορροπημένος κι όχι συμβιβασμένος. Ειλικρινής κι όχι καταπιεσμένος. Ακόμη καυλωμένος κι όχι επαναπαυμένος σε μια σχέση από συνήθεια και κάτι σαν αγάπη.

Γι’ αυτό να θυμάσαι πως από εκεί φαίνεται ο ερωτευμένος. Όταν θα τον δεις να κάνει για σένα κι εξαιτίας σου όλα όσα δε θα έκανε για κανέναν άλλον. Κι αυτό μέσα του δε θα είναι συμβιβασμός αλλά το ίδιο το πάθος προσωποποιημένο.