Και ξαφνικά, σε μια ανύποπτη στιγμή, σηκώνεις τα μάτια και βρίσκεται εκεί. Ένα πρόσωπο που ξεχωρίζει μπροστά σου ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα. Ένα πρόσωπο που θα μπορούσες να κοιτάζεις για ώρες κι αντί να το βαριέσαι να μην το χορταίνεις. Να θέλεις κι άλλο.
Το επεξεργάζεσαι και παρατηρείς κάθε του λεπτομέρεια. Τι είναι αυτό που σε μαγνήτισε κατευθείαν; Τι είναι αυτό που σε έκανε να πεις από τα πρώτα κιόλας λεπτά στη θέα του «τώρα την πατήσαμε» και να το εννοείς; Τι το διαφορετικό έχει τέλος πάντων αυτό το πρόσωπο και στα δικά σου, τουλάχιστον, μάτια αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον έρωτα;
Δεν είναι ανάγκη ένας άνθρωπος να θυμίζει επίγειο θεό για να είναι ερωτεύσιμος. Η ξεχωριστή ομορφιά του καθενός βρίσκεται σε διάφορες μικρότερες ή μεγαλύτερες γοητευτικές λεπτομέρειες που αποτελούν τελικά ένα ελκυστικό σύνολο.
Η εκφραστικότητα σε κάποιον είναι ένα από τα στοιχεία που άνετα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αιτία ακόμη και κεραυνοβόλου έρωτα.
Βλέμματα γεμάτα νόημα, μάτια που προκαλούν, παίζουν ή χαμογελάνε κι άλλοτε σου δείχνουν κάτι από τις προθέσεις του κατόχου τους, άλλοτε επίτηδες καλύπτονται από το μυστηριακό πέπλο της πρόκλησης. Μάτια που δε χρειάζεται να είναι γαλανά ή πράσινα. Αν ξέρουν να «μιλάνε» μπορούν άνετα να σε διαλύσουν κι εκείνα τα άλλα, τα άτιμα -υποτίθεται συνηθισμένα- καστανά. Να σε κάνουν να αγαπήσεις αυτό το χρώμα σαν να είναι το καφέ η πιο λαμπερή απόχρωση πάνω στη γη.
Χαμόγελα πονηρά, εγκάρδια, πλατιά, παιχνιδιάρικα και γεμάτα συναισθήματα. Χαμόγελα που αντικαθιστούν επιτυχώς ακόμη και τα πιο έντονα υπονοούμενα. Που μόλις σκάσουν στην άκρη των χειλιών σε κάνουν να θέλεις να τα φιλήσεις ενστικτωδώς. Να φιλήσεις αυτά τα χείλη που με τόσο εύγλωττο τρόπο σε ταξιδεύουν. Χαμόγελα που γίνονται γέλια και σου ανοίγουν την ψυχή.
Γέλια τόσο αυθόρμητα που κρύβουν κάτι από παιδική αθωότητα, χωρίς όμως να χάνουν τον ερωτισμό τους. Και που σε κάνουν να θέλεις να γελάσεις κι εσύ με όλη σου την καρδιά, ακόμη κι αν τελικά δεν ξέρεις αν γελάς για κάποιον συγκεκριμένο λόγο ή απλώς και μόνο επειδή έχεις δίπλα σου αυτόν τον άνθρωπο με αυτό το τόσο όμορφο, το τόσο δικό του γέλιο.
Η εκφραστικότητα συνήθως υποδηλώνει αυθορμητισμό, παρορμητικότητα και ζωντάνια. Λόγοι υπεραρκετοί για να σε συνεπάρουν όταν τους συναντάς σε έναν άνθρωπο. Δεν είναι προνόμιο μόνο των εξωστρεφών, όπως ίσως πιστεύουν οι περισσότεροι. Ακόμη κι ένας κατά βάση εσωστρεφής άνθρωπος, μπορεί να γίνει πολύ εκφραστικός ακριβώς επειδή το χάος που επικρατεί στο μυαλό του σπάνια καταφέρνει να το οργανώσει ώστε να το μετατρέψει επαρκώς σε λόγο. Κι έτσι ό,τι δε λένε οι λέξεις θα το πει η γλώσσα του προσώπου και του σώματός του.
Η σπιρτάδα ενός εκφραστικού ανθρώπου σε παρασύρει, σου τραβάει την προσοχή και σε κάνει να θέλεις να παρακολουθείς τις αντιδράσεις του ακόμη κι όταν αυτός είναι σιωπηλός. Κάνει ενδιαφέρουσες ακόμη και τις παύσεις του, τότε που καθρεφτίζονται στα μάτια του όλες εκείνες οι σκέψεις που παλεύει να βάλει σε τάξη πριν αρχίσει ξανά να μιλάει.
Είναι ικανός να σχολιάζει συνέχεια χωρίς να ακούγεται. Υποχθόνια. Με μια ματιά, με ένα μειδίαμα ή μια εύστοχη γκριμάτσα. Δεν είναι τυχαίο που σε πολλές περιπτώσεις ισχυριζόμαστε ότι ήταν το ύφος κάποιου που μας επηρέασε και όχι το τι είπε.
Αυτά τα ακούραστα πρόσωπα είναι λιγάκι επικίνδυνα, λοιπόν. Σου λένε τα πάντα χωρίς να σου έχουν πει τίποτε και είναι ικανά να αιχμαλωτίσουν την καρδιά σου μια για πάντα.
Όταν μάλιστα συνοδεύονται κι από μια εξίσου εκφραστική φωνή τότε φίλε μου, την έχεις βάψει για τα καλά.
Οι εκφράσεις χρωματίζουν τις διαθέσεις, δίνουν νόημα στις σιωπές. Η φωνή δίνει χρώμα στις λέξεις. Στο άκουσμα μιας φωνής εκφραστικής θα ανατριχιάσεις. Θα «σκαλώσεις» στη χροιά της και θα αποζητάς τη μελωδία της για να χαθείς ανάμεσα στις μοναδικές νότες αυτού ή αυτής που έχεις δίπλα σου.
Και κάπως έτσι, με δυο σπινθηροβόλα μάτια, ένα γοητευτικό χαμόγελο -άλλοτε παιχνιδιάρικο κι άλλοτε προκλητικό-, με δυο πολλά υποσχόμενα χείλη και μια ανεπιτήδευτα ερεθιστική φωνή, καταφέρνει αυτός ο τόσο εκφραστικός άνθρωπος και σε κάνει να σηκώσεις μπροστά του λευκή σημαία.
Είτε σου λέει αλήθεια, είτε σε ταΐζει όμορφα ψέματα, εσύ είσαι εκεί, μαγεμένος από την άλλη του γλώσσα, αυτή του σώματος και του προσώπου του, έτοιμος να πιστέψεις τα πάντα κι ας διαλυθείς. Έτοιμος να τον αφήσεις να κλέψει το μυαλό σου και να του πεις «κράτα το».
Γιατί τελικά δεν έχει σημασία το πόσο αψεγάδιαστος είναι κάποιος για να σε κερδίσει. Η εκφραστικότητα μπορεί να αποτελέσει φετίχ για πολλούς και όπλο στα χέρια όσων τη διαθέτουν.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Πράντζου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
