Το να είσαι κρυφός ή φανερός πόθος κάποιου, ακόμη κι αν δε σκοπεύεις ν’ ανταποκριθείς στο συναίσθημά του, είναι σίγουρα κολακευτικό. Το να βρίσκεσαι σε ρόλο στόχου για έναν αποφασισμένο διεκδικητή είναι εκ των πραγμάτων ακόμη πιο ξεσηκωτικό και τονώνει την αυτοπεποίθησή σου. Όσο πιο συχνά βιώνεις κάτι τέτοιο, τόσο περισσότερο παίρνεις τα πάνω σου. ‘Οχι απαραιτήτως επειδή έχεις άμεση και συνεχόμενη ανάγκη επιβεβαίωσης αλλά, όπως και να το κάνουμε, ποτέ κανείς δε δυσαρεστήθηκε βλέποντας ότι μετράει και μάλιστα πολύ.
Πώς θα σου φαινόταν, όμως, αν γινόσουν η εμμονή ενός ανθρώπου; Με την πρώτη ματιά, στο πρώτο άκουσμα, το πιθανότερο είναι να σκεφτείς ότι φαίνεται κινηματογραφικά όμορφο για να είναι αληθινό. Εσύ έμμονη ιδέα για κάποιον! Ναι, δε σε αδικώ, είναι ιντριγκαδόρικο και πολύ κολακευτικό θεωρητικά. Αν παρ’ όλα αυτά το καλοσκεφτείς, θα δεις ότι η θεωρία από την πράξη και σε αυτήν την περίπτωση απέχουν αρκετά.
Όταν χρησιμοποιούμε τους όρους εμμονή και έμμονη ιδέα υπονοούμε μια κατάσταση παθολογική. Και όπως κάθε παθολογική κατάσταση, έτσι και η συγκεκριμένη, εκτός από τα ευνόητα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει λόγω υπερβολής, ενέχει κι έναν βαθμό επικινδυνότητας.
Όντας η παθολογική επιθυμία κάποιου, γίνεσαι αυτομάτως αντικείμενο όλων των καταλοίπων και των ψυχολογικών προβλημάτων που αυτός μπορεί να έχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Όλοι μας έχουμε εξάλλου. Γίνεσαι αιτία κάθε καλού και κάθε κακού που μπορεί να συμβαίνει στη ζωή του μιας και όλα αποκτούν υπόσταση μόνο μέσα από σένα. Ο κόσμος του γυρίζει γύρω σου. Αποτελείς κίνητρο για τα πάντα του. Προσωποποιείς όλα όσα ζητάει, όλα όσα δεν έχει και όλα όσα θα ήθελε να δώσει. Φτιάχνει φανταστικές καταστάσεις μέσα στο κεφάλι του με πομπό ή δέκτη εσένα, τις αναμασάει και πολλές φορές καταλήγει να τις βιώνει «πραγματικά».
Σπάνια όμως, όλο αυτό το συνονθύλευμα συναισθημάτων που κουβαλάει μέσα του καταφέρνει να παραμείνει υπό τον έλεγχό του. Ξεσπάει. Και όπως είναι αναμενόμενο, ο πρώτος που θα την πληρώσει θα είσαι εσύ. Μην αναρωτιέσαι γιατί. Είπαμε ήδη ότι αποτελείς το επίκεντρο όλης του της ζωής. Και κάπως έτσι αποκτά υπόσταση η έννοια του stalker, αν έχεις ακουστά.
Αν είναι γνωστός σου, βάζει σκοπό να σε κερδίσει με όποιον τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος. Σε παρακολουθεί όπως μπορεί. Σου κάνει σκηνές ζήλιας σαν να του έχεις τάξει γάμο, ενώ ούτε καν είστε μαζί. Χώνεται όπως μπορεί σε όλες σου τις δραστηριότητες θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του στην καθημερινότητά σου. Σε πνίγει με το υπέρμετρο ενδιαφέρον του. Σαμποτάρει επικείμενες γνωριμίες ή απειλεί να σε χωρίσει από ήδη υπάρχουσες σχέσεις. Κάνει τα πάντα για να μονοπωλήσει το χρόνο σου και όταν δεν το πετυχαίνει μπορεί να γίνει μέχρι και εκδικητικός.
Όσες φορές κι αν του ξεκαθαρίσεις ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε μεταξύ σας, στα δικά του αυτιά τα «όχι» σου θα μετατραπούν σε «ναι» την ίδια κιόλας στιγμή που θα τα ξεστομίσεις. Όσα εμπόδια κι αν του παρουσιάσεις, όσα «δε σε θέλω» κι αν του πεις, για εκείνον θα λειτουργήσουν ως καλέσματα για μεγαλύτερη προσπάθεια. Τα «κόφ’ το» σου θα γίνουν «συνέχισέ το», τα άκυρα που θα του ρίχνεις θα γίνουν οι κρυφές του ελπίδες. Ό,τι κι αν κάνεις για να τον απομακρύνεις θα διαπιστώσεις τελικά πως άνετα μπορεί να το χρησιμοποιήσει εναντίον σου.
Το μυαλό ενός stalker μπορεί δυστυχώς να γίνει πολύ εφευρετικό λειτουργώντας στους πυρετώδεις ρυθμούς του πόθου του. Δεν είναι απίθανο να καταλήξεις να κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοιχτό, μην ξέροντας τι σου ξημερώνει αύριο και ποια θα μπορούσε να είναι η επόμενη κίνησή του. Και σε περίπτωση που τον δυσαρεστήσεις, μη σου φανεί παράξενο αν βρεθείς απέναντι σε ορισμένες καθόλου κολακευτικές φήμες για το άτομό σου όταν μάθεις (τελευταίος όπως κάθε «κερατάς» ή «δαρμένος») πως έχουν εξαπλωθεί από το στοματάκι του σε όλον τον περίγυρό σου.
Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις έναν εμμονικό άνθρωπο άραγε; Θα ρωτήσεις και θα ‘χεις και δίκιο. Όταν τίποτε δε μοιάζει αρκετό να τον πτοήσει, εσύ τι στάση καλείσαι να κρατήσεις τελικά; Όσο πιο ξεκάθαρη κάνεις τη θέση σου απέναντί του τόσο περισσότερο μπορεί ο ίδιος να πεισμώνει. Κι εφόσον μοιάζει αψυχολόγητος, δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψει κανείς με ασφάλεια τις αντιδράσεις του.
Το σίγουρο είναι πως όταν επιτέλους απαλλαγείς -μιας και οι τοίχοι που θα έχεις υψώσει κάποια στιγμή πιθανότατα θα λειτουργήσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- οι επιπτώσεις της συμπεριφοράς του στη ζωή σου δε θα είναι ανύπαρκτες. Είτε μιλάμε για ψυχολογική κούραση, είτε για απώλειες κάθε είδους σε σχέσεις ή σε άλλους τομείς, δυστυχώς πολύ δύσκολα θα καταφέρεις να αποφύγεις κάτι από όλα αυτά.
Γι’ αυτό σου λέω πως τελικά το να αποτελείς την «αρρώστια» κάποιου δεν είναι τόσο γοητευτικό σενάριο όσο ακούγεται, μιας και η ζωή καλώς ή κακώς δεν είναι ταινία, όσο κι αν μοιάζει με τέτοια σε στιγμές.
Επιμέλεια Κειμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
