Το «θα σου δείξω τι έχασες» μετά τον χωρισμό δείχνει και λίγο κόμπλεξ

Ένας χωρισμός ή μια απόρριψη είναι τις περισσότερες φορές κάτι επώδυνο. Ειδικά ο χωρισμός δεν τραυματίζει μόνο τον εγωισμό μας αλλά και το κομμάτι μας εκείνο που είχε προλάβει κι είχε δεθεί με τον άνθρωπο που πλέον δεν είναι στη ζωή μας. Όσο πιο μακροχρόνια η σχέση τόσο μεγαλύτερο το δέσιμο ώσπου σε πολλές περιπτώσεις καταλήγει να μετατραπεί σε ταύτιση πράγμα που σημαίνει πως χωρίζοντας ουσιαστικά αισθανόμαστε χωρίς υπερβολή σαν κάτι να ξεριζώνεται από μέσα μας. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο πόνος είναι όντως οργανικός πολλές φορές. Πρόκειται για την αίσθηση αυτή που βαραίνει το στέρνο μας σαν ασήκωτος βραχνάς και μας έχει κάνει να ταυτίσουμε κάθε συναίσθημα με την καρδιά παρότι όλοι ξέρουμε πως όλα το μυαλό τα γεννάει.

Είναι, λοιπόν, φυσικό μέσα σε μια τέτοια μεταβατική περίοδο να περνάμε από διάφορα στάδια. Πολλά από αυτά περιλαμβάνουν για κάποιους και το αυτομαστίγωμα της ανασφάλειας που τους κάνει να νιώθουν ότι ίσως τελικά να μη στάθηκαν αρκετοί για τον ή την πρώην σύντροφό τους. Κάπως έτσι δημιουργείται η ανάγκη της πλατωνικής και συμβολικής εκδίκησης μέσα από την προσωπική αλλαγή η οποία κατά βάθος καλύπτει πολλά ενδεχόμενα όπως και πολλές ελπίδες. Πραγματοποιώντας διάφορες αλλαγές στον εαυτό τους -καμιά φορά ακραίες- κάποιοι φρεσκοχωρισμένοι αισθάνονται πως μπαίνουν στο μάτι της πρώην σχέσης τους, νιώθουν ότι ίσως αποκτούν πιθανότητες επανασύνδεσης εφόσον ελπίζουν κρυφά πως ο άλλος άνθρωπος θα συνειδητοποιήσει τι έχει χάσει, καλύπτουν την ανασφάλεια της απόρριψης που τους θέλει κατώτερους των προσδοκιών του άλλου ατόμου κι αυξάνουν τις επιτυχίες τους σε τρίτους πράγμα που ανεβάζει την αυτοπεποίθησή τους εφόσον στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν και την επιθυμία να αποδείξουν πως ξεπέρασαν τον χωρισμό κι ότι μπορούν να πάνε παρακάτω με ευκολία όποτε θέλουν.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αν αυτή η ανάγκη για αλλαγή δεν καταλήξει έμμονη ιδέα ίσως μετά από λίγο καιρό να αποδειχτεί ένα μεγάλο βήμα γι’ αυτόν που την πραγματοποιεί προς την υλοποίηση όλων όσων ήθελε έτσι κι αλλιώς να κάνει κι απλώς είτε είχε ως τότε επαναπαυτεί είτε για διάφορους λόγους φοβόταν. Μπορεί ένας χωρισμός, λοιπόν, να αποτελέσει την έστω και για λάθος λόγους αιτία εξέλιξης ενός ανθρώπου αφού ούτε λίγο ούτε πολύ αποτελεί το σπιρούνι που τον ωθεί στο να ξεκουνηθεί. Μέσα από την επώδυνη εμπειρία της απόρριψης ίσως καταφέρει να γνωρίσει πολλά κομμάτια του εαυτού του που μέχρι πρότινος δε φανταζόταν καν πως διαθέτει. Ωθώντας τις αντοχές του στα όριά τους ξεπερνάει ακόμη και φοβίες προκειμένου να προχωρήσει περήφανα μπροστά, αποφασίζει να αρπάξει ευκαιρίες σε τομείς που δεν τον είχαν ποτέ πριν απασχολήσει εφόσον ένιωθε πλήρης έστω και πλασματικά μέσα από τη σχέση του κι όλα όσα εκείνη του πρόσφερε καλύπτοντάς τον συναισθηματικά.

Το να αισθάνεται κανείς συναισθηματικά μετέωρος είναι ένας ακόμη λόγος εκτός από τον λαβωμένο εγωισμό που οδηγεί έναν άνθρωπο στην αναζήτηση τρόπων κάλυψης αυτού του κενού. Είτε μέσω δραστηριοτήτων, είτε μέσω κοινωνικοποίησης -καθώς αναζητά και τρόπους επιβεβαίωσης του εγώ του- είτε μέσω ενδοσκόπησης, είτε μέσω ανανέωσης ακόμη και της εξωτερικής του εμφάνισης, είτε με συνδυασμό όλων των παραπάνω οδηγείται τελικά σε μονοπάτια που όταν πια ξεπεραστεί ο χωρισμός θα ανακαλύψει πως έχουν αποτελέσει διόδους ουσιαστικής προσωπικής εξέλιξης.

Υπάρχει φυσικά πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις η παγίδα της καταστροφικής ανασφάλειας όπου το άτομο ουσιαστικά δε νιώθει ότι πρέπει να γίνει η καλύτερη πλευρά του εαυτού του αλλά κάτι που να αρέσει είτε στην πρώην σχέση του είτε στους άλλους γενικά. Αντί, λοιπόν, να εξελίσσεται άγεται και φέρεται σαν πλαστελίνη ανάμεσα σε ξένα πρότυπα χάνοντας τελικά ολοκληρωτικά ό,τι δικό του είχε απομείνει. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο χωρισμός ρίχνει ακόμη πιο κάτω έναν άνθρωπο που είχε ήδη τραγικά χαμηλή αυτοεκτίμηση με δυνάμει επικίνδυνες γι’ αυτόν συνέπειες.

Εν κατακλείδι, μόνο αν μιλάμε για ένα άτομο με πείσμα και μέχρι ένα σημείο συνειδητοποιημένο ως προς το τι έχει ανάγκη τελικά μπορούμε να ελπίζουμε στην προσωπική ανάτασή του. Αυτό το άτομο ακόμη κι αν μερικές ανασφάλειές του αποτελέσουν κίνητρο μέσω του χωρισμού ώστε να ανανεωθεί και να εξελιχθεί τελικά θα το καταφέρει. Μπορεί στην αρχή να μη συνειδητοποιήσει τα αποτελέσματα της αλλαγής στη ζωή του, αφού στόχος του θα είναι έμμεσα το να εκδικηθεί ή να ξεπεράσει το πρώην αμόρε, όμως θα δρέψει τις δάφνες των κόπων του τελικά όταν περνώντας τα λογικά κι αναμενόμενα στάδια του χωρισμού αφήσει πίσω του το παρελθόν μια για πάντα.