Απόψε δε θα μιλήσω γι’ αγάπες και λουλούδια. Λέω ν’ αφήσω ελεύθερη την άλλη μου πλευρά, αυτή των βασικών ενστίκτων, την παθιάρα, που τα θέλει όλα και τα δίνει όλα στο κόκκινο.
Θα αφήσω ελεύθερη την πλευρά που χρόνια τώρα, παρότι Καρκίνος στο ζώδιο, και θα περίμενε κανείς να τη βρίσκει με αρκουδάκια και ζαχαρωτά, έχει πέσει με τα μούτρα σε οτιδήποτε περιέχει τη λέξη λαγνεία, και φτιάχνεται δίνοντας και παίρνοντας συχνά βλέμματα γεμάτα υποσχέσεις κι υπονοούμενα που κάνουν τις πιο καθωσπρέπει πλευρές μας να κοκκινίζουν.
Απόψε λοιπόν λέω να μιλήσω εκ μέρους όλων εκείνων των ανθρώπων εκεί έξω, που λειτουργούν στον έρωτα όπως εγώ. Κι ίσως λίγο αυθαίρετα, αλλά πιστέψτε με, νομίζω ότι είναι πολλοί.
Δεν υποτιμώ καθόλου το ρομαντισμό, ίσα ίσα. Μπορώ να πω μάλιστα, ότι όσο πάει, γίνεται όλο και σπανιότερο φαινόμενο, άρα θα μπορούσε να λειτουργήσει κι αυτός διεγερτικά με τον τρόπο του. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα χρειάζονται.
Όμως είτε μιλάμε για φλερτ, είτε για σχέση, το πάθος φουντώνει και διατηρείται με ποικιλία και εναλλαγές.
Οπότε ήρθε νομίζω η στιγμή να ξεδιπλώσουμε τα πάθη!
Άσε για λίγο στην άκρη τον ουρανό με τ’ άστρα και τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, το καθετί θέλει την ώρα του. Μη νομίζεις πως είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσεις μια γυναίκα.
Άσε για λίγο στην άκρη τις ροζ καρδούλες και — πώς να στο πω πιο απλά; Μίλα μου πρόστυχα!
Ή, αν είσαι ακόμη πιο μάγκας, συνδύασέ τα και απογείωσέ με.
Φτάσε με στα άκρα, προκαλώντας με στα πιο απρόβλεπτα μέρη. Μίλα μου γλυκά, κι άσε το κορμί σου να διακόψει για λίγο την τρυφερή μας στιγμή, για να σ’ ακούσω να μου λες, ότι θέλεις όσο τίποτα να με πηδήξεις. Εδώ και τώρα!
Στρίμωξέ με στις πιο σκοτεινές γωνίες του μυαλού σου, και πες μου τι νιώθεις, όταν μας φαντάζεσαι να κάνουμε σεξ όπου δε θα τολμούσε κανείς να σκεφτεί ότι γίνεται. Πες μου όλα όσα θα ‘θελες να μου κάνεις. Άσε τα κορμιά μας να παραδοθούν σε μια αέναη πάλη ανελέητης ηδονής και πριν από αυτό… έλα και ζήτα τό μου!
Ψιθύρισέ το μου στο αυτί, την ώρα που βλέπουμε ταινία στο σινεμά. Στείλ’ το μου σε μήνυμα, την ώρα που μιλάς στον κολλητό σου κι εγώ στη φίλη μου, ενώ έχουμε βγει όλοι μαζί και καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι.
Θέλω να βλέπω τον οργασμό στα μάτια σου, και να ακούω τη χροιά του στη φωνή σου. Θέλω να με θες και να με παίρνεις, σα να μην υπάρχει αύριο! Δε με αφορά να φλερτάρω ή να ‘χω σχέση, με τον καλύτερό μου φίλο. Θέλω να νιώσω μέσα μου, την απελπισία των δικών σου ασυγκράτητων «θέλω».
Κι όταν λέω μίλα μου πρόστυχα, δεν εννοώ τύπου κακογυρισμένης, κλισέ, βαρετής από κάθε άποψη, στα όρια του καλτ, «μέσα- έξω, πάνω κάτω» τσόντας.
Όχι, δεν αποζητάω να νιώσω το γνωστό και μη εξαιρετέο «ένα κομμάτι κρέας», που θα έχεις ακούσει συχνά να αναφέρεται σε διάφορες συζητήσεις. Ούτε να γίνω τυχαία, ο δέκτης μιας τυχαίας επιθυμίας, που τυχαία ένιωσες, γιατί έτυχε να είμαι εγώ μπροστά σου εκείνη τη στιγμή.
Όλες αυτές τις απονευρωμένες «και καλά» πρόστυχες φάσεις τις βαριέμαι. Άσε που, όπως και να το κάνουμε, κανένας δεν είναι «τυχαίος». Πόσο μάλλον ο άνθρωπος που κατάφερε να σε φτάσει στο αμήν του έρωτα.
Αυτό που θέλω, είναι τον πυρετό σου να καίει το δέρμα μου. Την ανάγκη μας να θολώνει τα βλέμματά μας. Την καύλα σου να γίνεται ευρηματική και γοητευτικά άγρια εξαιτίας μου. Όπως θα ταίριαζε σ’ εμένα. Κι όπου «σ’ εμένα», βάλε όποια αποτελεί το δικό σου αντικείμενο του πόθου, γιατί καθεμιά μας είναι ξεχωριστή.
Τι πιο ζωντανό και ακραίο, από δυο οργιάζουσες φαντασίες, που γίνονται πράξη και πέφτουν μαζί στη φωτιά; Τι πιο ξεσηκωτικό από το δίπτυχο συναίσθημα-λίμπιντο, όταν ξέρει κανείς πώς να τα διαχειριστεί μαζί; Τι πιο έντονο, από τη μάχη δυο άπληστων κορμιών, που ενώνονται στο μισοσκόταδο σαν αγρίμια;
Τι θα μου έλεγε λοιπόν το κορμί σου απόψε, αν το άφηνες να μου ζητήσει ευθέως όλα όσα ζητάει από μένα στα κρυφά; Τι θα έκανε εκείνη η, με το ζόρι συγκρατημένη, ορμή του, αν την άφηνες να σε προδώσει και να μιλήσει αυτή για σένα;
Ο έρωτας μπορεί να γίνει ποιητικά κτηνώδης, αρκεί να του δώσεις την κατάλληλη ευκαιρία να μοιράσει και να μοιραστεί όσα περικλείει, στις σωστές δόσεις.
Δε μας αρέσουν τα ημίμετρα εδώ! Τα θέλουμε όλα, κι έτσι τα δίνουμε όλα, αρκεί να εμπνευστούμε.
Άρπαξε την ευκαιρία, λοιπόν, και πες μου:
«Απόψε είσαι τόσο όμορφη…θέλω να σε σκίσω!»
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
