Θέλω να καυλώνεις εξαιτίας μου

Και τώρα οι δυο μας. Μοιάζει με όνειρο η ιστορία μας κι έρχονται στιγμές που ακόμη και τώρα είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς αυτό που έχει συμβεί. Για πότε ερωτευτήκαμε, για πότε φέραμε τον κόσμο ανάποδα, για πότε κάναμε πουτάνα τις ζωές μας, για πότε καταλήξαμε μαζί και γίναμε απαραίτητες η μία στην άλλη είναι σχεδόν κινηματογραφικά ασύλληπτο.

Δε λογαριάσαμε τίποτε και κανέναν. Πληγώσαμε ανθρώπους, τα βάλαμε με θεούς και δαίμονες, πληγωθήκαμε κι οι ίδιες, μα τίποτε δε μας σταμάτησε. Για τέτοιο πάθος μιλάμε. Εγώ να κουβαλάω στους ώμους μου μια ολόκληρη ζωή κι εσύ το βάρος όλων εκείνων που πίστευαν πως μπορούν να σε χειραγωγήσουν. Εγώ να πολεμάω τον εαυτό μου για πάρτη σου κι εσύ να πολεμάς τους πάντες γνωρίζοντας τον δικό σου εξαιτίας μου. Και να που κάπως έτσι καταφέραμε ό,τι καμιά μας δεν είχε απ’ την αρχή διανοηθεί. Το πιο δυνατό «μαζί» που θα μπορούσε να ευχηθεί άνθρωπος.

Μας ξεχωρίζει μια παθιασμένη αγάπη και μια καύλα εγκεφαλική. Σε βλέπω, μου μιλάς, με κοιτάζεις, σε πλησιάζω, σε αγγίζω και μόνο που υπάρχεις στο χώρο ή σε σκέφτομαι είναι αρκετό για να με μετατρέψει σε θηρίο ανήμερο. Νιώθω ότι αν δε σε βάλω κάτω εδώ και τώρα θα εκραγώ και θα σε πάρω μαζί μου. Είσαι απλώς εσύ κι είσαι η αιτία. Θέλω εσένα όσο τίποτε, άνευ όρων κι απόλυτα.

Το γαμάτο, όμως, είναι πως όλα αυτά δεν τα ζω μόνη μου. Απ’ την πρώτη στιγμή μέχρι τώρα σε νιώθω ν’ ανατριχιάζεις και μόνο που σε κοιτάζω. Αναστατώνεσαι και μόνο στην ιδέα πως σε χαϊδεύω, ερεθίζεσαι χωρίς να χρειαστεί να κάνω τίποτε παραπάνω απ’ το να σε πλησιάσω σε απόσταση αναπνοής. Είμαι απλώς εγώ κι είμαι η αιτία. Θέλεις εμένα όσο τίποτε, άνευ όρων κι απόλυτα. Όπως τότε. Όπως την πρώτη εκείνη φορά.

Οι ερωτευμένοι, που λες, καυλώνουν ο ένας απ’ τον άλλον. Γι’ αυτό κι η καύλα τους είναι παροιμιώδης, αυθεντική, ικανή για όλα. Γιατί είναι μια καύλα που έχει πρόσωπο, σάρκα κι οστά. Δεν πρόκειται γι’ ακόμη μια ενστικτώδη ανάγκη του κορμιού που ζητάει οτιδήποτε αρκεί να ικανοποιηθεί σε μια δεδομένη στιγμή που έτυχε να καυλώσει κανείς στο άκυρο.

Ολόκληρη η ύπαρξη του ερωτευμένου σείεται συθέμελα απέναντι στον άνθρωπο που έχει καψουρευτεί και πλέον εκείνος είναι που προκαλεί τα πάντα. Εξαιτίας του νιώθεις ασυγκράτητος, το δικό του χαμόγελο σε φέρνει στα άκρα σου, το δικό του βλέμμα σε διαλύει, η δική του αύρα δοκιμάζει τις αντοχές σου, το δικό του κορμί ποθείς σαν μανιασμένος. Με λίγα λόγια καυλώνεις επειδή ακριβώς είναι αυτός ή αυτή. Έτσι κάπως καταλαβαίνεις πως είσαι ερωτευμένος κι όχι ότι κάποιος είναι απλώς κατάλληλος για να ικανοποιήσει τις καύλες που ήδη έχεις.

Ερωτευμένες θέλω να παραμείνουμε. Δε μου αρκεί μια ζωή συμβιβασμένη σε χλιαρά συναισθήματα ούτε αξίζει κάτι τέτοιο σ’ εμάς. Η δική μας ιστορία μας θέλει πάντα ερωτευμένες. Θέλω να συνεχίσεις να καυλώνεις εξαιτίας μου κι όχι επειδή θα τυχαίνει να είμαι παρούσα όταν είσαι καυλωμένη.

Θέλω η παγίδα της οικειότητας να μετατρέψει αυτό που έχουμε σε κάτι ακόμη πιο έντονο κι όχι να το διαλύσει. Θέλω γι’ ακόμη μια φορά εμείς οι δυο να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα. Να πάμε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Κι όταν θα περάσει ο καιρός ακόμη περισσότερο εσύ να με κοιτάζεις και να θέλεις να σε στριμώξω στον τοίχο όπως την πρώτη φορά κι εγώ να σε κοιτάζω και να μην κρατιέμαι.

Δε με κρατάνε οι χλιαρές καταστάσεις και το ξέρεις. Μα δεν είναι μόνο ότι δε με κρατάνε όσα οι πολλοί θεωρούν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και των σχέσεων. Είναι κι ότι εμείς δεν είμαστε έτσι, δε μας ταιριάζουν όλα εκείνα τα ρουτινιάρικα κλισέ, δεν το ‘χουμε, ρε φίλε, πώς το λένε.

Ακόμη σε ξεχωρίζω, ακόμη με ξεχωρίζεις. Ακόμη σε κάνω να ανατριχιάζεις παντού, ακόμη με κάνεις και σε θέλω σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακόμη μας διακρίνει η καύλα των ερωτευμένων που πηδιούνται εγκεφαλικά πριν καν πηδηχτούν στ’ αλήθεια.

Κι αυτό είναι το ζητούμενο, αγάπη μου. Γιατί η απλή καύλα του κορμιού δε χρειάζεται τίποτε παραπάνω από ένα άλλο τυχαίο κορμί μόνο για να βγάλει το άχτι της and that’s all. Ενώ η καύλα του ερωτευμένου είναι ικανή να ισοπεδώσει οτιδήποτε σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της προς το αντικείμενο του πόθου της. Έχει αιτία και στόχο κι είναι ακατανίκητη.

Αυτό είμαστε κι έτσι θέλω να μείνουμε. Ανεπανόρθωτα ερωτευμένες.