«Θέλουμε ανθρώπους να μεθάμε μαζί τους, όχι να μεθάμε γι’ αυτούς»

Θ’ ακούσεις να σου λένε πως η βαριά καψούρα, τα ανεκπλήρωτα, τ’ απωθημένα, οι χωρισμοί κι οι έρωτες εν γένει, βρίσκουν άπειρες φορές κοινό σημείο αναφοράς υπό την επήρεια αλκοόλ με βάση την οποία κάθε ερωτευμένος μιλάει στο τέλος της νύχτας την ίδια γλώσσα. Οι απανταχού πληγωμένοι αυτού του κόσμου ενώνονται κάθε βράδυ ερήμην τους σε κάθε γουλιά που κατεβάζουν πνίγοντας κι από έναν λυγμό σε αναστεναγμούς κι αναπάντητα ερωτήματα. Το ξέρεις και το ξέρω καλά κι όποιος πει ότι έστω μία φορά στη ζωή του δεν κατέβασε τον Βόσπορο για δυο μάτια κι ένα χαμόγελο το πιθανότερο είναι να ψεύδεται ασυστόλως.

Πλασματική παρέα, στιγμιαία και καλά παρηγοριά, ξέσπασμα κι αυτοκαταστροφική λύτρωση, το αλκοόλ είναι η εικονική πανάκεια των νταλκαδιασμένων κι εν μέρει δικαίως. Είμαστε πολλοί, βλέπεις, εμείς που γουστάρουμε μαζοχιστικά να ζούμε στα άκρα παθιασμένες καταστάσεις, θρεφόμαστε απ’ τους φαύλους κύκλους που ξεκινάν από πάθη και καταλήγουν σε καταχρήσεις πρωτίστως αισθήσεων και τους έρωτές μας τους βιώνουμε στο ζενίθ. Αν χρειαστεί θα πέσουμε συνειδητά στο ναδίρ των πατωμάτων κι έπειτα για εμάς μονόδρομος θα είναι πια το πάνω.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, ο άνθρωπος που θα μας φτιάξει και θα μας ξεσηκώσει αληθινά θα είναι εκείνος με τον οποίο θα καταλήγουμε να τα πίνουμε μαζί, θέλοντας κι οι δύο να προκαλέσουμε τις άμυνές μας και να τα δώσουμε όλα σε ένα πάθος κατάδικό μας. Στο τέλος της ημέρας ο άνθρωπος που θα μας κερδίσει δε θα είναι αυτός που μας κάνει να θέλουμε εξαιτίας του να ξεχάσουμε όσο «πάνε κάτω τα φαρμάκια», αλλά εκείνος με τη μαγκιόρα ψυχή που θα μας εμπνέει να μεθύσουμε μαζί του, αφού κάθε μέρα δίπλα του θα φαντάζει σαν ένα ακόμη αλλοπρόσαλλο και ξέφρενο γεμάτο εντάσεις πάρτι. Εκείνος που θα μας μεθάει ο ίδιος παρασύροντάς μας στον τρελό χορό του έρωτά του και που θα είναι ικανός να μας ανταποδώσει διπλά και τριπλά όσα μας έκανε να αισθανθούμε για χάρη του.

Γιατί, στην τελική, μάγκας είναι εκείνος που παραμένοντας κοντά σου διατηρεί τα συναισθήματά σας σε επίπεδα καψούρας έτσι ώστε τα μεθύσια σας να μην αφορούν προδοσίες, αλλά κοινές σας τρέλες στο όνομα του μονίμως έφηβου κι ζωηρού έρωτά σας. Μάγκας είναι αυτός που θα σε μεθάει με το βλέμμα του, το άγγιγμά του, το γέλιο του, τις αγκαλιές του, το χάδι του, την ανάσα του, την παρουσία του στο πλευρό σου και την όρεξή του για ζωή. Μάγκας είναι αυτός που θα σε κάνει να μεθάς μαζί του και με το δικό του «πολύ», που θα θέλει να σου προσφέρει απλόχερα κι όχι εξαιτίας του για να ξεχάσεις πόσο λίγος υπήρξε για σένα.

Φτάνει πια με τους ανοιχτούς λογαριασμούς, τους ανοιχτούς κύκλους, τα ανοιχτά συναισθήματα που δε βρήκαν ανταπόκριση και σε κάνουν μάταια κάθε βράδυ να προσπαθείς να κλείσεις με το ζόρι τις πληγές σου ξύνοντάς τις πάντα μ’ ένα ποτήρι στο χέρι. Η καψούρα είναι συναίσθημα ζωτικό κι εμείς γουστάρουμε καψούρες αμοιβαίες, σπίθες στις ματιές και καψουρεμένα υπονοούμενα τα ξημερώματα.

Γουστάρουμε μεθυσμένα φιλιά κι όταν παραπατάμε στα πεζοδρόμια να πέφτουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, αντί να μας σέρνουν οι κολλητοί μην μπορώντας να μας συνεφέρουν γι’ ακόμη μια φορά εξαιτίας κάποιου που δεν είναι παρών.

Γουστάρουμε μεθυσμένο άγριο σεξ μαζί του ή μαζί της στα σοκάκια γιατί δε θα μπορούμε ν’ αντέξουμε άλλο τη λαχτάρα και την ορμή μας. Γουστάρουμε μεθυσμένες συζητήσεις επί παντός επιστητού ως τα ξημερώματα. Γουστάρουμε μεθυσμένα μηνύματα μετά από μια νύχτα που τα πίναμε μαζί μόνο για να μας επιβεβαιώσει πόσο γαμάτα πέρασε νωρίτερα με την πάρτη μας, μόνο για να μας πει μια ακόμη καληνύχτα.

«Θέλουμε ανθρώπους να μεθάμε μαζί τους, όχι να μεθάμε γι’ αυτούς». Αυτό θέλουμε.