Το να λες σε κάποιον ότι έχει άδικο, είναι από μόνο του άβολο. Το να το λες στο ταίρι σου είναι ακόμα πιο άβολο, ειδικά αν το θέμα αφορά μια διαφωνία-διαμάχη που μπορεί να είχε με ένα τρίτο πρόσωπο και νιώθει ότι αδικήθηκε. Έρχεται επομένως σε εσένα με τον πόνο και τον καημό του, να τα πει, να ξεθυμάνει και περιμένει αυτό που θεωρεί αυτονόητο: στήριξη, στοργή και χάδι. Και μέχρι εδώ όλα καλά. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που καθόλου δε συμφωνείς με την άποψή του; Αν δηλαδή όλο αυτό που σου διηγείται, μόνο στα δικά του μάτια φαίνεται σαν μια κατάφωρη αδικία εναντίον του, ενώ στα δικά σου είναι σαφές ότι έχει ευθύνη για όσα συνέβησαν.
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι εκ των πραγμάτων την ώρα μιας συναισθηματικής φόρτισης το μυαλό θολώνει. Επομένως είναι υπερβολή να απαιτούμε από κάποιον που βρίσκεται εντός μιας κρίσης, να δει καθαρά την κατάσταση. Επίσης, τις στιγμές αυτές, οι περισσότεροι καταφεύγουμε στους δικούς μας ανθρώπους, ψάχνοντας αυτό που δε μας έδωσαν οι υπόλοιποι, δηλαδή υποστήριξη κι αυτό που φανταζόμαστε ότι είναι το δίκιο μας. Επομένως, αν διαψευστούν οι προσδοκίες μας κι αν βρούμε απέναντί μας κι αυτούς που θεωρούσαμε συμμάχους, νιώθουμε προδομένοι και μπαίνουμε σε άμυνα.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, έχουμε από τη μια την επιλογή να χαϊδέψουμε τα αυτιά του συντρόφου μας, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι κι απ’ την άλλη να πάρουμε το δύσκολο δρόμο που στοχεύει στο να προσπαθήσουμε να δείξουμε και την άλλη, την αθέατη όψη του νομίσματος. Ο δεύτερος δρόμος έχει παγίδες και χρειάζεται ντελικάτους χειρισμούς για να μην οδηγήσει σε αντιπαράθεση μεταξύ μας. Ωστόσο, είναι μάλλον ο πιο έντιμος, αλλά κι ο πιο βοηθητικός σε βάθος χρόνου, αφού θα βοηθήσει τον άνθρωπό μας να δει τα πράγματα περισσότερο αντικειμενικά.
Ένα σημαντικό ερώτημα που θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας πριν αποφασίσουμε να μιλήσουμε ειλικρινά στο ταίρι μας, είναι το κατά πόσο πιστεύουμε ότι μπορεί να διαχειριστεί την αλήθεια. Αν δηλαδή με βάση το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα βοηθήσουν στο να ξεκαθαρίσει η σκέψη του. Αν η απάντηση σε αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο «Ναι», προχωράμε ακάθεκτοι. Αν είναι «Όχι», ολοκληρώνουμε την ανάγνωση του παρόντος άρθρου.
1. Πού πας χωρίς επιχείρημα;
Αυτός που δυσκολεύεται να δεχτεί ότι κάπου έκανε λάθος, ή που δε δέχεται εύκολα ακόμα και την καλοπροαίρετη κριτική, χρειάζεται επιχειρηματολογία. Έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να πείσουμε για τη θέση μας, αν έχουμε δομήσει με επιχειρήματα κι απτά δεδομένα όσα παραθέσουμε. Αν βασιζόμαστε σε μια αίσθηση και μόνο, ακόμα κι αν είναι σωστή, δε θα καταφέρει να πείσει.
2. Λόγος μες στο μέλι
Έχει επίσης αξία να χρησιμοποιήσουμε λόγο κατευναστικό κι όχι οξύ. Η ένταση που κουβαλάει αυτός που νιώθει ότι αδικήθηκε, είναι ήδη αρκετή. Δεν υπάρχει λόγος να τη μεταφέρουμε και μεταξύ μας, χρησιμοποιώντας φράσεις σκληρές ή απόλυτες. Αν ξεκινήσουμε υπενθυμίζοντάς του την αγάπη μας και τον σεβασμό μας και προχωρήσουμε σταδιακά κρατώντας ήπιους τόνους, μάλλον θα πετύχουμε περισσότερα.
3. Ζουμ στο περιστατικό
Επιπλέον είναι σημαντικό, να εστιάσουμε σε συμπεριφορές κι όχι στον χαρακτήρα. Είναι πολύ πιο εύπεπτο να δεχτεί κανείς ότι είχε μια άτυχη στιγμή κατά την οποία εν αγνοία του συμπεριφέρθηκε με λάθος τρόπο, παρά να αποδεχτεί ότι κουβαλάει ως προσωπικότητα ένα δομικό χαρακτηριστικό δυσλειτουργικό.
Σε κάθε περίπτωση, όσο κι αν συμπάσχουμε με το ταίρι μας, το πραγματικό μας νοιάξιμο θα φανεί λέγοντάς του την αλήθεια, τουλάχιστον όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε. Όσο κι αν πρόσκαιρα του κακοφανεί, προοπτικά θα αποτελέσει απόδειξη πραγματικού ενδιαφέροντος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
