Είναι κι εκείνα τα ζευγάρια που δε συναντιούνται κάθε μέρα. Ούτε καν μέρα παρά μέρα. Όχι γιατί δεν το θέλουν, ούτε γιατί δεν το επιλέγουν. Αλλά γιατί πραγματικά δε γίνεται. Και δε μιλάμε για τις σχέσεις από απόσταση. Μιλάμε για τις σχέσεις που το ζήτημα δεν είναι τα χιλιόμετρα, αλλά οι αντικειμενικές υποχρεώσεις, ο πραγματικά περιορισμένος χρόνος και η ανελαστικότητα του προγράμματος.
Ειδικά στις περιπτώσεις ζευγαριών μιας ηλικιακής ομάδας, που ενδεχομένως στις αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, προστίθεται και η φροντίδα των παιδιών από γάμους που προηγήθηκαν, οι εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας μπορεί πραγματικά να είναι εξαιρετικά πιεστικές. Κάπως έτσι, ο διαθέσιμος χρόνος για τα ζευγάρια αυτά, βρίσκεται κατά κανόνα τα Σαββατοκύριακα. Κι εδώ ανακύπτει το ερώτημα: είναι μια τέτοια σχέση βιώσιμη;
Καταρχάς η κάθε σχέση είναι διαφορετική και το κάθε ζευγάρι θέτει τους δικούς του κανόνες, που λειτουργούν ενδεχομένως μόνο γι’ αυτούς, αλλά μπορεί όντως να λειτουργούν και να βοηθούν στην εύρεση της ισορροπίας. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν προκλήσεις και δυσκολίες που δεν είναι αμελητέες. Και πριν από όλα, η έλλειψη. Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος τη θέλεις την επαφή με τον άλλον, πιο συχνά, πώς να το κάνουμε. Το μοίρασμα, η αγκαλιά και το χάδι στο τέλος μιας μέρας, είναι σίγουρα σημαντικά κι η έλλειψή τους δύσκολη συνθήκη.
Πέρα όμως κι απ’ αυτό, η έλλειψη της συχνής φυσικής παρουσίας από το ταίρι σου, συχνά πυροδοτεί την ανασφάλεια κι ως εκ τούτου εξίσου συχνά ταΐζει το πράσινο τέρας της ζήλειας. Όσο ψύχραιμος κι αν είναι κανείς, όταν είναι ερωτευμένος έχει ανάγκη απ’ την επιβεβαίωση των αισθημάτων και του άλλου. Κι ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτό είναι τις περισσότερες φορές, το βλέμμα, το άγγιγμα και ο κοινός χρόνος.
Κι όταν ο κοινός χρόνος είναι λίγος, ίσως το ίδιο λίγη είναι κι η πραγματική γνώση. Με άλλα λόγια, πόσο σίγουρο είναι ότι στην πραγματικότητα γνωρίζεστε; Ο χαρακτήρας και οι συνήθειες που αποτελούν σημαντικό κομμάτι του, φαίνονται σε μια καθημερινότητα, που σπάνια υφίσταται. Αυτές οι πτυχές, λοιπόν και των δύο είναι μάλλον αθέατες.
Παρόλα αυτά όμως, οι σχέσεις με το παραπάνω σχήμα είναι μια πραγματικότητα, η οποία για την ακρίβεια κερδίζει ολοένα περισσότερο έδαφος σαν επιλογή. Και για να συμβαίνει, υπάρχουν και τα θετικά σημεία, που εντέλει αν το καλοσκεφτούμε, δεν είναι λίγα. Και πριν απ’ όλα το γεγονός ότι η φλόγα του πάθους πυροδοτείται μόνιμα. Δεν υπάρχει η φθορά που αναπόφευκτα φέρνει η καθημερινότητα. Η χρονική απόσταση ανάμεσα στις από κοντά συναντήσεις, αναζωπυρώνει την επιθυμία του ενός για τον άλλον, κάνοντας σχεδόν κάθε νέα συνάντηση να μοιάζει σαν μια νέα αρχή.
Απ’ την άλλη, είναι σαφές ότι στις σχέσεις αυτού του τύπου, ο καθένας βλέπει τον άλλον στα καλύτερά του. Με εξαιρετική διάθεση για τον κοινό χρόνο που με δυσκολία κατάφεραν να βρουν, με ρομαντική διάθεση γιατί τη χρειάζονται και με πρόθεση να ασχοληθούν με τα ουσιώδη, που εν προκειμένω είναι να χαρούν όσο μπορούν ο ένας τον άλλον. Έτσι, σπανίως θα αναλωθούν σε ανούσιες μικροδιαφωνίες, που θα τους φθείρουν.
Επίσης ένα σημαντικό θετικό στοιχείο που προκύπτει αβίαστα στις σχέσεις αυτές, είναι η διατήρηση της ανεξαρτησίας του καθενός. Η αυτοδιάθεση του χρόνου είναι αυτονόητη, όπως και του τρόπου που θα επιλέξει ο καθένας για να τον δαπανήσει, χωρίς να αισθάνεται ενοχές επειδή δεν είναι μαζί με το ταίρι του. Αυτό γίνεται αβίαστα κι ενισχύει την αυτοπεποίθηση, ενώ την ίδια στιγμή καλύπτεται κι η ανάγκη της συντροφικότητας, αφού παρ’ όλα αυτά η σχέση υφίσταται και είναι λειτουργική.
Εν τέλει, όπως και σε κάθε σχέση, αλλά ιδιαίτερα στις ερωτικές, αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι ο αμοιβαίος σεβασμός, το ενδιαφέρον για την κάλυψη των αναγκών και των δύο και φυσικά η αγάπη. Όσο περίεργοι κι αν φαίνονται στους εξωτερικούς παρατηρητές, οι όροι που διέπουν μια σχέση, μόνο οι συμμετέχοντες γνωρίζουν επί της ουσίας αν και κατά πόσο τους καλύπτει.
Άλλωστε δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Μόνο συμβατοί άνθρωποι, με ίδια ζητούμενα, που βρέθηκαν στο σωστό χρόνο. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο.
Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
