Η Marilyn Monroe μέσα από τα δικά της λόγια

Την 1η Ιουνίου του 1926, γεννιέται στο Los Angeles το κορίτσι που έμελλε να αποτελέσει το αιώνιο σύμβολο του ερωτισμού, η Νόρμα Τζιν Μπέικερ, η μετέπειτα πασίγνωστη Marilyn Monroe. Τα δύσκολα παιδικά της χρόνια τη στιγμάτισαν: η μητέρα της υπέφερε από σχιζοφρένεια και η μικρή Νόρμα Τζιν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας σε ανάδοχες οικογένειες και ιδρύματα. Η ίδια αποκάλυψε ότι βιάστηκε στα 11 χρόνια της. Σε μια προσπάθεια να βρει διέξοδο, έκανε τον πρώτο της γάμο μόλις 16 ετών.

«Το να ονειρεύομαι να γίνω ηθοποιός, είναι πιο συναρπαστικό απ’ το να είμαι ηθοποιός.» (1946)

Από νεαρή ηλικία, ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός, έχοντας σαν πρότυπα τη Lana Turner και τη Jean Harlow. Σύντομα την ανακάλυψε ένας φωτογράφος κι έτσι ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο, σημειώνοντας επιτυχία. Αμέσως μετά, υπέγραψε το πρώτο συμβόλαιό της ως ηθοποιός, μαζί με το οποίο ήρθε η νέα της εικόνα, το χαρακτηριστικό πλατινέ χρώμα μαλλιών και το νέο όνομα.

«Είμαι εγωίστρια, ανυπόμονη και λίγο ανασφαλής. Αλλά αν δεν μπορείς να με διαχειριστείς στα χειρότερά μου, τότε δε σου αξίζω στα καλύτερά μου.» (1949)

Η καριέρα της απογειώθηκε γρήγορα. Η χαρακτηριστική, υγρή φωνή της, ο σωματότυπος «κλεψύδρα», η γοητεία της, την εκτόξευσαν στο Hollywood, με τις ταινίες που πρωταγωνιστούσε να κόβουν πολλά εισιτήρια. Η ίδια όμως υπέφερε, ήδη. Βασανιζόταν μόνιμα από ανασφάλειες ως προς την υποκριτική της δεινότητα. Η τεράστια αγωνία της πριν τα γυρίσματα, συχνά την κατέβαλε σωματικά επηρεάζοντας την απόδοσή της και δημιουργώντας προβλήματα στην ολοκλήρωση των ταινιών.

«Επιδιορθώνω τον εαυτό μου όταν είμαι μόνη.» (1953)

Περί τα μέσα της δεκαετίας του ’50, η Marilyn κουράστηκε απ’ την εικόνα της ανόητης, σέξι ξανθιάς που πλάσαρε γι’ αυτήν η βιομηχανία του κινηματογράφου. Στην πραγματικότητα, άλλωστε δεν ήταν ποτέ αυτό. Έτσι πήρε την απόφαση να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στο διάσημο Actor’s Studio του θρυλικού Lee Strasberg. Δούλεψε με απίστευτη αφοσίωση, σύμφωνα με μαρτυρίες συμμαθητών της, προσπαθώντας απ’ τη μια να αποκτήσει το θεωρητικό υποκριτικό υπόβαθρο που της έλειπε και την ίδια στιγμή μέσω της μεθόδου διδασκαλίας του Strasberg, να λύσει τα σοβαρά ψυχολογικά της προβλήματα. Με γενναιότητα βούτηξε στα άδυτα της ψυχής της, ανέσυρε τις τραυματικές εμπειρίες τόσο της παιδικής της ηλικίας, αλλά κι αυτές με τις οποίες την προίκισε αφειδώς το Hollywood και προσπάθησε να κατακτήσει την πολυπόθητη ισορροπία της.

«Μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι μόνη. Χρειάζεται έναν άνδρα. Ένας άνδρας και μια γυναίκα στηρίζουν και δυναμώνουν ο ένας τον άλλον. Απλώς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της.» (1957)

Παρ΄όλη την προσπάθεια που κατέβαλε η προσωπική της ζωή παρέπαιε, διαχρονικά. Έψαχνε από όλες τις σχέσεις της με το άλλο φύλο, την αποδοχή, τη στήριξη και την αγάπη. Γι’ αυτό που ήταν στην πραγματικότητα όμως κι όχι για την επίπλαστη εικόνα της showbiz. Οι αποτυχημένες σχέσεις διαδέχονταν η μια την άλλη, όπως και η απογοήτευση που της άφηναν: μετά τον πρώτο σύντομο γάμο της με τον James Dougherty, παντρεύτηκε στα 1954 τον διάσημο παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου, Joe Dimaggio. Ο γάμος αυτός κράτησε μόλις 274 ημέρες. Οι αποστάσεις που τους χώριζαν λόγω της καριέρας και των δύο, αλλά και η ζήλια του Dimaggio, τους έφθειρε γρήγορα. Ωστόσο παρ’ όλο το διαζύγιο, ο Joe δεν την ξεπέρασε ποτέ. Φημολογείται ότι τα τελευταία του λόγια, λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή ήταν «τώρα επιτέλους, θα ξαναδώ τη Marilyn».

Τον Ιούνιο του 1956, η Marilyn, έκανε τον μακροβιότερο γάμο της με το διάσημο συγγραφέα Arthur Miller. Έμειναν μαζί για 5 χρόνια, παρά τις εκ πρώτης όψεως τεράστιες διαφορές τους. Ο τύπος της εποχής είχε γράψει γι’ αυτήν την ένωση, «είναι ό,τι πιο αταίριαστο. Σαν να παντρεύτηκε η κουκουβάγια την ψιψίνα.». Για ακόμη μια φορά η ελπίδες της Monroe για σταθερότητα, αποδοχή κι αγάπη έπεσαν στο κενό. Παρά την αρχική έλξη αλλά και το γεγονός ότι η ίδια και η ψυχολογία της μπορεί να αποτέλεσαν πρόκληση για τον διανοούμενο Miller, σύντομα αυτός κουράστηκε απ’ την αστάθειά της, αλλά και απ’ τις εξαρτήσεις της. Το διαζύγιο επισφράγισε την κατάρρευση ενός γάμου που είχε αρχίσει να παραπαίει καιρό πριν. Η Monroe, λέγεται ότι διάβασε το ημερολόγιο του Miller στο οποίο αυτός ομολογούσε την απογοήτευσή του απ’ τη συμβία του. Πληγώθηκε βαθιά για ακόμη μια φορά.

«Η ατέλεια, είναι ομορφιά, η τρέλα είναι ευφυΐα κι είναι καλύτερο να είσαι εντελώς γελοίος, παρά εντελώς βαρετός.» (1960)

Ο χωρισμός της με τον Miller, σηματοδότησε την εκκίνηση της επαγγελματικής της πτώσης, με την ίδια να συγκρούεται με τα στούντιο της Fox και την ταινία της «Οι Αταίριαστοι» να αποτυγχάνει παταγωδώς στο box office. Την ίδια στιγμή, βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στην κατάθλιψη, αλλά και στην εξάρτησή της από τα βαρβιτουρικά. Στη μόνιμη απεγνωσμένη της προσπάθεια γι’ αγάπη, μπλέκει σε συνεχόμενες αδιέξοδες σχέσεις, μεταξύ των οποίων και η φημολογούμενη σχέση της με τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ John Kennedy. Φήμη που επισφραγίσθηκε από την εμφάνισή της στο Madison Square Garden, στον επίσημο εορτασμό των γενεθλίων του Προέδρου, στις 19 Μαΐου του 1962, όταν μπροστά σε περισσότερες από 15.000 ανθρώπους, του τραγούδησε με τη χαρακτηριστική, αισθησιακή της φωνή, το “Happy Birthday, Mr. President”, φορώντας το θρυλικό, χρυσό, εφαρμοστό φόρεμα. Ήταν μία από τις τελευταίες της δημόσιες εμφανίσεις.

«Θα νοιαστούν για σένα, μόνο όταν θα έχεις φύγει.» (1962)

Στις 5 Αυγούστου του 1962, η μόλις 36 χρόνων Marilyn Monroe, βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Los Angeles. Η επίσημη αιτία θανάτου, όπως καταγράφηκε, ήταν η υπερβολική κατανάλωση υπνωτικών χαπιών. Ακολούθησαν πλήθος από θεωρίες συνωμοσίας, που ενέπλεκαν στον θάνατό της τις μυστικές υπηρεσίες, τους Kennedy, τα κρατικά μυστικά που η Marilyn υποτίθεται πως γνώριζε κι απειλούσε να αποκαλύψει. Τίποτα από τα ανωτέρω δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Το σίγουρο ήταν ότι μια γυναίκα πολυτάλαντη, ευφυής, όμορφη, αλλά βαθιά δυστυχισμένη, ανασφαλής και μόνη, είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια κι ένας θρύλος, γεμάτος αντιφάσεις, είχε μόλις γεννηθεί.

«Είμαι ελκυστική, αλλά δεν είμαι όμορφη. Είμαι αμαρτωλή, αλλά δεν είμαι ο διάβολος. Είμαι καλή, αλλά δεν είμαι άγγελος.»