Ακόμα κι αν είμαστε σε μια σχέση, αυτό δε σημαίνει ότι γινόμαστε κι αόρατοι. Έτσι, υπάρχει η περίπτωση να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον κάποιου, χωρίς καν να το προσπαθήσουμε ή να είναι στις προθέσεις μας. Το πράγμα όμως δυσκολεύει, αν συμβεί αυτό το ενδιαφέρον να εκφραστεί τη στιγμή που είμαστε μαζί με το ταίρι. Άβολο, σίγουρα. Κι όχι μόνο. Μπορεί να γίνει πραγματικά δύσκολο στη διαχείριση, ώστε το πράγμα να μην ξεφύγει προς διάφορες κατευθύνσεις και να μη μαζεύεται.

Επομένως, στο απευχές σενάριο που κάποιο πρόσωπο μας φλερτάρει παρουσία του συντρόφου μας, πριν από όλα παραμένουμε ψύχραιμοι, διότι καταρχάς δεν ευθυνόμαστε γι’ αυτό που συμβαίνει. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε ένα τριπάκι ενοχών, δεδομένου ότι δεν το προκαλέσαμε εμείς. Κι αφού ανακτήσουμε την αυτοκυριαρχία μας, μια διέξοδος στην αμήχανη αυτή κατάσταση, είναι να στραφούμε ακριβώς εκεί που βρίσκεται το ενδιαφέρον μας: δηλαδή στο ταίρι μας. Που σημαίνει ότι σταματάμε να τροφοδοτούμε την κουβέντα με το πρόσωπο που επιδιώκει να τραβήξει το βλέμμα μας και δείχνουμε ξεκάθαρα ότι η προσοχή και το ενδιαφέρον μας είναι δοσμένα αλλού. Μήνυμα σαφές που λογικά θα πρέπει να ληφθεί.

 

 

Περίπου στο ίδιο πνεύμα είναι και η κίνηση με την οποία δίνουμε συνεχώς πάσες στο ταίρι για να συμμετέχει στην όποια συζήτηση είναι σε εξέλιξη. Με τον τρόπο αυτό δηλώνουμε και πάλι το πού κάνουμε focus, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να λήξει αθόρυβα η άβολη κατάσταση για όλους χωρίς να δημιουργηθεί ένα αμήχανο κλίμα.

Υπάρχει φυσικά κι άλλος τρόπος να στείλουμε το μήνυμα που θέλουμε, αλλά και να τοποθετήσουμε τα όρια στο επιθυμητό σημείο: η γλώσσα του σώματος. Δε χρειάζεται να γυρίσουμε επιδεικτικά την πλάτη μας ενώ κάποιος μας μιλάει, μπορούμε όμως να απομακρυνθούμε και να κλίνουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση, στρέφοντας προς τα εκεί και την προσοχή μας. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει συνήθως και το να αφήσουμε τη συζήτηση να ατονήσει δίνοντας μονολεκτικές απαντήσεις με μια σχετική ψυχρότητα.

Τώρα στην περίπτωση που το πρόσωπο που μας φλερτάρει μπροστά στο ταίρι μας, είναι κάποιος που γνωρίζουμε κι ενδεχομένως εκτιμάμε, ίσως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι με διακριτικό τρόπο να εξηγήσουμε με ειλικρίνεια ότι η συμπεριφορά του μας φέρνει σε δύσκολη θέση, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτή η πρόθεσή του. Ίσως αυτός να είναι κι ο απλούστερος τρόπος να βγούμε από το αδιέξοδο αναίμακτα. Γιατί δεν είναι απίθανο κάποιες φορές να λειτουργήσει κανείς με τρόπο υπερβολικό, χωρίς να λάβει υπόψιν του την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά και χωρίς να μπορεί να σταθμίσει τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς του.

Αντίστοιχα βοηθητική μπορεί να είναι και μια ξεκάθαρη κουβέντα με το ταίρι μας, αντί της τακτικής «Α!, ένα ελάφι!», που σημαίνει κάνω ότι δε συμβαίνει τίποτα. Δηλαδή, ίσως είναι πολύ πιο απλό και συμφέρον να μιλήσουμε ειλικρινά με τον άνθρωπό μας, εξηγώντας την άβολη θέση στην οποία ακούσια έχουμε βρεθεί και τη δυσκολία που έχουμε στο να τη διαχειριστούμε χωρίς να γίνουμε προσβλητικοί.

Πάνω απ’ όλα όμως, έχει μεγάλη αξία αν βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση να καταφέρουμε να μην υποκύψουμε στον –πολλές φορές υποσυνείδητο– πειρασμό της αυταρέσκειας και της κολακείας. Γιατί όπως και να το κάνουμε τα πολλά κεράσια στο καλάθι είναι κάτι ελκυστικό στο μάτι. Είναι όμως κι επικίνδυνο, ειδικά αν βρισκόμαστε σε μια σχέση που είναι σημαντική για εμάς, με έναν άνθρωπο που δε θέλουμε ούτε να προσβάλουμε και κυρίως να χάσουμε.

Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου