Δυνατά συναισθήματα: πάθος, επιθυμία, αδρεναλίνη, ακόμα και ζήλια, διεκδίκηση και διαφωνίες. Όλοι έχουμε κάποια στιγμή βρεθεί σε σχέσεις που προκαλούν τα παραπάνω. Σχέσεις πολυκύμαντες, που δεν προσφέρουν ησυχία, ούτε ασφάλεια, αλλά που φαντάζουν συναρπαστικές, ακριβώς για όλα τα συναισθήματα που μας ξυπνούν.
Βρίσκονται στον αντίποδα μιας τελειότητας που συχνά οδηγεί στη συνήθεια, στο αναμενόμενο κι ως εκ τούτου στο βαρετό. Είναι το αντίθετο των σχέσεων που μπορεί μεν να δίνουν ασφάλεια, δια της συμβατότητας και της γαλήνης, αλλά που ίσως υπολείπονται σε ποικιλία ή ένταση συναισθήματος, αφού είναι προβλέψιμες. Των σχέσεων που τις ζηλεύουν οι απ’ έξω, γιατί το ταίριασμα μοιάζει απόλυτο και οι διαφωνίες σπάνιες έως ανύπαρκτες. Αυτό όμως που φαίνεται τόσο ελκυστικό στους τρίτους, ίσως να είναι ασφυκτικό για τους συμμετέχοντες. Γιατί πολλές φορές η τελειότητα κρύβεται στην ατέλεια και η σύνθεση στην αντίθεση.
Οι προσλαμβάνουσες που έχουμε οι περισσότεροι και αφορούν στις ερωτικές σχέσεις, προέρχονται από προβεβλημένα πρότυπα που τα πάντα είναι ιλουστρασιόν: το τέλειο ζευγάρι, με τα τέλεια χαμόγελα, που φανερώνουν την τέλεια χημεία, στο τέλειο σπίτι τους, που ζουν την τέλεια ζωή τους. Στον αληθινό κόσμο όμως, τίποτα δεν είναι τέλειο αφενός κι αφετέρου ακόμα κι αν είναι, σπανίως είναι ενδιαφέρον. Γιατί υπάρχουν φορές, που αυτό που μας ιντριγκάρει σε μια ερωτική σχέση, είναι όσα μας κάνει να νιώθουμε. Ο τρόπος που διεγείρει το θυμικό μας, που μας ξυπνά την ένταση και που μας κάνει να αισθανόμαστε ζωντανοί.
Γιατί πολλές φορές, ερωτευόμαστε όσα νιώθουμε σε μια σχέση, πέρα απ’ το ίδιο μας το ταίρι. Είμαστε πλήρεις γιατί τα συναισθήματα που μας προκαλεί είναι εναλλασσόμενα, έντονα και ποικίλα. Καμία ημέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, δεν υφίστανται εγγυήσεις και σιγουριές. Κι αυτό μπορεί να είναι εξαρτησιογόνo, το απρόβλεπτο και το περιπετειώδες.
Κι όταν το γευτούμε, δύσκολα μπορούμε να το αποχωριστούμε, ακόμα κι αν κάποια στιγμή μας φθείρει. Κι εδώ βρίσκεται η παγίδα κι η απώλεια της ισορροπίας: η παραμονή μας σε καταστάσεις που αγγίζουν τα όρια της τοξικότητας, ακριβώς γιατί αδυνατούμε να αποχωριστούμε την αδρεναλίνη που μας προσφέρουν. Η σύγχυση ότι η ικανοποίηση προϋποθέτει υποχρεωτικά την αγωνία και την ένταση. «ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο».
Και κάπως έτσι, μπλέκουμε σε σχέσεις εξάρτησης, απ’ τις οποίες αδυνατούμε να απεμπλακούμε. Γιατί μας φαίνεται πιο εύκολο να παραμείνουμε ακόμα και σε μια σχέση με παθογένειες, αλλά με ένταση, απ’ το να συμβιβαστούμε σε μια σχέση κανονικότητας, αλλά χωρίς αδρεναλίνη. Είναι σαφές ότι η ύπαρξη συναισθήματος, αποτελεί συστατικό αναγκαίο στην ερωτική σχέση: η έλξη, η χημεία, η επιθυμία, είναι κάποιοι από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους επιλέγουμε να μπούμε σε μια σχέση. Η ανανέωση ή η διατήρηση των συναισθημάτων αυτών απ’ την άλλη, είναι σίγουρα ένα ζητούμενο, αφού η απώλειά τους θα μας φθείρει.
Όταν όμως η ένταση του συναισθήματος, αποτελεί τον εθισμό που μας κρατάει δέσμιους σε μια προβληματική κατά τα λοιπά κατάσταση, όταν εθελοτυφλούμε σε ζητήματα ουσιώδη, μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε να βιώνουμε τη συναισθηματική ακρότητα, η σχέση είναι προβληματική κι η συμπεριφορά μας δυνητικά επικίνδυνη για εμάς τους ίδιους. Γιατί αυτή η δίνη είναι ελκυστική, αλλά μπορεί να είναι ψυχοφθόρα και παραπλανητική.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
