Στα μακρινά δάση του Αμαζονίου, οι πράσινοι βάτραχοι την εποχή του ζευγαρώματος, δίνουν τον υπέρτατο αγώνα προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των μελλοντικών ερωτικών τους συντρόφων. Παραδοσιακά, κοάζουν όσο το δυνατόν πιο δυνατά, με στόχο η δική τους φωνή να ξεχωρίσει από αυτή των ανταγωνιστών κι έτσι να τραβήξουν την προσοχή του αντικειμένου του πόθου τους. Επειδή όμως συχνά αυτό δεν αρκεί, οι πλέον νοήμονες εξ αυτών, εμπλουτίζουν τις προσπάθειές τους και με χορογραφία. Ταυτόχρονα, δηλαδή, με το τραγούδι τους, κινούνται ρυθμικά, κάνοντας σχεδόν χορευτικές φιγούρες. Και ξέρετε κάτι; Πιάνει!
Και μπορεί να αναρωτιέστε, γιατί μας νοιάζει η παραπάνω πληροφορία. Κι όμως. Η φύση διδάσκει, αρκεί να είμαστε πρόθυμοι να μάθουμε. Πολλές φορές, η πρώτη προσέγγιση του ατόμου που μας ενδιαφέρει, φαίνεται δύσκολη κι αμήχανη. Άλλωστε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός κι αν στην εκκίνηση, στο φλερτ, δεν τα καταφέρουμε, τότε χάνουμε από τα αποδυτήρια. Άλλωστε, ας είμαστε ρεαλιστές, δεν παίζουμε χωρίς αντίπαλο. Κι ο πιο σημαντικός αντίπαλος, δεν είναι κάποιος άλλος υποψήφιος, αλλά η ολοένα αυξανόμενη δυσκολία στην προσέγγιση των ανθρώπων. Δύσκολα ξεβολευόμαστε, υποχωρούμε, αλλάζουμε, με στόχο να ταιριάξουμε.
Με αυτό, λοιπόν, το δεδομένο στην απαρχή της προσέγγισης, στο παιχνίδι του φλερτ, πόσα είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε; Πόσο ευέλικτοι μπορούμε να γίνουμε για να εντοπίσουμε το «κάτι» που θα τραβήξει την προσοχή αυτού που μας ενδιαφέρει, πάνω μας; Και τελικά, μήπως τα παρατάμε υπερβολικά εύκολα με τη λογική, «αυτός είμαι και σ’ όποιον αρέσω»;
Το σίγουρο είναι ότι η διαδικασία του φλερτ, έχει a priori το στοιχείο της αβεβαιότητας. Κι αυτό από μόνο του προκαλεί την ανασφάλεια. Επομένως, με το φόβο της έκθεσης και της ενδεχόμενης απόρριψης, οι περισσότεροι είμαστε συγκρατημένοι. Μια ματιά με νόημα, ένα χαμόγελο ή ένα τυχαίο άγγιγμα, είναι τα συνήθη σήματα, που δηλώνουν μια προτίμηση, αλλά που ταυτόχρονα, δε μας βγάζουν στη «σέντρα». Ακριβώς όμως επειδή μας παρέχουν ασφάλεια, συχνά δεν ερμηνεύονται σωστά από τον αποδέκτη και μπορεί να θεωρηθούν φιλική προσέγγιση. Κι αν αυτό συμβεί, θα πρέπει να γίνουμε πιο ξεκάθαροι ως προς τις προθέσεις μας, καταφέρνοντας να ελέγξουμε το φόβο της απόρριψης.
Απ’ την άλλη μεριά, το πώς θα επιλέξουμε να εκδηλώσουμε το φλερτ, δεν μπορεί να είναι ασύνδετο, με το σε ποιον απευθύνεται, με το πού συμβαίνει, αλλά και με τα δικά μας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αν για παράδειγμα, ξέρουμε ότι το χιούμορ αποτελεί ένα δυνατό χαρτί στην επικοινωνία μας με τον κόσμο γενικά, τότε θα μπορούσε να μας ανοίξει δρόμους και στην ερωτική προσέγγιση. Αρκεί προηγουμένως να έχουμε σταθμίσει κατά πόσο θα εκτιμηθεί από τον αποδέκτη κι αν η περίσταση είναι κατάλληλη.
Κι επειδή όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται περίπλοκα, αλλά και να απαιτούν χρόνο, ενέργεια κι ανάλωση φαιάς ουσίας, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι θα λειτουργήσει με το ένστικτο και μόνο, χωρίς άλλες αναλύσεις και «γαία πυρί μιχθήτω». Που σημαίνει, για να θυμηθούμε τους βατράχους του Αμαζονίου, θα κοάξω, αλλά δε θα χορέψω κι από πάνω. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κι αν ενδιαφέρεται καλώς, αλλιώς έχει κι αλλού πορτοκαλιές.
Είναι κι αυτή μία προσέγγιση, αναντίρρητα. Ευτυχώς, όμως δεν την ακολουθούν τα υπόλοιπα έμβια όντα, γιατί αλλιώς τα είδη υπό εξαφάνιση θα ήταν πολύ περισσότερα. Διότι, η ερωτική προσέγγιση, το φλερτ, είναι τέχνη. Και η τέχνη, όλοι το ξέρουμε, θέλει θυσίες. Αν λοιπόν, στεκόμαστε αμετακίνητοι κι αρνούμαστε την όποια ευελιξία, αν συγχέουμε την αυτοπεποίθηση με την αλαζονεία, δύσκολα θα ανοίξουμε δίαυλο ερωτικής επικοινωνίας. Άλλωστε, το πρώτο δείγμα προτίμησης είναι ακριβώς η δήλωση της διαθεσιμότητας, που γίνεται ορατή όταν είμαστε δεκτικοί κι ευπροσάρμοστοι.
Σίγουρα, στόχος δεν είναι με όποιο τίμημα να τραβήξουμε την προσοχή πάνω μας, ούτε να παρουσιάσουμε μια εικόνα του εαυτού μας που δεν ισχύει. Αυτό εξάλλου δε θα ήταν δίκαιο ούτε για εμάς ούτε για το υποψήφιο ταίρι μας. Όμως το να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας, βρίσκοντας αυτό που θα κουμπώσει καλύτερα στις ιδιαίτερες προτιμήσεις αυτού που μας αρέσει, εκτός από το ότι αυξάνει τις πιθανότητες να γοητεύσουμε το άτομο, αποτελεί και δείγμα ευφυΐας.
Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει να φλερτάρουμε έξυπνα. Με τρόπο που να αναδεικνύει τα δικά μας προτερήματα, αλλά και που να ταιριάζει στο χαρακτήρα αυτού που θέλουμε να προσεγγίσουμε. Και για το τέλος, ας κρατήσουμε ότι σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους, η διαδικασία του φλερτ, απαντάται διαχρονικά σε όλες τις κοινωνίες, τους πολιτισμούς και τις ιστορικές περιόδους. Με άλλα χαρακτηριστικά, με άλλες μεθόδους, αλλά πάντα αποτελώντας κομβικό στοιχείο της ερωτικής επικοινωνίας.
Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
