Εγώ ένα ξέρω· σε κανέναν δεν αρέσει η απόρριψη. Όσο άνετος κι αν είναι κάποιος, όση αυτοπεποίθηση κι αν έχει, ένα τσίμπημα θα το νιώσει όταν τη λάβει. Και αρκετές φορές είναι εξίσου δύσκολο να απορρίπτεις, ειδικά αν τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου τον συμπαθείς και λίγο ή εάν το όποιο φλερτ έγινε χωρίς να έρθεις σε δύσκολη θέση.

Τι γίνεται όμως, εάν εσύ σέρβιρες την απόρριψή σου, αλλά η άλλη πλευρά αγρόν ηγόραζε; Ή αν όχι μόνο δεν αποθαρρύνθηκε, αλλά αντίθετα εξακολουθεί να επιμένει σαν να μην την εξέφρασες στην κοινή σας γλώσσα; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η απόρριψη, η χυλόπιτα αν θες, είναι ξεκάθαρη. Είτε στη δώσει ο άλλος με λόγια είτε μέσω τω πράξεών του, αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή της. Κι αν, τέλος πάντων, δεν την αντιληφθούμε εμείς, όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας ανοίξει τα μάτια. Από κει και πέρα οι επιλογές είναι δύο. Η μία είναι να την σεβαστείς και να απομακρυνθείς με συνοπτικές διαδικασίες. Η άλλη, να εξακολουθήσεις να επιμένεις ελπίζοντας ότι ότι η γνώμη θα αλλάξει εν καιρώ.

Είναι ενοχλητικό, ξέρεις. Είναι ενοχλητικό να μη δέχεσαι το «όχι» του άλλου και να συνεχίζεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και λίγα πράγματα είναι περισσότερο εκνευριστικά από έναν επίμονο θαυμαστή που δεν αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι είναι χαμένο και εξακολουθεί το ίδιο τροπάριο. Και βρίσκεται ο απορρίπτων από την μία στιγμή στην άλλη να αναρωτιέται τι αμαρτίες πληρώνει, αν έχει κάποιο πρόβλημα έκφρασης και σαφήνειας και αν πρέπει να καταφύγει σε δραστικότερα μέτρα όπως το να του κόψει την καλημέρα ή να του κάνει ασφαλιστικά μέτρα (ας μη φτάνουμε στα άκρα, ένας αποκλεισμός από τις επαφές αρκεί).

Μήπως κάνεις κάπου λάθος; Μήπως παραείσαι ευγενικός και όλο αυτό παρεξηγείται; Ενδεχομένως η φιλική σου στάση να παρερμηνεύεται και να θεωρεί ο πολιορκητής πως έχει ελπίδες. Εσύ μπορεί να το κάνεις για χίλιους λόγους. Μπορεί να δυσκολεύεσαι να είσαι ωμός, να λυπάσαι τον άνθρωπο που θες να απορρίψεις και να μασάς τα λόγια σου -too bad, my friend, too bad- ή ακόμα και να μη σε παίρνει να είσαι εντελώς ειλικρινής γιατί είστε συνάδελφοι, για παράδειγμα, ή είναι αδερφός της κολλητής σου ή κολλητή του αδερφού σου και πάει λέγοντας.

Με λίγα λόγια, ενδεχομένως η δική σου στάση να συντηρεί τη δυσάρεστη κατάσταση. Δεν αποκλείεις εντελώς μια συνάντηση, αλλά όλο την αναβάλεις. Δε λες «δε μου αρέσεις» αλλά «δεν είναι κατάλληλη στιγμή», χρυσώνοντας το χάπι. Παρ’ όλο που η ιστορία έχει δείξει ότι αυτός που θέλει δεν κρύβεται, ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει κατά πώς τον συμφέρει την ασαφή συμπεριφορά σου και να εξακολουθεί την πολιορκία. Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι είσαι ξεκάθαρος, αλλά εκ του αποτελέσματος η τακτική σου δεν έχει και μεγάλη επιτυχία καθώς η συμπεριφορά σου ίσως να αφήνει ανοιχτά παραθυράκια, έστω και εν αγνοία σου. Μπορεί και απλά να μη θες να γίνεις ο κακός της υπόθεσης και να ελπίζεις ότι θα βαρεθεί τα ναι μεν, αλλά και θα απομακρυνθεί από μόνος του.

Εξίσου πιθανό είναι βέβαια να μην έχεις και ουδεμία ευθύνη. Υπάρχουν άτομα που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν μια απόρριψη γιατί είναι του δόγματος «ο επιμένων νικά». Θα επιμείνουν, λοιπόν, θα συνεχίσουν την πολιορκία μη σεβόμενοι τις αρνήσεις σου, αγνοώντας τα 25 αναπάντητα μηνύματα που σου έχουν αφήσει στέλνοντας και 26ο και θα ισχυρίζονται ότι το κάστρο θα πέσει, λίγο ακόμα έμεινε και ότι απλά τους κάνεις τσαλίμια για να μην αποκαλύψεις πόσο αδυσώπητα τους γουστάρεις. Υπάρχει και το ενδεχόμενο απλά να μην έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν και να επιμένουν μέχρι να τους τραβήξει κάποιος άλλος το ενδιαφέρον.

Συνήθως είναι εξαιρετικά φορτικοί, αλλά παίζουν με τέτοιο τρόπο που παιχνίδι που ενώ έρχεσαι σε δύσκολη θέση μπορεί και να ισχυριστούν ότι δε σε φλερτάρουν καν και είναι απλά κοινωνικοί. Ξέρεις, οι τύποι που στέλνουν άσχετες μπούρδες όλη τη μέρα, που προτείνουν συνέχεια πράγματα παρ’ όλη την άρνηση, που σου γίνονται κολλητσίδα εάν βρεθείτε σε κοινό χώρο. Αυτά τα άτομα απολαμβάνουν τη διεκδίκηση περισσότερο από τη νίκη. Κι όταν πάρουν απόφαση ότι δεν έχει ψωμί είναι και αρκετά πιθανό να σε κατηγορήσουν κιόλας ότι τους έδωσες ελπίδες ή ότι έπαιξες μαζί τους– ειδικά εάν η απόρριψη ήρθε μετά από κάποια ραντεβού ή κάποιο φιλί ή κρεβάτι μεταξύ σας. Σε νοιάζει; Όχι, στόχος επετεύχθη, σε άφησε ήσυχο.

Οι ακούραστοι πολιορκητές είναι ειδική κατηγορία. Κυμαίνονται από τους ρομαντικούς του είδους έως τους αθεράπευτα εγωιστές. Οι πρώτοι, τι να πω, ίσως μπουκώθηκαν από τις αμερικανιές όπου ο πρωταγωνιστής έριξε στην αγκαλιά του την πρωταγωνίστρια που τον απέρριπτε με το να την περιμένει κάθε μέρα με λουλούδια έξω από τη δουλειά της. Creepy, αν θέλετε τη γνώμη μου. Οι δεύτεροι, απλά δε δέχεται την άρνηση ο οργανισμός τους, είναι οι πιο επίμονοι και χάνουν και την όποια πιθανότητα είχαν να σε κερδίσουν αν δε σου έπρηζαν τα συκώτια . Στο ενδιάμεσο, βρίσκονται εκείνοι που εξακολουθούν την πολιορκία από χόμπι, από βαρεμάρα ή για την πλάκα τους. Είναι οι πιο διασκεδαστικοί, έως και χαριτωμένοι.

Σε κάθε περίπτωση, εσύ να φροντίσεις να είσαι ειλικρινής. Και να θυμόμαστε όλοι ότι το «όχι» σημαίνει «όχι» και το «ίσως», επίσης σημαίνει «όχι».

 

Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου