Δεν αφήνουν μια σχέση αν δεν έχουν βρει την επόμενη

Ήμασταν, που λες, κάτι χρόνια πριν μαζεμένη η παρέα και κουτσομπολεύαμε την ερωτική ζωή μιας γνωστής μας. Η γνωστή μας αυτή, όσο καιρό την ξέραμε, δήλωνε «σε σχέση». Όχι, ούτε φαντασιόπληκτη ήταν –τσεκαρισμένα– ούτε όμως και με τον ίδιο. Μια που χώριζε, μια που έσκαγε μύτη με καινούριο  έτερον ήμισυ. Απορούσαμε, λοιπόν, αφενός πού τους έβρισκε, αφετέρου πώς μπορούσε με τόση άνεση να πηγαίνει από κανάρα σε κανάρα, ενώ εμείς οι υπόλοιποι βαράγαμε κάτι τέρμινα μοναξιάς μόλις χωρίζαμε.

Κάπου εκεί, ανάμεσα στις αναρωτήσεις, πετάγεται ο κολλητός με ύφος «τώρα θα διδάξω» και μας είπε πως η κοπελιά έχει, λέει, το σύνδρομο της «μαϊμούς». Τον κοιτάμε όλο απορία, καθώς μόνο με τα κατά τα άλλα συμπεθέστατα θηλαστικά δεν έμοιαζε το κορίτσι, κι ο κολλητός τοποθετήθηκε. Όπως, λέει, η μαϊμού δεν αφήνει ποτέ ένα κλαδί πριν πιάσει το επόμενο, έτσι και κάποιοι άνθρωποι δεν αφήνουν ποτέ μια σχέση, αν δεν έχουν προετοιμάσει τη διάδοχη αυτής, εξ ου κι ο παραλληλισμός. Αφού είπα ένα «ουάου» για τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του φίλου μου, μπήκα σε βαθύ προβληματισμό.

Ο αθώος, βλέπεις, εγκέφαλός μου κι οι ρομαντικές μου φαντασιώσεις δε δέχονταν το γεγονός πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν σαν αναλώσιμα προϊόντα. Λήγει το γιαούρτι; Πας σούπερ μάρκετ κι αγοράζεις καινούριο. Λήγει η σχέση; Τσακώνεις τον επόμενο διαθέσιμο που βρίσκεις μπροστά σου. Εξαίρεση, θα ‘ταν, δεν μπορεί, σκεφτόμουν, ώσπου η πορεία μου στο θαυμαστό κόσμο των σχέσεων με διέψευσε κατηγορηματικά. Ζουν ανάμεσά μας. Υπάρχουν παντού. Είναι εκείνα τα τυπάκια που δεν προλαβαίνεις τις εξελίξεις στην ερωτική τους ζωή, δεν μπορεί, όλο και κάποιον θα έχεις στα υπόψιν.

Τα συμπτώματα είναι κοινά, σαν της γρίπης, ένα πράγμα. Γνωρίζονται με κάποιον, αρέσκονται και βιάζονται να κοτσάρουν την ταμπέλα της δέσμευσης χωρίς να πολυψάξουν αν τους κάνει ο απέναντι ή όχι, γιατί, κατά βάση, όλοι τους κάνουν, αλλά ας μη γίνω κακιά. Ταυτόχρονα, δεν κλείνουν και τις πόρτες σε επίδοξους θαυμαστές ούτε σταματάνε να φλερτάρουν, επειδή, οκ, λίγο φλερτ δε σκότωσε ποτέ, καμία σχέση. Κανένα συμβόλαιο δε σου υπογράφει κανείς πως η νέα σου σχέση θα κρατήσει τρεις μήνες ή τρία χρόνια και φαντάσου να βρεθούν άξαφνα μονάχοι τους, χωρίς την προοπτική να μπορούν να ζευγαρωθούν άμεσα.

Δεν ξέρω αν είναι θέμα ανασφάλειας, συνήθειας, φόβου για τη μοναξιά, ενθουσιασμού για το φρέσκο και το άγνωστο ή συνειδητής επιλογής να δίνουν ευκαιρίες και χώρο στον καθένα, μέχρι να πετύχουν το δέκα το καλό. Ξέρω, ωστόσο, πως καμία καρδιά δε γέμισε με συνεχές άδειασμα σε καινούριες αγκαλιές και πως είναι αδύνατον να μάθεις τον εαυτό σου, τι ζητάς και τι έχεις ανάγκη, αν δεν περάσεις ένα εύλογο διάστημα μόνος σου, να κάνεις την αυτοκριτική σου και να βάλεις κάποιες προϋποθέσεις.

Γνωρίζω, επίσης, πως αν σε κάθε χωρισμό η πρεμούρα σου είναι να βρεις τον αντικαταστάτη, αντί να πάρεις το χρόνο σου να δεις πού ενδεχομένως να έσφαλες και τι ήταν αυτό που σε ενοχλούσε, η ερωτική σου ζωή θα είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο νέων αρχών και χωρισμών σε διάστημα dt, ωσότου καταλάβεις ότι η πληρότητα ξεκινάει από μέσα σου.

Δεν είναι κακό να απολαμβάνεις τη συντροφικότητα, να εξηγούμαστε. Ούτε υπάρχουν κανόνες που ορίζουν πως το διάστημα που πρέπει να μείνεις μόνος σου ώσπου να ξεκινήσεις κάτι καινούριο, οφείλει να είναι τόσο όσο τα 3/4 της προηγούμενης σχέσης, ξέρω ‘γω. Κακό είναι να έχεις μια σχεδόν ψυχαναγκαστική ανάγκη να είσαι μονίμως με κάποιον, να μη διαλύεις ξεχαρβαλωμένες σχέσεις, επειδή τρέμεις να κοιμάσαι μόνος και να χαρίζεις τον πολύτιμο εαυτό σου και το χρόνο σου στον καθένα που δείχνει τη διάθεση να σου αλλάξει «σχεσιακό» στάτους. Ο κόσμος είναι γεμάτος ενδιαφέρουσες επιλογές, όμως δεν κάνουν όλες για σένα, πάρε το χρόνο σου και διάλεξε πιο σωστά.

Ο κόσμος θα ήταν απείρως καλύτερος κι όλοι μας λιγότερο πληγωμένοι, αν κάναμε δεσμούς βασισμένους καθαρά στον έρωτα και το πάθος που τρέφουμε για έναν άλλο άνθρωπο. Απ’ την αρχή δεν μπορείς να γνωρίζεις το τέλος σύμφωνοι. Δε μπορείς να εξασφαλίσεις πως θα καταφέρετε να συνυπάρξετε, πως δε θα φερθεί κάποιος σας σκάρτα, ούτε αν ο αρχικός ενθουσιασμός είναι μια φούσκα ή θα διαρκέσει και θα εξελιχθεί. Έχεις τη δυνατότητα, παρ’ όλα αυτά, να βάλεις ως αρχική προϋπόθεση για το ξεκίνημα, την επιθυμία σου για έναν συγκεκριμένο κι όχι για τη σχέση ντε και σώνει, χωρίς να την προσωποποιείς. Σε μπέρδεψα;

Ας το δούμε αλλιώς. Βάλε ένα στοίχημα πως η επόμενη φορά που θα περάσεις στο στάδιο του επισήμως «μαζί», θα είναι με εκείνο το πρόσωπο που δε θα μπορείς να αντικαταστήσεις με κανένα άλλο. Ή με εκείνο ή με κανένα. Ως τότε, γλέντα το, γνώρισε κόσμο, παίξε, ψήσου και ψήσε, αλλά υποσχέσου σε σένα πάνω απ’ όλα,ότι δε θα ξαναμοιραστείς σ’ όποιον να ‘ναι, απλά και μόνο για να έχεις κάποιον να σέρνεις στους γάμους τα καλοκαίρια.