Δεν ασχολείσαι με κάποιον μέχρι να σου δείξει ενδιαφέρον

Ξέρεις πώς πάει συνήθως το πράγμα, έτσι; Γνωρίζεις κάποιον, ξεκινάς με ένα «όπα, εδώ έχει ενδιαφέρον» κι αρχίζεις να το ψάχνεις το θεματάκι, να δεις αν έχεις τραβήξει κι εσύ την προσοχή του ή, αν όχι, τι σε παίρνει να κάνεις γι’ αυτό. Όμορφες αρχές, απλές και κατανοητές. Είναι κι άλλες, που λες όλο σιγουριά «εγώ μ’αυτόν ποτέ» κι ήδη έχεις ένα μειδίαμα, αφού γνωρίζεις πως οι μεγαλύτερες αντιπάθειες κρύβουν τα μεγαλύτερα πάθη. Κι είναι κι εκείνες που όταν σκέφτεσαι το ξεκίνημά τους, πραγματικά απορείς, καθώς δεν περίμενες ότι θα εξελισσόταν η γνωριμία σας από απλή σε κάτι παραπάνω.

Μέσα στους άπειρους γνωστούς σου, πάντα υπάρχει κάποιος που σε βλέπει με άλλο μάτι, αλλά εσύ δεν έχεις πάρει χαμπάρι κι ας ισχυρίζεσαι πως αυτά τα πιάνεις από μακριά. Σου περνάει αδιάφορος, κανένα συναίσθημα δε σου έχει γεννήσει, όχι πως τον αντιπαθείς βέβαια τον άνθρωπο, αλλά δεν κόβεσαι κιόλας ούτε να τον ξαναδείς ούτε σου έχει κεντρίσει την περιέργεια με κάποιο τρόπο. Θες γιατί είναι αλλού το μυαλό σου, θες επειδή τον έβλεπες μια στο τόσο στα γενέθλια του φίλου του ξαδέρφου μιας φίλης σου, θες γιατί εμφανισιακά δε σου ξύπνησε κάποιο ενδιαφέρον, τον αγνόησες.

Εσύ βέβαια έπραξες έτσι, καθόσον εκείνος, σε στάμπαρε κι όλο σε γυρόφερνε. Κλασικός στούρνος ή στον κόσμο σου, ωστόσο, δεν ασχολήθηκες περαιτέρω. Είδε κι απόειδε ο δόλιος και μια ωραία βραδιά σου είπε όσα νιώθει ή ανέλαβαν το δύσκολο έργο οι κοινοί γνωστοί και βρέθηκες μ’ έναν εξτρά θαυμαστή χωρίς να ξέρεις τι να τον κάνεις. Δεν έχεις λόγους να τον απορρίψεις, δεν έχεις κι ακόμα λόγους να επιδιώξεις να τον γνωρίσεις καλύτερα.

Τώρα που τον ξαναβλέπεις, όμως, πιο προσεκτικά, παρατηρείς και κάποια πράγματα που σου είχαν διαφύγει. Κοίτα να δεις που τελικά δεν είναι τόσο άχρωμος κι άοσμος, έχει ενδιαφέροντα στοιχεία. Κοίτα να δεις που την πάτησες από εκεί που ήσουν από πάνω, ανέμελος μέσα στην άγνοιά σου και τώρα που μπήκε η ιδέα, δεν μπορείς να τη βγάλεις απ’ το μυαλό σου.

Το μυαλό είναι το πιο περίπλοκο στοιχείο μας. Όταν διασπάται από εδώ κι από εκεί, λίγα πράγματα καταφέρνει, όταν συγκεντρώνεται μπορεί να κάνει θαύματα. Λειτουργεί σε ένα συνειδητό κομμάτι, λειτουργεί και σε ένα υποσυνείδητο που σου στέλνει ασαφή μηνύματα κι εργάζεται υπογείως. Λειτουργεί και το ασυνείδητο, βέβαια, αλλά αυτά είναι δύσκολα χωράφια και δε θα μπλεχτώ.

Είναι κάποιες φορές που αρκεί και μόνο να σου μπει μια ιδέα για να αρχίζεις να επεξεργάζεσαι οτιδήποτε. Από το τι θα φας, ως το πού θα πας διακοπές και αν θα σου κινήσει το ενδιαφέρον κάποιος. Αυτή η αίσθηση που ξυπνάς ένα πρωί και λες «αυτό είναι!», χωρίς να ξέρεις από πού σου ‘ρθε, γνωρίζεις, ωστόσο, πως οι διεργασίες γίνονταν καιρό. Ε, κάτι τέτοιο φαντάσου.

Μην μπερδεύεσαι. Δε μιλάω για περιπτώσεις που σ’ έχει φάει η μοναξιά κι η βαρεμάρα και δίνεις ευκαιρίες σ’ όποιον διαθέτει δυο πόδια. Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που το μυαλό σου ήταν διάσπαρτο σε πενήντα μεριές, είχες κλειδώσει και δεν έβλεπες πέρα απ’ τη σκιά σου. Δεν είχες σκεφτεί την πιθανότητα να έχεις μέλλον –παρόν, έστω– με κάποιον, απλά και μόνο γιατί ήσουν απορροφημένος από άλλα θέματα, δεν ήταν να πεις είχε πέσει στην αντίληψή σου, αλλά το έκανες πέρα.

Δεν είναι λίγοι οι έρωτες που ξεκίνησαν έτσι. Δεν είναι όλα τον είδες κι έπαθες κοκομπλόκο, ούτε είμαστε πάντα διαθέσιμοι προς νέα πάθη κι αγκαλιές. Πολλές οι φορές που το μυαλό μας ήταν εντελώς αλλού στραμμένο κι αγνοούσαμε ανθρώπους, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ώσπου οι συνθήκες μας «ανάγκασαν» να τους προσέξουμε. Το γεγονός ότι συνήθως έχουμε εξαρχής μια υποψία πως θα μπλέξουμε, δεν αναιρεί εκείνες τις άλλες που διαπιστώσαμε εκ των υστέρων πως δε μας είναι αδιάφορος κάποιος. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια ώθηση κι αυτή ήρθε, μαθαίνοντας το ενδιαφέρον του άλλου.

Ναι, συμφωνώ, συνήθως δεν αλλάζει κάτι, αλλά οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τους κανόνες. Απόλυτο δεν είναι τίποτα και το μυαλό, όπως ξανάπαμε, παίρνει περίεργες στροφές. Εισέρχεται η ιδέα μέσα του και δεν είναι διόλου απίθανο να αποφασίσεις υπό το νέο πρίσμα να δεις με άλλα μάτια κάποιον.

Επανάληψη: Δεν είχες ασχοληθεί καν, δεν είχες απορρίψει ούτε το είχες σκεφτεί, μα δε σου βγήκε.  Όχι, να τα ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, παιδιά, γιατί πολλοί είναι όσοι μαθαίνουν ένα ενδιαφέρον και το εκμεταλλεύονται για να τονωθούν. Αναφερόμαστε στην υπόθεση του να κατάλαβες πως έχεις ενδιαφέρον για κάποιον, όταν αυτός σε ταρακούνησε με το δικό του. Πες το αργόστροφος ή όπως σε εκφράζει, μα πάντα παίζει το σενάριο να δουλεύεις πρωτίστως με το μυαλό και να επεξεργάζεσαι τα ερεθίσματα πρώτα διανοητικά κι ύστερα συναισθηματικά.

Μπορεί να μην αλλάξει τίποτα, μπορεί να αλλάξουν κι όλα. Μα είναι είναι το βέβαιο, λίγες φορές ξέρεις αν θες ή δε θες κάποιον, αν πρώτα δεν τρυπώσει στο μυαλό σου και δεν το βάλει στη διαδικασία να απασχοληθεί μαζί του.