Υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι σπίρτα στα γκομενικά. Πιάνουν πουλιά στον αέρα σχετικά με το ποιος τους φλερτάρει όντως και ποιος είναι απλά φιλικός. Θα μπορούσαν να οργανώσουν και σεμινάρια. Κι υπάρχουνε και οι άλλοι. Τα βούρλα. Αυτοί που για να καταλάβουνε ότι κάποιος όντως τους την πέφτει θα πρέπει να έρθει να τους πει «Σου την πέφτω».
Δεν ξέρω αν είναι θέμα εξάσκησης ή το ταλέντο είναι έμφυτο και κάποιοι απλά το καλλιεργούν. Ξέρω πάντως, πως λογικά λείπει κάποιο χρωμόσωμα που τους κάνει να αντιδρούν σαν απροσάρμοστα στην υποψία ότι κάποιος τους φλερτάρει.
Η ιστορία γνωστή κι επαναλαμβανόμενη ανά τους αιώνες. Γνωρίζεστε, το ενδιαφέρον είναι μάλλον αμοιβαίο και κάπου εκεί ξεκινάει το πιο ωραίο στάδιο για κάποιους κι ο εφιάλτης ο δικός τους.
Κουβεντούλα, αστειάκια, πειραγματάκια, υπονοούμενα. Υπονοούμενα; Δεν τους βάζετε να λύσουνε τον κύβο του Ρούμπικ σε δέκα λεπτά καλύτερα; Πιο πιθανό είναι να καταφέρουν αυτό παρά να ανταποκριθούν με έναν τρόπο που θα δώσει μια πάσα στον άλλο να το πάει ένα βήμα παρακάτω.
Στην υποψία ότι ο άλλος το πάει αλλού και όχι στο χαζοφιλικό κουβεντολόι πανικοβάλλονται. Τρώγονται καταρχάς με τα ρούχα τους αν όντως είναι υπονοούμενο ή ευκόλως εννοούμενο ή αν απλά έχουνε τη μύγα και μυγιάζονται και φαντάζονται πέσιμο εκεί που δεν υπάρχει.
Και αν δεν το εννοεί έτσι, αλλά κάπως αλλιώς και δεν το πιάνουνε γιατί δεν τον ξέρουν τόσο καλά; Κι αν γενικά έτσι είναι το στιλάκι του και μην το πάρουνε προσωπικά; Κι αν δηλαδή απλά νιώθει άνετα να τους πειράζει, κομπλιμεντάρει; Kι αν απλά τους εκτιμά για το απίθανο μυαλό τους, τις καταπληκτικές ατάκες και τις άπειρες γνώσεις τους; Τι πα να πει άλλη δουλειά δεν είχε απ’ το να ασχολείται μαζί σου; Ναι, μπορεί κάλλιστα να μην είχε και να περνάει την ώρα του. Ή να βαριέται γενικότερα τη ζωή του σ’ αυτή τη φάση. Ή απλά να τους θεωρεί υπεργαμάτους για παρέα, αλλά για το κάτι παραπάνω ούτε καν. Και ναι, και οι κολλητοί θα τους πούνε πόσο σούπερ ουάου είναι και πόσο καλά περνάνε μαζί τους και πόσο κουκλιά ζωγραφιστά είναι σήμερα κι εκεί μια χαρά το χειρίζονται το θέμα κι η ανταλλαγή ατάκας θυμίζει πινγκ πονγκ. Γιατί είναι εντελώς αθώο, δεν τους πιάνει ταχυπαλμία όταν βλέπουν τον άλλο να πλησιάζει στο χιλιόμετρο.
Έτσι όταν σκέφτονται ρε μπας κι αυτό κρύβει φλερτάκι από πίσω, επειδή ακριβώς δεν είναι σίγουροι, εφόσον, είπαμε είναι ντουβάρια, απ’ το φόβο μην καρφωθούν και γίνουν ρόμπα και μάλιστα ξεκούμπωτη που σας παρεξήγησαν κι εκτέθηκαν από μόνοι τους, οι πιθανές αντιδράσεις είναι δύο: Είτε θα απαντήσουν με ένα ξενέρωτο «χαχαχα», είτε θα στρίψουν δια του αρραβώνος αλλάζοντας θέμα με τη διακριτικότητα της μπουλντόζας που κατεδαφίζει κτίριο.
Με αποτέλεσμα ο άλλος να δει χυλόπιτα εκεί που δεν υπάρχει, να στραφεί σε καμιά πιο ανταποδοτική κι εκείνοι να μένουνε μπουκάλες και να θέλουνε να κοπανήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο για την αχρηστία που τους δέρνει. Βασανιστικό,τι να λέμε τώρα.
Και κάπου εδώ λοιπόν ας γίνει η αποκάλυψη. Είναι λιγουλάκι –τόσο δα– ανασφαλείς και θέλουν να κινηθούν εκ του ασφαλούς, οπότε μια πιο ξεκάθαρη στάση πολύ θα βοηθούσε να πάρουνε κι αυτοί τα πάνω τους, να το ξέρετε. Επίσης, μάλλον, έχουν το κουσούρι της υπερανάλυσης κι αντί να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τη φάση, κοσκινίζουν αυτόματα κάθε ατάκα του άλλου και φυσικά πάντα καταλήγουν στο συμπέρασμα που δε συμφέρει κανέναν. Κι ως γνωστόν όταν η υπερανάλυση μπαίνει απ’ την πόρτα, το φλερτ αυτοκτονεί πηδώντας απ’ το παράθυρο.
Οπότε μην τους παρεξηγείτε μωρέ. Ούτε ντιβάρες είναι, ούτε σας παίζουνε –και να θέλανε δηλαδή δεν ξέρουν πώς γίνεται–, ούτε σας κάνουνε τσαλιμάκια. Λίγο άμπαλοι είναι, λίγο απροπόνητοι, λίγο βραδείας καύσεως. Γι’ αυτό αν τους θέλετε και τους βλέπετε να ζορίζονται, κάντε το ξεκάθαρο. Να το έχουνε και εκείνοι δεδομένο, να πάρει μια ροή το πράγμα. Γιατί αν το αφήσετε πάνω τους είναι ικανοί να το τραβήξουν καμιά δεκαετία κι όχι τίποτα άλλο δεν το απολαμβάνουν κιόλας.
Να τα διευκρινίζετε λοιπόν τα πράγματα παιδιά γιατί μπορεί να ‘ναι κι ο έρωτας της ζωής σας και να τους χάσετε επειδή βασιστήκατε στην ανύπαρκτη περί φλερτ νοημοσύνη τους.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη