Εντάξει παιδιά το καταλάβαμε, έχετε κατακτήσεις

Καφεδάκι με παρέα και η κουβέντα επικεντρώθηκε σε έξοδο που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο βράδυ, οπότε έπρεπε να ενημερωθούμε για τα καθέκαστα. Η συζήτηση μονοπωλήθηκε από ένα άτομο που φρόντισε να μας ενημερώσει λεπτομερώς για το πόσοι του την έπεσαν, πώς του την έπεσαν, αν ανταποκρίθηκε, στο πώς ξόδεψε το βράδυ προσπαθώντας να αποφύγει έναν ενοχλητικό θαυμαστή και εν γένει, στο πόσο τους τράβηξε όλους, για άλλη μια φορά, σαν τις μύγες το μέλι.

Εγώ ανακάτευα νωχελικά το φρέντο μου και περίμενα καμιά πικάντικη εξέλιξη, μπας και αναπτερωθεί το ενδιαφέρον μου για τη συζήτηση. Τίποτα. Πέρασα σχεδόν δυο ώρες από τη ζωή μου μαθαίνοντας με ανατριχιαστικές -και βαρετές- λεπτομέρειες τις χθεσινοβραδινές του κατακτήσεις. Σκέφτηκα να ξεχάσω τους καλούς μου τρόπους και να πετάξω ένα «Το ξέρουμε ότι όπου πας γίνεται χαμούλης, το έχουμε δει, stop it, ας μιλήσουμε για τον καιρό καλύτερα», αλλά σώπασα γιατί ούτε είχα όρεξη για ανούσιες παρεξηγήσεις, αλλά και γιατί έβλεπα ότι το χαιρόταν και ποια είμαι εγώ να μαυρίσω την περηφάνια οποιουδήποτε, ακόμα κι αν δε με αφορά το ζήτημα.

Και το προπεριγραφέν άτομο, μόνο εξαίρεση δεν είναι. Θυμήθηκα κι άλλους γνωστούς μου που κάθε φορά που μιλούσαμε μου αράδιαζαν τις νέες τους κατακτήσεις, τις παλιές που δεν μπορούσαν να τους ξεπεράσουν και έτρεχαν ακόμα από πίσω τους και τις οιονεί κατακτήσεις τους, καθώς το έβλεπαν το ενδιαφέρον, αλλά η κρούση δεν είχε πραγματοποιηθεί ακόμα. Κάποιοι ήταν φαντασιόπληκτοι, οι πιο πολλοί, όμως, όχι. Πράγματι, θες το στιλ τους, θες η αύρα τους, θες το λέγειν τους τούς έτρεχαν οι θαυμαστές από τα μπατζάκια. Αντικειμενικό γεγονός. Αντικειμενικό γεγονός είναι, βέβαια, και ότι ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή, είδες κανένα να το κάνει μεγάλο ζήτημα; Όχι. Και πριν σκεφτείς πόσο ηλίθιος παραλληλισμός είναι αυτός, θα σου πω ότι όσο πιο δεδομένο και επαναλαμβανόμενο είναι ένα γεγονός, τόσο λιγότερο άξιο συζήτησης είναι. Οπότε, αφού το ξέρουμε, προς τι η ίδια συνεχώς κουβέντα, απλά με άλλα ονόματα κάθε φορά; Είναι επιφανειακό το όλο ζήτημα ή υπάρχουν άλλες, βαθύτερες ανάγκες;

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά, καθώς κανείς δε θα τους ρωτήσει. Η πρώτη ανάγνωση λέει ότι είναι υπερφίαλα άτομα που αρέσκονται να τονίζουν την επίδραση της γοητεία τους, λες και είμαστε στραβοί και δεν την αντιλαμβανόμαστε. Μα κι αν είμαστε ή αν, εν πάση περιπτώσει, δε μας αφορά, θα πληροφορηθούμε την επίδρασή της θέλοντας και μη. Κι είναι τόσο κουραστικό να τους ακούς να καυχιούνται και τόσο στενάχωρο ταυτόχρονα.

Είναι η εύκολη λύση να χαρακτηριστούν «επιφανειακά ψώνια» που μετράνε την αξία τους με βάση τα γκομενάκια που πέφτουν στα πατώματα για χάρη τους, όμως κατά βάθος, θα δεις ότι η ανάγκη τους είναι άλλη. Κατά πάσα πιθανότητα έχουν θέματα με την αυτοπεποίθησή τους και γι’ αυτό το λόγο, σχεδόν αυθόρμητα, στρέφουν τη συζήτηση στις κατακτήσεις τους, στο πόσο αρέσουν, παίρνοντας επιβεβαίωση από το θαυμασμό τρίτων. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι δείγμα ανασφάλειας. Προβάλουν αυτό το οποίο κρίνουν ότι θα τραβήξει το ενδιαφέρον προς το πρόσωπό τους καθώς παίρνοντας αξία από το θαυμασμό των άλλων, αντανακλαστικά θαυμάζουν κι εκείνοι των εαυτό τους. Και περιμένουν να τους θαυμάσεις κι εσύ, να μπεις στη λίστα κι ας μην είναι ερωτικό το δικό σου ενδιαφέρον. Θα εντυπωσιαστείς, θα πεις «ουάου», θα χαρούν κι αυτοί και τέλος.

Βέβαια, από μία άλλη άποψη, μπορεί και να είναι θέμα στρατηγικό. Έχουν βάλει κάποιον στο μάτι και η πιο δραστική λύση είναι να κοκορευτούν λιγάκι. Να, δες πόσοι με θέλουν, κάτι θα ξέρουν, μην αργείς γιατί καραδοκούν ανταγωνιστές, δεν έχω και την ανάγκη σου, σε τελική ανάλυση. Τώρα αυτό, ίσως και να έχει αντίθετο αποτέλεσμα, είτε γιατί στον άλλο θα δημιουργηθεί ανασφάλεια είτε γιατί θα εκνευριστεί και θα σε στείλει πακέτο στους συνδιεκδικητές, αλλά αυτό μάλλον δεν το θεωρούν πιθανό. Παρομοίως, ενδεχομένως να θέλουν να τεστάρουν και κάποιον που τους απέρριψε, δείχνοντάς του τι είχε και τι έχασε και πόσο χαζός είναι αυτός και ξύπνιοι οι άλλοι που εκτιμούν το μεγαλείο του. Αποτυχημένη και αυτή σαν στρατηγική, καθώς, πιθανολογικά, όποιος σε άφησε, ποσώς νοιάζεται ποιος θα σε χαρεί μετά.

Όλοι είμαστε χαρισματικοί, ο καθένας με το δικό του, ιδιαίτερο τρόπο. Κι όποιος θέλει ντε και σώνει να αυτοπροβληθεί, μα θεωρεί πως από όλα του τα χαρίσματα, το πρωταρχικά άξιο προβολής είναι ο πολύς θαυμασμός από πολλούς χαντακώνεται μόνος του, εμφανιζόμενος σαν επιφανειακός και ανασφαλής, κι ας μην είναι, που, μεταξύ μας, αν δεν ήταν δε θα είχε καμία ανάγκη να το διαλαλήσει, αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι. Σκέφτομαι, όμως, ότι αν κάποιος σου δείξει ενδιαφέρον, επειδή εντυπωσιάστηκε αποκλειστικά από το πόσοι άλλοι σε διεκδικούν, καλό δείγμα δεν είναι, καθώς μάλλον το βλέπει καθαρά εγωιστικά κι ανταγωνιστικά και μόλις λάβει ανταπόκριση θα βάλει τα πόδια στην πλάτη, και  δε νομίζω να ήταν και αυτός ο σκοπός, αλλά, ok, γνώμη μου.