Τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται. Όσον αφορά τους νόμους της φυσικής, αυτή η αλήθεια είναι αδιαπραγμάτευτη. Όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, όμως, έχουν γίνει διαφωνίες επί διαφωνιών σχετικά με το αν «πετυχημένη σχέση» θα προκύψει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συμφωνούν σε όλα ή θα πρέπει να υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους για να μην πεθάνουν από πλήξη.
Κι άντε πες, διαφορές στα μουσικά γούστα και στον προορισμό διακοπών κάπως λύνονται. Ή που θα κάνουν εναλλάξ την καρδιά τους πέτρα και θα ακολουθούν τα γούστα του συντρόφου τους ή που θα κάνει ο καθένας τα δικά του και θα αράζουν μετά διηγούμενοι εμπειρίες, διάθεση να υπάρχει, παιδιά, κι όλα λύνονται.
Τι γίνεται, όμως, αν οι διαφωνίες προκύπτουν επειδή ο ένας επιθυμεί να είναι σιαμαίος με το αίσθημα κι ο άλλος κρατάει ψηλά το λάβαρο της ανεξαρτησίας;
Υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν τακτοποιημένα στο μυαλό τους και δεν μπλέκονται τα κουτάκια τους. Έχω τη δουλειά μου, τα χόμπι μου, τις παρέες μου και δε θα αλλάξω κι όλο μου το πρόγραμμα επειδή ερωτεύτηκα, συνεννοηθήκαμε; Θα προσαρμόσω το χρόνο μου και θα σου κάνω χώρο στη ζωή μου, αλλά ως εκεί. Τα πολλά κολλητιλίκια δεν είναι για μένα, είχα τη ζωή μου πριν από σένα, θα την έχω και παράλληλα και μετά από σένα, οπότε έλα να τα ξεκαθαρίσουμε μην παρεξηγούμαστε.
Να βγούμε κι όλοι μαζί οι δικοί σου κι οι δικοί μου φίλοι, να μείνω και δυο βράδια την εβδομάδα σπίτι σου αλλά μην πιάσουμε και κοριούς. Και δεν έχω απλά το δικαίωμα να ξεκουράσω απλά το κορμάκι μου και να μη βλέπω άνθρωπο; Κι αυτό το πράγμα με τα τηλέφωνα εκατό φορές τη μέρα, τι κακό πια; Αφού θα μιλήσουμε το βράδυ, θα τα πούμε όλα μαζεμένα, μ’ ένα ακουστικό θα ‘μαστε, νισάφι δηλαδή. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, εξαρτημένοι είναι οι αλκοολικοί, όχι οι ερωτευμένοι.
Κι έρχεται ο άλλος και σου λέει, κάτσε, ρε παιδί μου, ζευγάρι δεν είμαστε; Τι θα πει τα δικά σου και τα δικά μου;Έλα να ενώσουμε τις παρέες μας, να βγαίνουμε όλοι μαζί, εγώ σε τι θα σε ενοχλήσω στην ξεκούρασή σου αν απλά κάθομαι απέναντι ήσυχος, δεν καταλαβαίνω. Πιο καλά περνάς χωρίς εμένα, αυτό θες να πεις; Και ναι, μου λείπεις και θέλω να ξέρω τι κάνεις και θα σου στέλνω άσχετα μηνύματα να μάθω αν βαριέσαι και γενικά, αφού δεν είμαι μαζί σου κυριολεκτικά, ας είμαι μεταφορικά. Εσένα δε σ’ ενδιαφέρει τι κάνω μακριά σου τόσες ώρες; Κι εγώ είχα πρόγραμμα, δε ζούσα σε σπηλιές και θέλω να σε μπάσω σε όλο. Αλλά, μάλλον, εγώ νιώθω περισσότερα και σ’ έχω μεγαλύτερη ανάγκη, εσύ μια χαρά περνάς.
Όπως καταλαβαίνετε, ζόρικα τα πράγματα. Υπάρχει η προκατάληψη πως συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που επιμένουν να γίνονται βδέλλες στους συντρόφους τους, ωστόσο πολλές οι φορές που οι γυναίκες είναι οι πραγματικά ανεξάρτητες και τα αισθήματα κτητικότητας κυριεύουν τα αρσενικά. Απλά ίσως να το εκδηλώσουν διαφορετικά.
Αυτή η διαφορά στην αντιμετώπιση της σχέσης εκδηλώνεται μετά τα πρώτα ντουζένια. Κανένας σύντροφος δεν είναι παράλογος ούτε σημαίνει πως ο «ανεξάρτητος» νιώθει σε μικρότερο βάθος. Διαφορετική αντίληψη είναι. Ο πιο ανεξάρτητος, όσο κι αν φαίνεται πιο ψυχρός κι αποστασιοποιημένος, ενδέχεται απλά να δίνει χρόνο στη σχέση να δώσει τα διαπιστευτήριά της πριν τη μεγάλη της είσοδο σ’ όλους τους τομείς της ζωή του ή απλά να κρίνει πως με αυτόν τον τρόπο την προστατεύει απ’ τη ρουτίνα. Ο άλλος πάλι, ίσως να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο σε όλες του τις σχέσεις, να είναι κάπως πιο κτητικός, έτσι έχει μάθει και δε βρίσκει το λόγο να αλλάξει. Μπορεί και να βιάζεται να γνωρίσει τον άλλο κι ο πιο σύντομος κι εύκολος δρόμος είναι να ζει σε κάθε λεπτομέρεια της μέρας του.
Φυσικά, πάντα υπάρχουν κι οι δήθεν ανεξάρτητοι που απλά έχουν μια σχέση να’ χαμε να λέγαμε άρα και δεν τη φροντίζουν, υπάρχουν κι οι τέρμα ανασφαλείς που ζηλεύουν και τον αέρα που αναπνέει ο άλλος με αποτέλεσμα να τον πνίγουν. Εδώ, όμως, αναφερόμαστε απλά σε δύο ανθρώπους με διαφορετικές κοσμοθεωρίες που τους έλαχε να ερωτευτούν και καλούνται να βρουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις τη χρυσή τομή.
Δύο πολύ ανεξάρτητοι χαρακτήρες μεταξύ τους κινδυνεύουν να χαθούν όσο περνάει ο καιρός και το πάθος ξεφουντώνει. Δύο πολύ «εξαρτώμενοι» κινδυνεύουν να βαρεθούν μια ώρα αρχύτερα. Καβγάδες φυσικά και θα υπάρξουν, όπου ο ένας θα βγάζει αφρούς και θα νιώθει πως πιέζεται κι ο άλλος θα ωρύεται πως αισθάνεται παραμελημένος και κομπάρσος.
Τα πάντα όμως κρίνονται απ’ την ειλικρίνεια και τη διάθεση. Δυο άνθρωποι ερωτευμένοι θα τη βρουν τη λύση. Μια υποχώρηση ο ένας, λίγη κατανόηση ο άλλος κι όλα βρίσκονται. Μια δύσκολη περίοδος προσαρμογής θα είναι, όπως σε όλες τις σχέσεις που δεν είναι ο ένας κόπια του άλλου. Και μέσω αυτής της διαφορετικότητας, αν τη χειριστούν σωστά, θα εξελιχθούν σαν προσωπικότητες κι οι αντιθέσεις τους θα δυναμώσουν την αγάπη τους. Αρκεί, πάντα, να προσπαθούν παρέα.
Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
