Με το χιούμορ μας τα λέμε όλα

Κατά κοινή παραδοχή οι άνθρωποι με χιούμορ θεωρούνται έξυπνοι κι εύστροφοι. Είναι ευχάριστοι συνομιλητές, εύκολα προσεγγίσιμοι άνθρωποι, λίγο πιο γοητευτικοί απ’ τους υπολοίπους κι ακομπλεξάριστοι. Κακά τα ψέματα, το χιούμορ είναι όπλο. Πιο άνετα θα προσεγγίσεις κάποιον που γελάει, παρά έναν μουντρούχο που φαίνεται να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Και το ξέρουν. Αν ο άλλος γελάσει οι άμυνές του θα πέσουν πιο εύκολα, θα νιώσει πιο άνετα και θα έχουν ένα μικρό προβάδισμα συγκριτικά με τους «ανταγωνιστές». Το χιούμορ είναι σέξι.

Κάπου εδώ ας κάνουμε μια χρήσιμη διευκρίνιση. Άλλο χιούμορ κι άλλο χοντράδες. Δεν έχει χιούμορ αυτός που θα σου βάλει τρικλοποδιά για να πέσεις ούτε αυτός που λέει ρατσιστικά ανέκδοτα. Χοντροκομμένος είναι. Κι η ειρωνεία είναι δείγμα κακίας, σε αντίθεση με τον κυνισμό. Μην τα μπερδεύουμε. Ο άνθρωπος με γνήσιο χιούμορ θα αυτοσαρκαστεί, θα πατήσει κάτω τον εαυτό του, αλλά δε θα σε ειρωνευτεί ποτέ άνευ λόγου ούτε θα σε προσβάλει για να γελάσει στην καμπούρα σου. Γελάει πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τους υπολοίπους. Όπως κάνει πειράγματα, έτσι και τα δέχεται. Είναι cool τυπάκι, πώς το λένε; Γελάει μαζί με κάποιον κι όχι σε βάρος κάποιου.

Και μετά το σύντομο διάλειμμα για διαφημίσεις, επανερχόμαστε στο θέμα μας. Δεν είναι όπλο μόνο στον ερωτικό στίβο. Επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής τους κι έχει αναχθεί σε επιστήμη. Θα χρησιμοποιηθεί για να σπάσει ο πάγος σε μία στιγμή αμηχανίας. Για να αποφευχθεί ένας ανούσιος καβγάς ή να λήξει ανώδυνα. Θα ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα πετώντας κάτι έξυπνο. Είναι το βέλος στη φαρέτρα τους για να αποφύγουν συζητήσεις που δε θέλουν να κάνουν κι απαντήσεις που δε θέλουν να δώσουν. Θα υπεκφύγουν με τέτοιο τρόπο που, όσο και να προσπαθήσεις, θα στο γυρίζουν στην πλάκα μέχρι να παραιτηθείς.

Είναι ο τρόπος τους να εκφράζονται, να εξομολογούνται, να αμύνονται. Να καλύπτουν τα τρωτά τους σημεία και να κόβουν τη φόρα σε όποιον ξεπεράσει τα όρια χωρίς να γίνουν αγενείς. Θα σου πουλήσουν τρέλα μεγαλύτερη απ’ τη δική σου, αν αντιληφθούν πως πας να τους τη βγεις χωρίς φλας ή προσπαθείς αποτυχημένα να τους μειώσεις. Έτσι για να μην τους περνάς και για χαϊβάνια. Σιγά μη σου πουν ευθέως ότι έχουν κατάλαβει τι κουμάσι είσαι και τσακωθείτε. Στο επίπεδό σου θα πέσουν, πας καλά;

Φυσικά, όλο αυτό κάλλιστα μπορεί να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Έχουν γίνει επικές παρεξηγήσεις που ξεκινούν με την ατάκα «Τι εννοείς;» κι άντε να πείσουν ότι αστειεύονταν και δεν είχαν καμία διάθεση να σε υποτιμήσουν. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, μπορεί να κάνουν χιουμοράκι στην πιο άκυρη στιγμή, όταν πραγματικά η ατμόσφαιρα δεν το σηκώνει και να απολογούνται όταν πάλι νόμιζες πως δε σε πήραν στα σοβαρά ή πως σε δούλευαν μες στη μούρη σου. Ένας απ’ τους μεγαλύτερους φόβους τους είναι ότι κάποτε θα κάνουν πλάκα στην πιο ακατάλληλη στιγμή και θα φάνε μια ξανάστροφη να ‘χουν να χαίρονται.

Δε θα πάρει ποτέ κανείς στα σοβαρά τον καραγκιοζάκο, το χαβαλετζή. Τον θεωρούν ανίκανο να κάνει μια σοβαρή κουβέντα και κομματάκι αναίσθητο. Όχι πως δεν ευθύνεται κι ο ίδιος γι’ αυτό καθώς σπάνια παραπαίρνει στα σοβαρά τα πράγματα, φαινομενικά τουλάχιστον. Μη σχολιάσω το δράμα τους να το παρακάνουν με το χιούμορ απέναντι στο υποψήφιο αίσθημα, με αντίθετα αποτελέσματα. Που αντί να το ρίξουν στην αγκαλιά τους, το ρίχνουν κάτω απ’ τα γέλια και καταλήγει να τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη που είναι «και γαμώ τα παιδιά». Έτσι, χωρίς φύλο. Γροθιά στο στομάχι είναι αυτή η ατάκα και το friendzone μονόδρομος.

Το μεγαλύτερο misjudgement όλων όμως είναι η παραπλανητική τους ευτυχία. Το χιούμορ είναι δείκτης ευφυίας, όχι ευτυχίας. Στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι με χιούμορ είναι εσωστρεφείς. Όσο έξω καρδιά κι αν φαίνονται, άλλο τόσο ζορίζονται όταν η κουβέντα αγγίζει επώδυνα γι’ αυτούς θέματα. Όταν πρέπει να βγάλουν τα εσώψυχά τους. Ακόμα κι αν το κάνουν, θα τα παρουσιάσουν με τέτοιο τρόπο που την κρίσιμη στιγμή θα γελάσεις. Είναι η αυτοπροστασία τους απέναντι σε ό,τι τους πονάει. Δε σου λέω ότι είναι με τα αντικαταθλιπτικά στο χέρι, σου λέω όμως ότι σπάνια θα σκάσουν μύτη μουτρωμένοι προκαλώντας τους λοιπούς να ρωτήσουν «τι έχεις;».

Πρέπει να είσαι ή πολύ παρατηρητικός ή πολύ δικός τους άνθρωπος για να το καταλάβεις. Γι’ αυτό κι ενώ μιλάνε πολύ και με πολλούς, στην πραγματικότητα επικοινωνούν με λίγους. Χρειάζονται ανθρώπους να εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Που πιάνουν τα κρυμμένα νοήματα, μπας και συνεννοηθούν.

Είναι ευαίσθητοι, αλλά όχι λεκτικά εκδηλωτικοί. Αν σ’ αρέσουν οι φαντασμαγορικές εξομολογήσεις, μείνε μακριά, δεν το ‘χουν. Καμιά κοφτή ατάκα με τα μάτια χαμηλωμένα και πολύ σου είναι γιατί νιώθουν άβολα. Τους είναι πολύ πιο εύκολο να κόψουν αντιδράσεις και να σου περάσουν το μήνυμα (το όποιο μήνυμα) μέσω του χιούμορ ελπίζοντας να το πιάσεις. Θα σου βγάλουν την ψυχούλα μέχρι να ανοίξουν τη δική τους. Θα το ‘χεις παρατηρήσει, δεν μπορεί. Κλαφ’ τα Χαράλαμπε και να τη η ρετσινιά του γελωτοποιού.

Και κάτι τελευταίο. Οι άνθρωποι με χιούμορ είναι σοβαροί, όχι σοβαροφανείς. Αν μιλήσουν σοβαρά θα ακούσεις από το στόμα τους τις πιο ωμές αλήθειες και τα πιο αυθεντικά συναισθήματα χωρίς φρου-φρου και σάλτσες. Το αντέχεις; Αν ναι προχώρα, αν όχι θα σε βοηθήσουν να παραμείνετε στο χαβαλέ και δε θα σε ζορίσουν. Η επιλογή δική σου.