Μήπως ο σύντροφός σου σού δημιουργεί ανασφάλειες;

Οι άνθρωποι μοιάζουμε περισσότερο από όσο πιστεύουμε. Χωρίς να θέλω να θίξω τη μοναδικότητα κανενός, υπάρχουν σε όλους μας ανεξαιρέτως κοινά χαρακτηριστικά. Και η κοινή μας συνισταμένη, εν προκειμένω, είναι η πανανθρώπινη αλήθεια ότι όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ανασφάλειες. Ο βαθμός στον οποίο μας δυσκολεύουν τη ζωή διαφέρει από -άνθρωπο σε άνθρωπο, σε κάποιους είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού και σε άλλους βαθιά κρυμμένες, όμως υπάρχουν και λαγοκοιμούνται περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να ξυπνήσουν και να μας χαλάσουν την ψυχολογία.

Και πεδίο δόξης λαμπρό για να αναπτυχθούν είναι η ψυχολογία του ερωτευμένου. Ο έρωτας σαν συναίσθημα γεννάει νέες ή γιγαντώνει τις ήδη υπάρχουσες. Ο ερωτευμένος είναι συνάμα και ανασφαλής και το παράδοξο είναι ότι πολλές φορές δεν τίθεται καν θέμα εμπιστοσύνης προς το σύντροφό του. Ακόμα κι αν είναι βέβαιος για τη συναισθηματική ανταπόκριση, ακόμα κι αν ξέρει μετά βεβαιότητας ότι δεν έχει να κάνει με πρόσωπο που θα του την έφερνε πισώπλατα ευκαιρίας δοθείσης, το δυσάρεστο τσίμπημα θα το νιώσει.  Και ο μόνος που μπορεί να του τις κατευνάσει είναι το αντικείμενο του πόθου του σε συνδυασμό πάντα με την αυτογνωσία και την προσωπική δουλειά του καθενός με τον εαυτό του. Πολλές φορές δε χρειάζεται καν αφορμή για να μας βουτήξει η ανασφάλεια από το λαιμό, η μόνη γενεσιουργός αυτής αιτία είναι η ύπαρξη του άλλου που είναι ακαταμάχητος, πανέξυπνος, πανέμορφος, ανεξάρτητος, έχει τις χάρες όλες και είσαι εσύ όντως ο τυχερός που επέλεξε; Μη και αύριο καταλάβει ότι δεν του είσαι αρκετός και φύγει για άλλες πολιτείες; Αστείο ακούγεται, μόνο αστείο δεν είναι το συναίσθημα την ώρα που τρέμεις μήπως η αγάπη σου σού φύγει, ακόμα κι αν δυσκολεύεσαι να το παραδεχθείς και στον ίδιο σου τον εαυτό.

Κι όσο κοντρολάρεται, είμαστε καλά. Κι αυτό γιατί οι προσωπικές ανασφάλειες είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία φυτρώνει η ζήλια, η συναισθηματική χειραγώγηση, η απιστία, η παραμονή σε τελματωμένες καταστάσεις και λοιπά δεινά. Ο άνθρωπος που κατακυριεύεται από ανασφάλειες, είναι δυστυχισμένος και, κατά πάσα πιθανότητα, θα δυστυχήσει και ο εκάστοτε σύντροφός του. Και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος θα επιλέγει να προβάλει τις δικές του ανασφάλειες στο σύντροφό του, μεταφέροντας τες σε αυτόν. Και είναι πολλές οι ενδείξεις που θα φανερώσουν ότι το έτερον ήμισυ σπαταλάει το χρόνο σου προσπαθώντας να σε γεμίσει με ανασφάλειες, αντί να φροντίζει να σου καθησυχάζει τις ήδη υπάρχουσες.

Το πιο εμφανές σημάδι είναι η προσπάθεια να σου προκαλέσει ζήλια. Ξαφνικά θα περιποιείται τον εαυτό του παραπάνω από το συνηθισμένο, θα αρχίσει τα μισόλογα όταν ρωτήσεις που ήταν χθες, θα σκάνε μεταμεσονύχτια μηνύματα, θα απομακρύνεται για να απαντήσει την κλήση, θα εμφανιστεί στις συζητήσεις ένα νέο όνομα ή θα κοιτάει πλαγίως ό,τι κινείται. Στην επόμενη πίστα, θα αρχίσει τις συγκρίσεις με κάποιο άτομο του ιδίου φύλου με εσένα, ενδεχομένως και με κάποιον πρώην, τονίζοντας πόσο τέλεια τα κάνει όλα σε αντίθεση με εσένα που δεν ξέρεις να βράζεις ένα αβγό ή να βιδώνεις μια λάμπα.

Παρακλάδι του παραπάνω είναι και το γεγονός ότι θα σε νιώθεις αναλώσιμος. Βαρύ, ε; Θα σου δημιουργεί μονίμως την αίσθηση ότι δεν είσαι και κάτι σημαντικό στη ζωή του, ότι ανά πάσα ώρα μπορεί να βρει κάτι καλύτερο, ότι και χάρη σου κάνει που είναι μαζί σου. Αυτό συνήθως εκφράζεται με προσπάθειες σπασίματος τσαμπουκά όπως εξαφανίσεις, αναπάντητα μηνύματα, απουσία υποχώρησης -γενικώς ο σύντροφος σού περνάει το μήνυμα ότι και να χωρίσετε χέστηκε, δε χάνει και τίποτα, σε αντίθεση με σένα.

What more, θα σε κρίνει και θα σε υποτιμά με κάθε ευκαιρία. Θα έχει ένα κακό λόγο για το ντύσιμό σου, τους φίλους, τη δουλειά, τα χόμπι, οτιδήποτε είναι σημαντικό για σένα. Αυτός ξέρει καλύτερα, είναι πιο έξυπνος, ώριμος και έμπειρος, θα βρίσκει τα αστεία σου άνοστα και τις απόψεις σου ηλίθιες, θα σε κοιτάει επιτιμητικά, δε θα ακούσεις ποτέ κομπλιμέντο ή «μπράβο» ακόμα κι αν πάρεις Νόμπελ Φυσικής.

Θες κι άλλα; Τύψεις. Θα έχεις μονίμως άδικο, θα κάνεις συνέχεια λάθη. Ή, τουλάχιστον, αυτό θα προσπαθήσει να σε πείσει, ακόμα και αν το φταίξιμο είναι δικό του θα στο περάσει έτσι, ώστε να αισθανθείς πως εσύ τον ώθησες να πράξει κατά αυτόν τον τρόπο, γιατί είσαι εγωιστής, ανεύθυνος ή όποιο άλλο επίθετο σκεφτείς.

Κι έτσι όμορφα κυλάει ο καιρός (ή και όχι). Τα άτομα αυτά θα προσπαθήσουν να σε πνίξουν στις ανασφάλειες με απώτερο σκοπό να μη φύγεις από δίπλα τους και να υπερκαλύψουν μέσα από τη δική σου επιβεβαίωση και προσπάθεια τις δικές τους. Με το να τους κυνηγάς από πίσω, με το να νιώθεις αδύναμος μακριά τους, με το να εξαρτάσαι με οποιονδήποτε τρόπο από εκείνους, με το να μην σου έχεις εμπιστοσύνη.

Υπάρχει γιατρειά; Σαφώς. Για σένα, η λύση είναι να φύγεις. Πριν η μετάγγιση των ανασφαλειών τους σε κάνει να χάσεις κάθε ρανίδα αυτοπεποίθησης, πριν αρχίσεις θεωρείς φυσιολογικές τέτοιες συμπεριφορές. Για εκείνους, είναι πιο δύσκολο και πιο επίπονο. Δε θα ισχυριστώ ότι δεν ερωτεύονται, ούτε ότι δεν τους αξίζει να αγαπηθούν. Ίσως, όμως, όχι από σένα, ίσως όχι πριν καταλάβουν ότι οι συμπεριφορές τους απωθούν. Ξέρεις, είναι εύκολο να τους κατηγορήσεις, δύσκολο να τους κατανοήσεις, ακόμα δυσκολότερο να αντιληφθείς ότι υποφέρουν. Είναι μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία να πιστεύεις πως μόνο με τέτοιες τακτικές θα μείνει κάποιος κοντά σου.