Νέοι οδηγοί, είμαστε μαζί σας!

Έφτασε, λοιπόν, η μεγάλη στιγμή! Μπορεί να ‘χεις το δίπλωμα οδήγησης δέκα μέρες ή δέκα χρόνια, όμως το ξέρεις ότι οδηγός γίνεσαι όταν κάτσεις πίσω απ’ το τιμόνι μοναχός σου, χωρίς την ασφάλεια του δασκάλου δίπλα. Δεν έχει σημασία αν το αμάξι που θα χρησιμοποιείς ως νεούδι είναι αποκλειστικά δικό σου ή το οικογενειακό σας, που έπεσες ικέτης για να σου επιτρέψουν να το οδηγήσεις. Σημασία έχει ότι κότσαρες το «Ν» σου, πήρες μια βαθιά ανάσα και ξεχύθηκες στους δρόμους. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα όργανα.

Είναι αλήθεια πως όσο μικρότερος αρχίσεις να οδηγείς, τόσο το πιο εύκολα θα πάρεις τον αέρα του αμαξιού. Όσο μικρότερος, τόσο μεγαλύτερη η άγνοια κινδύνου, τόσο πιο αντιμετωπίσιμος κι ο όποιος φόβος καλλιεργηθεί μέσα σου. Όσο πιο μεγάλος, τόσο πιο αγχωμένος, ίσως γιατί αντιλαμβάνεσαι καλύτερα την ευθύνη.

Ούσα κι εγώ σχετικά νέα οδηγός, κάθε φορά που βλέπω σε ένα πίσω τζάμι κολλημένο ένα «Ν» θέλω να κατέβω, να αγκαλιάσω τον οδηγό, να τον κοιτάξω μέσα στα μάτια και να του πω «Ξέρω τι περνάς».

Αυτό το «Ν», φίλοι οδηγοί, δεν είναι διακοσμητικό. Σημαίνει «Είμαι άπειρος ως οδηγός» και το ‘χουμε εκεί τόσο για τη δική μας ασφάλεια όσο και για δική σας προειδοποίηση. Δεν ξέρω γιατί μερικούς μάγκες τους ερεθίζει αυτό το γράμμα και βγάζουν όλα τα κομπλεξιλίκια τους στον ψάρακα. Οπότε, κράτα μια απόσταση ασφαλείας όταν βρεθείς πίσω του, μην του κορνάρεις μανιωδώς όταν προσπαθεί να παρκάρει, μην υστεριάζεις όταν κάνει ένα λάθος ή όταν κολλάει πίσω απ’ το λεωφορείο.

Ομοίως, αγαπητοί συνοδηγοί, είστε εκεί για βοήθεια. Και θα σέβεστε. Μην γκρινιάζετε αν δεν γκαζώνει ή επειδή δεν έχει ακόμα την άνεση να κάνει μανούβρες μέσα στην κίνηση ή αν φρενάρει απότομα. Και, εντάξει, –ιδιαίτερη προσοχή, παρακαλώ, εδώ– μία συμβουλή είναι χρήσιμη, οι συνεχείς υποδείξεις, πάλι, αιτία να σας κατεβάσει ο δόλιος ο αγχωμένος στη μέση του δρόμου.

Βγαίνοντας στη ζούγκλα, θα καταλάβεις ότι τα νεύρα του κόσμου δεν είναι πολύ καλά κι η οδηγική παιδεία πολλών είναι νηπιακού επιπέδου. Διότι, λες και δε σου φτάνει το άγχος σου, έχεις και το κάθε απολίτιστο δίποδο που κορνάρει με το που ανάψει πράσινο το φανάρι, που αλλάζει λωρίδα ή στρίβει απαξιώνοντας να ανάψει φλας, που σταματάει απότομα με αλάρμ μέσα στη μέση του δρόμου, λες κι είναι στην αυλή του, και που παρκάρει τη σακαράκα του στις γωνίες εμποδίζοντάς σου την ορατότητα. Αγνόησέ τους καθώς, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι και πολύ καλύτεροι από ‘σένα. Ίσα-ίσα, στατιστικά, οι νέοι οδηγοί προκαλούν λιγότερα ατυχήματα κι οδηγούν πιο σωστά, καθώς έχουν πρόσφατο τον Κ.Ο.Κ., δεν κάνουν παρακινδυνευμένες κινήσεις και τα αντανακλαστικά τους είναι πιο τεντωμένα.

Ναι, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο όταν είχες την ασφάλεια του δασκάλου δίπλα να σε καθοδηγεί. «Στρίβει εδώ ή πάω ανάποδα; Χωράω να παρκάρω ή θα του τη φάω του δόλιου τη μούρη; Αυτό το “γκντουπ” ήταν άσχετος θόρυβος ή κοπάνησα κάπου; Αυτό το λαμπάκι που άναψε σε τι βαθμό πρέπει να με πανικοβάλει; Και κάθε πότε ελέγχουμε λάδια και το πάμε για σέρβις, είπαμε; Ωχ, μπήκα στον δακτύλιο.»

Μη σκας. Κάθε αρχή και δύσκολη. Δεν είναι πυρηνική φυσική, όλοι μαθαίνουν με τον καιρό κι αν αντιληφθείς ότι εσύ κουμαντάρεις το αμάξι κι όχι αυτό εσένα, όλα γίνονται πιο εύκολα. Κανείς δε γεννήθηκε οδηγάρα. Και το να έχεις αυτοκίνητο διαθέσιμο σου λύνει τα χέρια από πολλές απόψεις. Δεν έχεις ανάγκη κανέναν να σε πάει πουθενά, γλυτώνεις τα στριμωξίδια και τις αναμονές στα ΜΜΜ, δε φτάνεις στον προορισμό σου παπί από τον ιδρώτα ή τη βροχή κι ανά πάσα ώρα και στιγμή το βουτάς και πας βουνό, θάλασσα, στο σπίτι του κολλητού και στο φεγγάρι.

Δεν αγαπάνε όλοι το τιμόνι, η αλήθεια είναι. Κάποιοι το βλέπουν σαν ψυχοθεραπεία, άλλοι το βλέπουν απλά σαν εργαλείο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, άλλοι το βαριούνται κι άλλοι το αντιμετωπίζουν σαν αγγαρεία. Θα δεις, όμως, πως μόλις του πάρεις τον αέρα, αν μη τι άλλο θα αγαπήσεις την ανεξαρτησία που σου προσφέρει και θα αναρωτιέσαι πώς την πάλευες πριν με τα λεωφορεία και το μετρό σε καθημερινή βάση. Και δεν είσαι κι υποχρεωμένος να πονάνε τα αφτιά σου αν η μουσική που επιλέγει ο οδηγός σού προκαλεί ημικρανία. Άσε που ενδείκνυται και για περιπτύξεις και για ξεμοναχιάσματα και για φιλιά καληνύχτας διάρκειας μίας ώρας.

Κι όταν με το καλό αποτινάξεις το «Ν» απ’ το τζάμι σου, μη γίνεις επικριτικός κόπανος. Δείξε κατανόηση και ρίξε ενθαρρυντικά χαμόγελα στο νεογέννητο που του έσβησε τέσσερις συνεχόμενες φορές η μηχανή στο φανάρι.