Οι παραθαλάσσιες περιοχές τον χειμώνα είναι ακόμα ομορφότερες

Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι, ήλιος και θάλασσα. Τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα, το καλοκαίρι ισούται με θάλασσα κι ο χειμώνας με βουνό. Παραδοσιακά, η πλειοψηφία των νησιών βουλιάζει τους καλοκαιρινούς μήνες κι ερημώνει τους χειμερινούς. Οι παραλιακές πόλεις, βέβαια, είναι σε κάπως καλύτερη μοίρα, αφού πολλές είναι και φοιτητουπόλεις ή έχουν ούτως ή άλλως αρκετούς μόνιμους κατοίκους, αφού πάντα το οδικό δίκτυο συγκινούσε περισσότερο απ’ το να ρισκάρεις να θαλασσοπνιχτείς με 9 μποφόρ αέρα.

Rewind. Βαθμοί Κελσίου κοντά στο μηδέν, μπότες, σκουφιά, ζεστός καφές και θάλασσα. Ναι, θάλασσα. Χειμώνας και θάλασσα. Μέρη που έχουμε όλοι συνδυάσει στο μυαλό μας με τους θερινούς μήνες, όπου θα μπορέσουμε να λιάζουμε τα κορμιά μας κατά μήκος της ακτής και να πίνουμε μπίρες καθισμένοι σε μια ψάθα τα βράδια, φορώντας κανένα ελαφρύ φουτεράκι, στη χειρότερη. Μέρη που τα σνομπάρουμε το χειμώνα, καθώς προτιμούμε χιονοδρομικά κέντρα και πιο χουχουλιάρικες καταστάσεις.

Σφάλμα μεγατόνων. Οι παραθαλάσσιες περιοχές το χειμώνα είναι ωραιότερες. Για την ακρίβεια, το χειμώνα θα μπορέσεις να καταλάβεις την ομορφιά τους σε όλο της το εύρος. Όταν δε θα υπάρχει πολυκοσμία, βαβούρα και συνωστισμός σε κάθε γωνιά. Έχουν μια απόκοσμη ομορφιά, έτσι όπως τις βλέπεις απογυμνωμένες από όλη αυτή την αίγλη που τους προσδίδει ο καλοκαιρινός ήλιος και τα δεκάδες μαγαζιά που ανοίγουν μόνο τη λεγόμενη «high season».

Τις βλέπεις αφτιασίδωτες, σαν γυναίκα χωρίς μακιγιάζ. Είναι ολότελα δικές σου, σε περιμένουν να τις ανακαλύψεις και να τους δείξεις πως τις εκτιμάς για τον εσωτερικό τους κόσμο, όχι για αυτόν που βλέπουν οι πολλοί, οι μαζοποιημένοι, που ακολουθούν τα στερεότυπα «καλοκαίρι Μύκονος, Αράχωβα το χειμώνα». Τι άλλο παραλληλισμό να κάνω πια για να σε πείσω να τους δώσεις μια ευκαιρία;

Αμ οι παραλίες; Έχεις περπατήσει σε παραλία Δεκέμβρη μήνα; Έχεις φασκιωθεί σαν το κρεμμύδι για να πας βόλτα στη θάλασσα, όπου η υγρασία σε τρυπάει ως το κόκκαλο και τα μαλλιά, ημών των γυναικών, γίνονται σαν της Μέδουσας απ’ τον αέρα; «Τώρα αυτά μας τα λες για επιχειρήματα;» θα ρωτήσεις και δίκιο θα έχεις. Άσε μας, αν είναι να μας πάρει ο άνεμος και να μας μεταφέρει απ’ τις Κυκλάδες, στη Θράκη, αν είναι να μας πεθάνει η μέση, να μπορούμε να ανάψουμε ένα τσιγάρο, καθόμαστε σπίτι μας.

Έχεις άδικο και δεν το ξέρεις ακόμα, φίλε μου. Η αγριεμένη, η φουρτουνιασμένη θάλασσα του χειμώνα, είναι ασύγκριτη. Νιώθεις δέος μπροστά της. Δεν έχει τη γλύκα του καλοκαιριού, την ηρεμία του. Είναι ζόρικη, σαν μυστήρια γκόμενα που σε προκαλεί να την πλησιάσεις κι ας φοβάσαι πως θα σε καταστρέψει στο τέλος. Δεν μπορείς να μείνει ατάραχος μπροστά στην ερημιά και τη μεγαλοπρέπειά της, ίσως επειδή είστε μόνοι σας. Εσύ κι η θάλασσα.

Δεν έχει παιχνιδάκια και ρομαντισμούς εκείνη τη στιγμή. Θα νιώσεις στο πετσί σου τη δύναμή της και την επιρροή της στην ψυχή σου κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να γίνει με άλλους διακόσιους νοματαίους τριγύρω να γελάνε, να παίζουν ρακέτες ή να προσπαθούν να ξεμοναχιαστούν και να σε βρίζουν που τους το χαλάς.

Δεν αναφέρομαι μόνο σε τουριστικά μέρη. Πόλεις όπως η Καλαμάτα, η Θεσσαλονίκη, ο Βόλος και νησιά όπως η Κρήτη, η Εύβοια και λοιπά δε μένουν με τον κούκο κι άλλους τρεις, όταν τελειώσει η τουριστική περίοδος. Είναι ζωντανές όλο τον χρόνο, μα επισκέψου τες και χειμώνα. Κάνε βόλτα στις παραλίες τους, άραξε με τον καφέ σου ή με την παρέα σου και χαλάλι η πνευμονία που ίσως αρπάξεις. Χαζοί είναι, νομίζεις, οι μόνιμοι κάτοικοι, που πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις είναι στις ακρογιαλιές; Οι κάτοικοι των παραθαλάσσιων περιοχών ξέρουν. Γίνε σαν τους κατοίκους των παραθαλάσσιων περιοχών.

Αν οργανώνεις χειμερινή απόδραση, επίλεξε ένα κοντινό σου νησάκι. Δεν είναι σαν καρτ ποστάλ μόνο από Απρίλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Για πάρτη σας, σχεδόν, ένα ολόκληρο νησί. Δεν τις αφήνουν τέτοιες ευκαιρίες. Θα εκπλαγείς από το πόσο όμορφα είναι και κάτω απ’ τον «ήλιο με δόντια». Στην Ελλάδα ζούμε, έχει ήλιο τριακόσιες μέρες το χρόνο, απόλαυσέ τον και με ένα διαφορετικό τρόπο, δε χρειάζεται να τον χαίρεσαι στη θάλασσα, μόνο όταν σκοπεύεις να μαυρίσεις. Είναι κι οι ντόπιοι πιο χαλαροί, δεν έχουν πελαγώσει απ’ την κοσμοσυρροή, θα σου φερθούν σαν δικό τους άνθρωπο, όχι σαν τουρίστα.

Ελλάδα σημαίνει θάλασσα, είτε το γαλάζιο του Αιγαίου, είτε το μπλε του Ιονίου, είτε το γαλανοπράσινο των Σποράδων. Μπορεί και να ’ναι και τα μεταλλαγμένα νερά του Θερμαϊκού ή του Πειραιά, σε νοιάζει; Δε θες να κολυμπήσεις, θες να νιώσεις την αύρα της, τη μυρωδιά της. Ή και τα νεύρα της, αν σου σκάσει κανένα απρόβλεπτο κύμα στα μούτρα. Όπως και να ‘χει, τώρα ξέρεις πού θα κανονίσεις για το επόμενο τριήμερο.