Βαγγέλης Χατζηγιάννης και Πάνος Φραγκιαδάκης ή αλλιώς «Χατζηφραγκέτα». Οι φίλοι από την Καλλιθέα που μπήκαν στη μουσική μας ζωή το 2007 και από τότε αργά αλλά σταθερά, αποκτούν όλο και μεγαλύτερο κοινό. Οι Χατζηφραγκέτα δεν εκτιμώνται από το πρώτο άκουσμα, ούτε θα ακούσεις τα τραγούδια τους όπου κι όπου. Πιο πιθανό είναι να τους πάρει το αφτί σου από κάποιον φίλο που τους έμαθε από κάποιον άλλο που τους ανακάλυψε τυχαία ένα βράδυ που ‘χε αϋπνίες και κάπως έτσι από στόμα σε στόμα απέκτησαν φανατικούς ακροατές. Όμορφες μουσικές και στίχοι χωρίς ιδιαίτερη ροή που κάπως ακούς να μπλέκεται ο καπιταλισμός, ο Μαρξ, η Ρεάλ, κάτι πλατείες, ο φραπές, η Μαρία, η Κατερίνα, η Ελένη και η αγάπη. Οι Χατζηφραγκέτα είναι πολλά παραπάνω από «δυο τύπους που μελοποιούν ό,τι τους κατέβει για να κάνουν χαβαλέ». Τα τραγούδια τους έχουν κρυμμένους θησαυρούς που δεν τους αντιλαμβάνεσαι στο πρώτο άκουσμα.
Τσέκαρε, λοιπόν, παρακάτω μερικούς στίχους που αποδεικνύουν ότι έχουν πιάσει το νόημα (και) του έρωτα καλύτερα από όλους και είναι ρομαντικοί βαθιά και ειλικρινά -έστω κι αν εκείνοι ποτέ δε θα χαρακτήριζαν έτσι τους εαυτούς τους.
1. «Και πιο δίπλα γραμμένο ανορθόγραφα ένα σ’ αγαπώ, μα την αγάπη δεν την ξέρουνε μονάχα οι μορφωμένοι» – «Στην πλατεία»
Απαιτείται περαιτέρω ανάλυση; Το μόνο που χρειάζεται για να βιώσεις την αγάπη είναι να έχεις καρδιά.
2. «Κι εγώ μετά, γ–ώ το κέρατό μου, σου ‘πα ok, εσύ θα ‘σαι το μωρό μου» – «Τα ξαναφτιάξαμε»
Αυτόν το ρομαντισμό θέλουμε, κυρίες και κύριοι. Ωμό, απλό, καθημερινό κι αυθόρμητο.
3. «Έλα πάμε παραλία για νυχτερινό μπανάκι, θα σου φέρω κόκα-κόλα, θα σου φέρω και σουβλάκι» – «Πατητές και μακροβούτια»
Μη γελάς, σε βλέπω. Αρχικά, τι πιο ωραίο για τους ερωτευμένους από ένα βραδινό μπανάκι; Δεύτερον, νηστικό αρκούδι δε χορεύει και γενικά, δεν. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι και το να σκεφτεί ο άλλος να σε ταΐσει -συγγνώμη κιόλας-, δείχνει ενδιαφέρον και το ενδιαφέρον δείχνει έρωτα.
4. «Γιατί είσαι σαν ποίημα σουρεάλ και σαν χινάρι της Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου» – «Σαν ποίημα σουρεάλ»
Όλοι για κάποιον έχουμε υπάρξει ένα μυστήριο άλυτο. Και όλοι έχουμε προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσουμε κάποιον. Μυστήριοι οι άνθρωποι, μυστήριο και ο έρωτας. Για το χινάρι και τη Ρεάλ, δεν μπορώ να τοποθετηθώ, συγγνώμη, είμαι εντελώς άσχετη με αυτά. Αλλά για καλό μου ακούγεται.
5. «Και ας είναι η ζωή τυχαία γεγονότα, θα σ’ αγαπάω από τούδε και εφεξής» – «Η πιο φάλτσα νότα»
Ούτε το μέλλον μπορείς να ξέρεις, ούτε το παρελθόν να αλλάξεις. Σημασία έχει το από εδώ και πέρα. Και μέσα σε όλα όσα πλησιάζουν, μπορεί να εμφανιστεί και ένας άνθρωπος που θα αγαπιέστε ό,τι κι αν προκύψει «από τούδε κι εφεξής».
6. «Περασμένα ξεχασμένα όσα ζήσαμε, ένα έχω να σου πω, πως τη γ——ε, δεν υπάρχει πισωγύρισμα για μας τους δυο» – «Ταξικό»
Κρίμα που όλα κάποτε τελειώνουν, αλλά τι διαρκεί για πάντα; Τα πισωγυρίσματα πολλές φορές στερούνται νοήματος και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κρατήσεις τα ωραία και να κοιτάξεις μπροστά όσο κι αν κατά βάθος επιθυμείς να πας προς τα πίσω.
7. «Ίσως για λόγους ταξικούς, και όχι μόνο, τρελό μωράκι του ουρανού, για σένα λιώνω» – «Για λόγους ταξικούς»
Άσε στην άκρη τις διαφορές τις ταξικές και πάσης φύσεως και επικεντρώσου στην ουσία. Δεν ξέρεις ποτέ από πού και με ποιον θα σου σκάσει ο έρωτας, όσο διαφορετικοί κι αν είστε. Κι όσο περισσότερες και μεγαλύτερες οι διαφορές, τόσο πιθανότερο να φουντώσει το αίσθημα.
8. «Πάμε Σαγκάη, πάμε Τήνο, πάμε Πάρο μόνο εσένα και το σέικερ θα πάρω, πες μου το ναι και φύγαμε στον έβδομο ουρανό» – «Καλοκαιρινό»
Σημασία δεν έχει το πού, αλλά με ποιον. Το μόνο που χρειάζεσαι για να περάσεις καλά είναι ο άνθρωπός σου. Άντε κι ένα καφές για να ανοίξει το μάτι, ώστε να αδράξετε μετά τη μέρα.
9. «Θέλω η άνοιξη να φέρει το κορίτσι μου με μια φραπού στο χέρι, θέλω η άνοιξη να φέρει την Ελένη εδώ» – «Η άνοιξη θα φέρει»
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα ο φραπές είναι έρωτας. Κι αν ο έρωτάς μου μού φέρει κι ένα φραπεδάκι καθώς έρχεται, τον ερωτεύομαι ακόμα παραπάνω. Κι αν είναι και άνοιξη, ακόμα καλύτερα. Άνοιξη ίσον αισιοδοξία και το να περιμένεις τον επόμενο έρωτα είναι αισιόδοξο.
10. «Στα συννεφάκια θα καθόμαστε απάνω και θα περάσουμε ωραία τη ζωή» – «Στα συννεφάκια»
Οι ερωτευμένοι δεν πατάνε στο έδαφος. Ανεβαίνουν στα συννεφάκια τους, παραμένουν εκεί πάνω και προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάνουν τη ζωή του συντρόφου τους καλύτερη.
Αυτοί είναι οι Χατζηφραγκέτα, σύνθετοι μέσα στην απλότητα των στίχων τους. Ανακατεύουν τις σκέψεις τους, τη φιλοσοφία τους, τα αισθήματά τους, την αλήθεια τους και το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο κοκτέιλ. Είναι ακατέργαστα διαμαντάκια. Και το διαμάντι, σε όποια μορφή κι αν βρίσκεται, δε χάνει την αξία του.
Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
