«Ok»: Δυο γράμματα με εκατοντάδες ερμηνείες

«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» και πολλές άλλες εκφράσεις που εξυμνούν την ολιγολογία και μας λένε εμμέσως πλην σαφώς να μην είμαστε παρλαπίπες, αλλά μεστοί στις κουβέντες μας. Ρήσεις που, για να έχουν διατηρηθεί, μάλλον σημαίνει πως είναι ορθές και καλό θα ήταν να τις εφαρμόζουμε.

Καθόσον, όμως, είμαστε ανάποδοι, υπάρχουν άπειρες φορές που πλατιάζουμε εκεί που θα έπρεπε να το βουλώσουμε κι άλλες φορές που βγάζουμε τις λέξεις με το σταγονόμετρο, ενώ θα έπρεπε να συντάξουμε ολόκληρη έκθεση με πρόλογο, κυρίως θέμα κι επίλογο.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα θα φέρω, μία και μοναδική λέξη, που τη χρησιμοποιούμε κατά κόρον, αλλά ποτέ δεν την εννοούμε: To ξενόφερτο «ok» ή το ντόπιο «Εντάξει». Η πιο πούστικη λεκτική εφεύρεση, η πιο εκνευριστική απάντηση, το πιο μουλωχτό κλείσιμο συζήτησης. Το «ok» δε σημαίνει ποτέ «ok», ας το παραδεχτούμε. Κρύβει νεύρα, παράπονα, θυμό, λύπη, απογοήτευση, κατάρες και τη χαμένη Ατλαντίδα.

Θα σας παραθέσω ενδεικτικά παραδείγματα, όπου η απόκριση είναι όλα κι όλα αυτά τα δύο γραμματάκια, με την πραγματική τους ερμηνεία, μπας και ξεστραβώσω εσάς που έρχεστε αντιμέτωποι με την κοφτή αυτή απάντηση και μπας κι αν τα δω γραμμένα, θα σκέφτομαι πως εκτίθεμαι την επόμενη φορά που θ’ απαντήσω αναλόγως.

«Δε θα βρεθούμε το βράδυ, κάτι έτυχε» -«Οk»: Νομίζεις, κακόμοιρε κι αδαή, ότι όλα είναι εντάξει και ο αποδέκτης του μηνύματος δείχνει κατανόηση στην αλλαγή προγράμματος; Κούνια που σε κούναγε. Δεν τον ενδιαφέρει, αγάπη μου, αν σε κράτησαν υπερωρία, αν αρρώστησε η γάτα σου, αν έπαθες λουμπάγκο ή αν πλημμύρισε το μπάνιο.

Το μόνο που σκέφτεται είναι πως έμεινε με τη χαρά, την ακυρωμένη προσμονή και την αγωνία της επανάληψης του κανονίσματος. Ενδεχομένως, αν έχει επαναληφθεί το σκηνικό, να νομίσει πως το είχες ήδη προγραμματίσει το άκυρο. Αν δε, του το λες τελευταία στιγμή ή είχε αλλάξει το πρόγραμμά του για σένα, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε.

(Προηγείται διάλογος που βρίσκεται στην κορύφωση) -«Λοιπόν, σ’ αφήνω, τα λέμε άλλη στιγμή» – «Οk»: Έλα, αυτό είναι εύκολο και πήγαινες γυρεύοντας. Αυτό το «ok» δηλώνει αφενός την έκπληξη του συνομιλητή, που αιφνιδιάστηκε απ’ την τροπή και δεν έχει κάτι άλλο ν’ απαντήσει, αφετέρου κρύβει διαφόρων ειδών μπινελίκια για το πόσο δε σε συμφέρει η κουβέντα που έκοψες, πόσο βαρετό τον θεωρείς -αυτόν και τα λόγια του- και πόσο αγενής και κάφρος μπορείς να γίνεις. Θ’ ακολουθήσει και συμπληρωματικό ευχολόγιο, όταν αυτό το μετά δεν έρθει ποτέ, άρα θα βγεις κι ο μαλάκας που δίνει υποσχέσεις που δε θα κρατήσει.

-«Έχεις κάτι;» -«Όχι». -«Ok»: Σε συμπονώ εδώ, φίλε μου που λες το ok. Ξέρω τι σκέφτεσαι και σε στηρίζω. Τι άλλο να πεις κι εσύ, όταν βλέπεις τη Μεγάλη Παρασκευή προσωποποιημένη ν’ αρνείται να σου μιλήσει. Πετάς το «ok» σου κι από μέσα βρίζεις κι ελπίζεις να μην είναι κανένας παλαβός που θα το εκλάβει ως αδιαφορία κι ανακούφιση που δε θα σε ζαλίσει.

Εδώ δεν είναι ακριβώς διάλογος, αλλά ένα μήνυμα που έστειλες είτε εξομολογητικό, είτε εκνευρισμένο, είτε απολογητικό. Διαβάζεται και σου έρχεται το «Ok». Μα τα  κέρατα της Ήρας, «ok»; Είναι προσβλητικό, είναι απαξιωτικό, είναι θλιβερό, είναι ένα μεταφορικό χαστούκι στον αποστολέα. Χίλιες φορές ν’ απαντήσεις ένα «Σ’ έχω γραμμένο κι εσένα και όσα γράφεις», ένα «Δε με νοιάζει», ένα «Μη με ξαναενοχλήσεις», στην τελική.

Κανένας άνθρωπος που μπήκε στον κόπο να σου μιλήσει για οτιδήποτε, δεν αξίζει τέτοια υποτίμηση. Προτίμησε να είσαι όσο ειλικρινής είναι ο άλλος κι ας τσούξει η ωμότητά σου. Ακούς εκεί, «Ok»! Τι σημαίνει; Ναι το κατάλαβα, δώσ’ μου λίγο χρόνο; Δεν μπορώ ν’ απαντήσω τώρα; Πέρασε και δεν ακούμπησε;

Όλοι έχουμε βρεθεί στη μία θέση ή την άλλη. Όλοι το έχουμε πει και μας το έχουν πει. Μία λέξη, εκατοντάδες ερμηνείες. Το λέμε για να μη φανούμε γκρινιάρηδες, ότι ξυνόμαστε για καβγά ή παρεξηγησιάρηδες. Θα το πούμε όταν θέλουμε να σπάσουμε τα νεύρα κάποιου, αν πάρουν κεφάλι τα σαδιστικά μας ένστικτα κι όταν δε θέλουμε να δώσουμε συνέχεια σε κάτι. Θα το πούμε όταν δε βγάζουμε άκρη για να κλείσει εκεί η διαφωνία κι όταν πιστεύουμε πως, και να το συνεχίσουμε, στο βρόντο θα πάνε τα λόγια μας.

Πετάξτε το «ok» και τις παρεξηγήσεις που δημιουργεί στη θάλασσα κι ας κάνουμε μια σιωπηρή ομερτά να λέμε ευθέως πως τσαντιστήκαμε, στενοχωρηθήκαμε ή προσβληθήκαμε. Καταργήστε τα κι απαιτήστε εξηγήσεις κι ειλικρινείς απαντήσεις. Αν δοθούν καλοχώνευτες, αν όχι γλυτώνουμε χρόνο και συναισθηματική φθορά.

Ok;