«Στα 'λεγα εγώ, δε στα 'λεγα;»

Αυτό το κακό το χούι που όταν ένας άνθρωπος σας λέει τον πόνο του, που πάλι σκατά τα έκανε στη ζωή του και εσείς αντί να του δώσετε λίγο κουράγιο του φέρεστε σαν να είστε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, πετώντας ένα «στα ‘λεγα εγώ» ή «τα ‘θελες και τα ‘παθες» πότε θα το κόψετε;

Έχει ο άλλος τον καημό του, την πίκρα του, τα χάλια του γενικώς, έχει να συμμαζέψει και τα ασυμμάζευτα και σαν να μην του ‘φτάναν όλα αυτά, έχει και σας πάνω από το κεφάλι του να του τονίζετε ότι τον είχατε προειδοποιήσει. Κι άμα σας διαολοστείλει τον αρχίζετε στα «δε σου φταίω εγώ, μην ξεσπάς σε μένα» και λοιπά που κάνουν αυτόν που κλαίγεται να ξεχνάει την κατάθλιψή του και την ευγενική του ανατροφή και να θέλει να βιαιοπραγήσει εναντίον σας. Ναι εντάξει, εσείς τα λέγατε, αυτός σας έγραψε, δικαιωθήκατε και τα έφαγε τα μούτρα του. Ευχαριστηθήκατε τώρα; Μπράβο σας, φωτεινοί παντογνώστες, αλάθητοι Πάπες και πάνσοφα όντα.

Και τώρα εσείς, ας πούμε, νιώθετε καλύτερα; Αυτό είναι εν προκειμένω το θέμα σας, να ακούσετε το «ναι, είχες δίκιο» ή να δείξετε μια στοιχειώδη ενσυναίσθηση και να καταλάβετε ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο απέναντι είναι να του λέτε πόσο μπροστά βλέπατε;

Και σε τελική ανάλυση, δεν είναι όλες οι αποφάσεις που παίρνουμε κατά καιρούς και οι πράξεις που τις υλοποιούν πλήρως εκ των προτέρων συνειδητοποιημένες ηλιθιότητες. Καμιά φορά ο άλλος έχει πιστέψει σε αυτό που του τονίζατε ότι θα είναι παταγώδης αποτυχία και αποφάσισε να το ρισκάρει για λόγους που λόγος δε σας πέφτει. Και του βγήκε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υπολόγιζε ή του βγήκε θεόστραβα και επιβεβαιώθηκε ο γρουσούζης ο Μέρφι.

Αλλά ακόμα και αν την έκανε τη μαλακία του με πλήρη συνείδηση ότι θα πέσει στο λάκκο με τα απόβλητα, λίγη σημασία έχει. Γιατί φανταστείτε πόσο πολύ το ήθελε για να αγνοήσει και τη δική σας συμβουλή και τη δική του λογική και τώρα που είτε το μετάνιωσε είτε του ήρθε ο λογαριασμός πιο ακριβά απ’ όσο πίστευε, δεν κάνει και μεγάλη διαφορά. Είπε με θάρρος να πάει κι ας του βγει και σε κακό και επιβεβαιώθηκε ο Παπάζογλου και δεν του το ‘χαμε κιόλας. Ό,τι από τα δύο και αν ισχύει όμως, εσάς τι σας κόφτει; Από τη στιγμή που μόνος του σέρνεται στα πατώματα και αυτή η έκβαση δε σας επηρεάζει, τι τρώγεστε;

Από την άλλη, βέβαια, υπάρχει και η άποψη που λέει ότι αυτό που θα έπρεπε να σας απασχολεί, εν προκειμένω, είναι το δικό σας το χάλι και όχι τι θα πει ο άλλος που στο κάτω-κάτω έχει και δίκιο. Και δεν το κάνει από κακία αλλά από νοιάξιμο. Να σας προστατεύσει θέλει και να μην κάνετε του κεφαλιού σας μονίμως όσο και αν ξέρει πως και την επόμενη φορά θα τον αγνοήσετε.

Οπότε δεν υπάρχει λόγος να κακιώνετε με αυτόν, εξάλλου είναι πιθανότατο να στεναχωρήθηκε εξίσου ο μάντης δυσοίωνων προβλέψεων, ειδικά αν ήταν πολύ δικός σας άνθρωπος. Πολλώ δε μάλλον, εάν γενικά είστε άνθρωποι που δράτε μόνο με βάση το συναίσθημα και υποκύπτετε μονίμως στις παρορμήσεις σας, αγνοώντας όλους εκείνους που προσπαθούν να σας προστατέψουν ώρες-ώρες από τον ίδιο σας τον κακό εαυτό. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, είναι πολύ πιθανό ο άλλος να προσπαθεί να σας ταρακουνήσει, αντιπαραβάλοντας την άσχημη κατάσταση που βρίσκεστε με το γεγονός ότι αν έστω και μία φορά ακούγατε τη φωνή της λογικής, θα είχατε γλιτώσει πολλά.

Να ξεκαθαρίσουμε κάπου εδώ, ότι δεν αναφερόμαστε σε τέτοιου είδους ανθρώπους. Στους ξεροκέφαλους δηλαδή που συνεχώς πράττουν σαν να έχουν το ακαταλόγιστο, αδιαφορώντας για όλους και όλα, πλην της προσωπικής τους ικανοποίησης. Αναφερόμαστε σε όσους ήθελαν με όλη τους την καρδιά κάτι και πίστεψαν ότι θα ανατρέψουν το σκορ και οι αρνητικές πιθανότητες δε θα υπερισχύσουν. Σε αυτούς που θα ένιωθαν ότι προδίδουν τον εαυτό τους ή τα όνειρα τους εάν δεν έπρατταν και τελικά ρίσκαραν, έπαιξαν και έχασαν.

Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως δε σας ζητάει κανείς να κάνετε τα κορόιδα. Απλά να καταλάβετε πως στην μαυρίλα του ο καθένας δεν μπορεί να το δει έτσι. Ξέρει ότι του τα λέγατε. Ξέρει πως σκέφτεστε αυτά που σκέφτεστε. Μην πάτε γυρεύοντας λοιπόν και τον κάνετε χειρότερα, δεν τον βοηθάτε έτσι, αντίθετα τον μαγκώνετε. Αφήστε τον λίγο να ηρεμήσει και μετά χώστε γκάζια, αν θέλετε. Και κρατήστε και μια πισινή γιατί θα έρθει και η δικιά σας η ώρα να τα σκατώσετε και τότε να σας δω αν θα εκτιμήσετε το δάχτυλο που θα κουνιέται μπροστά στο πρόσωπό σας.