Στρατηγικές στον έρωτα εφαρμόζουν οι ανασφαλείς κι οι μη ερωτευμένοι

Google search: «Πώς να τ…». Εγώ, η δόλια, tips για να τρίψω το παρκέ έψαχνα και τα πρώτα αποτελέσματα που έσκασαν, πατώντας αυτές τις λέξεις και το γράμμα, ήταν τα εξής: «Πώς να τα φτιάξω μ’ ένα κορίτσι», «Πώς να τον κάνεις να κολλήσει», «Πώς να την κάνεις να σε θέλει». Μπέσα. Και κάπου εκεί, μου έσκασε η συνειδητοποίηση.

Όλοι οι έρωτες έχουν μια αρχή. Έχουν, βέβαια, και μέση και τέλος και παραλίγο και μπρος-πίσω και «Τι ήθελα και στραβώθηκα μαζί σου» κι άλλες χαριτωμενιές. Κι αν κάθε αρχή και δύσκολη, όπου μπαίνει το αίσθημα, γίνεται δυσκολότερη. Λίγο να κοιτάξεις γύρω σου, θα διαπιστώσεις πως ο κόσμος είναι γεμάτος γκουρού, όπου ο καθένας θα σου πει το μακρύ του και το κοντό του με κοινή συνισταμένη την κατάκτηση κάποιου ατόμου. Συμβουλευτικές στήλες, η μάνα σου, η κολλητή σου, τα ζώδια κι ο γείτονας, όλοι έχουν και μια αλάνθαστη συμβουλή, που πρέπει ν’ ακολουθήσεις, αν θες να δεις τον άνθρωπο που επιθυμείς να λιώνει στα πόδια σου.

Στρατηγικές που θα ζήλευε κι ο Μέγας Αλέξανδρος, ασχέτως αν είναι όλες τους μπαρούφες, που θα φέρουν εγγυημένα το αντικείμενο του πόθου σου στην αγκαλιά σου. Καθείς έχει την αποψάρα του και σε προτρέπει να την ακολουθήσεις κι εσύ τους ακούς και μένεις με την επιθυμία, αφενός να τους πεις πού γράφεις τη γνώμη τους, αφετέρου να τους ρωτήσεις αν είναι τόσο ηλίθιοι όσο ακούγονται, αλλά ας όψεται η κοινωνική ευγένεια.

Θα τα ‘χεις ακούσει. Μη στείλεις πρώτος, μην προτείνεις άμεσα ραντεβού, απάντησε στην κλήση δυόμιση ώρες μετά, παίξ’ το ανεξάρτητη ή βαρύ πεπόνι. Οι άντρες σας θέλουν δύσκολες κι οι γυναίκες αλήτες και λοιπές μαλακίες που κάνουν τα νεύρα των ενδιαφερομένων τσατάλια και κινδυνεύουν να παρερμηνευθούν. Όλα στο όνομα ενός -και καλά- σχεδίου που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν μηχανήματα με εγχειρίδιο χρήσης. Λες κι είμαστε κόπιες κι η συμβουλή που έπιασε στον Τάκη θα πιάσει και στο Γιώργο. Θα μας τρελάνετε τελείως, δηλαδή.

Στρατηγικές στον έρωτα δεν υπάρχουν. Κι όσοι νομίζουν, βλακωδώς, ότι υφίστανται και τις ακολουθούν είναι οι τέρμα ανασφαλείς και οι μη ερωτευμένοι.

Οι ανασφαλείς θα ζητήσουν τη γνώμη και του σκύλου μου ακόμη, και θα οργανώσουν plan a κι εναλλακτικό plan b. Όσοι δεν είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και τι μπορούν να προσφέρουν στρέφονται αλλού κι ακολουθούν τα βήματα που προτείνονται ευλαβικά, γιατί είναι σίγουροι πως αν ακούσουν τη δική τους φωνή θα τα κάνουν μαντάρα. Και να θέλουν να κάνουν οτιδήποτε, οι άλλοι ξέρουν καλύτερα, άρα κάθονται στ’ αυγά τους. Δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις κι ακολουθούν τα δοκιμασμένα.

Σας έχω νέα. Όλοι έχουμε ανασφάλειες κι όλοι τα κάνουμε σκατά. Το να προσποιείσαι πως είσαι πιο απρόσιτος ή μυστήριος ή λιγότερο καψούρης, δε βλέπω να βοηθά κάπου. Αφού θ’ αποκαλυφθείς. Τι πας και μου χτίζεις μια παραμορφωτική εικόνα; Κι αν ο οποιοσδήποτε ασχολείται μαζί σου, επειδή και μόνο του το παίζεις δύσκολος, ενθαρρυντικό σημάδι δεν το χαρακτηρίζεις.

Οι μη ερωτευμένοι, τώρα, δεν ακολουθούν ακριβώς στρατηγικές, εμείς το πιστεύουμε αυτό, είτε επειδή τους κρίνουμε εξ ιδίων είτε επειδή η χυλόπιτα είναι δυσκολοχώνευτη. Ο ερωτευμένος προδίδεται. Το χιλιοειπωμένο και χιλιοαναλυμένο «Δεν είναι μαλάκας, απλώς δε σε θέλει» -όπου «μαλάκας» τοποθετήστε και τα δύο φύλα- ισχύει και δε θα επεκταθώ περαιτέρω.

Ο ερωτευμένος και ευκαιρίες που θα του δοθούν θ’ αρπάξει και το βλέμμα θα τον προδώσει και το χεράκι του θα σηκώσει να πάρει τηλέφωνο. Δεν μπορεί, ρε παιδί μου, να το παίζει άνετος για καιρό, ούτε θα χάσει χρόνο που θα μπορούσε ν’ αξιοποιηθεί πιο εποικοδομητικά. Για να μη δεχτεί η πάρτη μας, όμως, πως διανοείται κάποιος να μας έχει χεσμένους, επιλέγουμε να πιστέψουμε ότι μας κάνει νάζια. Το γεγονός, πως κι εμείς την ίδια συμπεριφορά έχουμε όταν φλερτάρουμε απλώς για να παίξουμε, ούτε μας περνάει απ’ το μυαλό, βέβαια.

Οι στρατηγικές είναι μια μπούρδα. Είναι ένα κόλπο για ν’ απαλλάξουμε τον εαυτό μας απ’ την ευθύνη των πρωτοβουλιών και των χειρισμών καταστάσεων που κατέληξαν σε Βατερλό. Θες να εκδηλωθείς; Εκδηλώσου. Δε θες; Μην κάνεις τίποτα, δικαίωμά σου. Τι να τον κάνεις έναν άνθρωπο που ξοδεύει φαιά ουσία στο πώς θα σε ψήσει κι απ’ τις δυο πλευρές; Ή, αντίθετα, κάποιον που αντί να έρθει κοντά σου αβίαστα, σε οδηγεί στο να καταπιέζεσαι μήπως και τον πείσεις πως αξίζεις ν’ ασχοληθεί; Απλώς ρωτάω.