Τι θα κάναμε χωρίς τις μικρές καθημερινές ιεροτελεστίες μας;

Θέλουμε, δε θέλουμε μας καταπίνει η ρουτίνα. Οι ζωές μας μπαίνουν σε πρόγραμμα, ξυπνάς το πρωί, πας δουλειά ή πανεπιστήμιο ή και τα δύο, γυρνάς σπίτι, τρως, κοιμάσαι και φτου κι απ’ την αρχή. Μέσα σε όλα υπάρχουν και οι κοινωνικές υποχρεώσεις που δεν μπορείς να αποφύγεις, το σούπερ μάρκετ, οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν και άλλα πολλά καταναγκαστικά έργα που σε αναγκάζουν να στριμώχνεις τον εαυτό σου και τις επιθυμίες σου και να τον βάζεις σε δεύτερη -στην καλύτερη των περιπτώσεων- μοίρα.

Και μέσα σε όλο το τρέξιμο και τις υποχρεώσεις, καταλαβαίνεις ότι είναι ζωτικής σημασίας να βρίσκεις χρόνο για σένα, να κατεβάζεις ρολά για μισή ή μία ώρα τη μέρα και να αποφορτίζεσαι, να ρεμβάζεις, να σε φροντίζεις σωματικά και ψυχολογικά. Και είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, αυτός ο χρόνος είναι κατά βάση οι μικρές καθημερινές σου συνήθειες, οι δικές σου προσωπικές ιεροτελεστίες που ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα εσύ δε θα τις αποβάλεις από την καθημερινότητά σου, γιατί χάρη σε αυτές η μέρα σου γίνεται πιο παραγωγική και εσύ πιο χαρούμενος.

Μπορεί να είναι ο πρωινός σου καφές, τον οποίο θες να απολαύσεις χωρίς ομιλίες, έχοντας χρόνο να οργανώσεις απερίσκεπτος το ημερήσιο πρόγραμμά σου. Μπορεί να είναι το ντους που κάνεις πάντα πριν κοιμηθείς, ώστε να κλείσει η μέρα σου με εσένα χαλαρό και να μυρίζεις όμορφα. Ενδεχομένως να είναι και η καθιερωμένη βόλτα με το σκύλο σου το απόγευμα, οι δέκα σελίδες του βιβλίου που ξεκίνησες ή το επόμενο επεισόδιο της σειράς που παρακολουθείς ενώ τρως, το απαραίτητο δεκάλεπτο τηλεφώνημα με το σύντροφο, τη μάνα σου ή τον κολλητό σου πριν φτάσεις στο γραφείο. Μπορεί να είναι και κάτι πολύ πιο ασυνήθιστο, κάτι που στα μάτια τρίτων φαίνεται κουραστικό ή παράξενο, όπως για παράδειγμα το να σφουγγαρίζεις κάθε μέρα το μπάνιο σου ή να τρέχεις δέκα χιλιόμετρα ή να ξυπνάς νωρίτερα για να πας κολυμβητήριο. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε κανέναν. Εγώ, για παράδειγμα, αν δεν μιλήσω κάθε μέρα με τη φίλη μου την Όλγα συγκεκριμένα, αν δεν της στείλω μια ηλίθια σέλφι ή αν δε μου στείλει την καθιερωμένη καλημέρα της με τη γκρίνια που πάει δουλειά, δεν μπορώ να λειτουργήσω, νιώθω μισή και ευάλωτη και παραμελημένη.

Είναι μικροπράγματα, μα η σημασία τους είναι μεγάλη. Οι καθημερινές σου ιεροτελεστίες σε κάνουν να νιώθεις ότι φροντίζεις τον εαυτό σου, ότι έχεις καταφέρει μέσα στο χάος να εφεύρεις τρόπους διαφύγεις στους οποίους και καταφεύγεις συνειδητά ή μη για να χαλαρώσεις, να αποφορτιστείς από την όποια ένταση, να εκτονωθείς ή να φτιάξει το κέφι σου. Γνωρίζεις πως όσο χάλια κι αν πάει η μέρα ή η ζωή σου γενικότερα, με το που θα μπεις σε αυτή τη διαδικασία, της μικρής σου απόλαυσης δηλαδή, θα νιώσεις πως όλα είναι καλά και θα πάρεις δύναμη για τη συνέχεια. Πρόκειται για τις σταθερές σου και όσο κι αν η λέξη «ρουτίνα» σε κάνει να παθαίνεις αναφυλακτικό σοκ, ψυχανεμίζεσαι μέσα σου πως αν κάποιος ή κάτι σου τις στερούσε η καθημερινότητά σου θα γινόταν λίγο πιο βάρβαρη και εσύ λίγο πιο κακόκεφος.

Για μια προσδοκία ζούμε. Προσδοκούμε τον μεγάλο έρωτα, την καλή δουλειά, το σαββατοκύριακο και ό, τι άλλο φανταστείς. Και αυτές οι συνήθειες έχουν έντονα την έννοια της προσδοκίας κι ας μην τους φαίνεται. Προσδοκάς να τελειώσουν οι υποχρεώσεις σου για να χωθείς στο καταφύγιό τους, προσδοκάς να έρθει η ώρα που θα μπορέσεις απερίσπαστος να τις απολαύσεις. Θυμήσου, ας πούμε, πως πάντα όσο καλά και αν έχεις περάσει στις διακοπές σου κάποια στιγμή σου ανυπομονείς να γυρίσεις πίσω, να ξαναβρείς τους ρυθμούς σου. Αυτοί ουσιαστικά είναι οι ρυθμοί που νοσταλγείς. Το μικρό ευχάριστο διάλειμμα μέσα στη μέρα σου που αφοσιώνεσαι σε εσένα.

Είναι ζωτικής σημασίας να μην παραμελείς αυτές τις μικρές απολαύσεις και να τους αποδίδεις τις τιμές που τους πρέπει και, στο πλαίσιο του δυνατού, να μην επιτρέπεις σε τίποτα και κανένα να στις στερήσει. Δεν υπάρχει πιο άμεσος τρόπος να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι τον κανακεύεις, ότι τον αγαπάς, ότι δεν τον αντιμετωπίζεις σαν μηχανή, ότι δεν τον φτάνεις στα όρια της κατάρρευσης και της εξάντλησης. Ακόμα και οι μηχανές, τη συντήρηση και την προσοχή τους τη θέλουν. Πόσο μάλλον ένας ζωντανός οργανισμός.

Κι αν δεν έχεις προσδοκίες, να αποκτήσεις. Κι αν αυτές που έχεις πλέον δεν αποδίδουν, ψάξε για άλλες. Είναι τα θεμέλια στα οποία πατάς για να μπορέσεις μετά όλο ενέργεια και διάθεση να κατακτήσεις τον κόσμο.