Βιντεοκλήσεις με όσους θα ‘θελες κάθε στιγμή μαζί σου

Νιώθοντας για άλλη μια φορά σαν γερόντισσα που κατηγορεί τη νεολαία ότι ακούει «ντάπα ντούπα», ενώ εκείνη στην εποχή της άκουγε «ποιοτική μουσική», με πιάνω συχνά αφενός να αναπολώ τις εποχές που τα κινητά χρησίμευαν αποκλειστικά για κλήσεις κι αποστολή μηνυμάτων τριάντα χαρακτήρων κι οι υπολογιστές έπιαναν με τον όγκο τους μισό γραφείο κι αφετέρου να κοιτάω με μισό μάτι όλες εκείνες τις παρέες που βγαίνουν για καφέ και περνάνε την ώρα τους με τη μούρη χωμένη σε οθόνες. Τα κινητά κι οι υπολογιστές, ωστόσο, έχουν σφηνωθεί για τα καλά στην καθημερινότητά μας κι είναι καθαρά στο δικό μας χέρι αν θα κάνουμε χρήση ή κατάχρηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν. Αφήνοντας, όμως, στην άκρη τις φιλοσοφίες, θα σου ομολογήσω ότι υπάρχει μία δυνατότητα, απ’ τις άπειρες που μας έχουν δοθεί, την οποία στηρίζω, αγαπώ κι επικροτώ. Και το όνομα αυτής, βιντεοκλήσεις.

Βιντεοκλήσεις, φίλε μου. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Πιάνεις κινητάκι, ανοίγεις προτιμώμενη εφαρμογούλα, πληκτρολογείς ονοματάκι, πατάς το πλήκτρο για τη βιντεοκλησούλα και τσουπ, εμφανίζεται ολοζώντανος μπροστά σου ο φίλος σου, η μάνα σου, η σχέση σου κι ο σκύλος σου. Οι βιντεοκλήσεις είναι ένα δώρο προς τους απανταχού κατόχους κινητών και λάπτοπ. Είναι ο αμεσότερος τρόπος επικοινωνίας με όσους αγαπάς και βρίσκονται μακριά σου, είτε αυτό το «μακριά» είναι 8.397 χιλιόμετρα είτε τρία οικοδομικά τετράγωνα. Σου δίνουν την αίσθηση ότι ο άλλος είναι δίπλα σου, ότι είστε μαζί κι ας μην μπορείτε να αγγιχθείτε, προσφέρουν κι εικόνα εκτός από ήχο, επιτρέποντάς σου να βλέπεις όλες τις αυθόρμητες εκφράσεις του άλλου.

Είναι παρεΐστικες, αγαπησιάρικες και ζουζουνιάρικες. Απ’ το πιο χαζό ζήτημα, όπως το να κάνεις βιντεοκλήση στο κολλητάρι σου για να σου πει σε ποιο χρώμα να πάρεις το παντελόνι, μέχρι τα πιο σημαντικά, όπως βιντεοκλήσεις με τους γονείς σου ή τους φίλους σου που ζουν σε άλλη πόλη, η ύπαρξη μιας κάμερας αποδεικνύεται πολύτιμη. Ωραίες κι οι σέλφι, γαμάτα και τα ηχογραφημένα μηνύματα, εξαιρετικά και τα βιντεάκια, αλλά άλλη η φάση του live, ρε παιδιά, τι να λέμε τώρα. Κι αφού η άπονη ζωή δεν επέτρεψε το ατόφιο το face to face, ας κάνουμε την καρδιά μας πέτρα κι ας συμβιβαστούμε με την ανάλυση των pixels.

Και μέσα σε όλα τα άλλα, βιντεοκλήση δε δέχεσαι να πραγματοποιήσεις και με τον πρώτο τυχόντα. Στον κάθε άσχετο θα δώσεις πρόσβαση στα άδυτα του χώρου σου και της εμφάνισής σου ανά πάσα ώρα και στιγμή; Βιντεοκλήσεις θα κάνεις με όσους πραγματικά γουστάρεις να βλέπεις και να σε βλέπουν, είναι δείγμα εμπιστοσύνης. Δεν έχεις θάρρος να καλέσεις χρησιμοποιώντας κάμερα τον οποιονδήποτε, ούτε νιώθεις άνετα να απαντήσεις σε τέτοιου είδους κλήση, αν δε δεις συγκεκριμένα ονόματα. Είναι απόδειξη του γεγονότος ότι υπάρχει δέσιμο κι εμπιστοσύνη κι οικειότητα και βαθιά επιθυμία να αντικρίσεις το πρόσωπο του άλλου και να περάσεις τη στιγμή μαζί του και να μη χάνεις καμία αλλαγή των εκφράσεών του, κι ένα σωρό άλλα χαριτωμένα που καταδεικνύουν ότι ο απέναντι είναι σημαντικός για ‘σένα κι εσύ για εκείνον.

Οι βιντεοκλήσεις σού επιτρέπουν τη ζωντανή αναμετάδοση των στιγμών σου με όσους θα ήθελες τη δεδομένη στιγμή να ‘ναι μαζί σου κι αν αυτό δεν είναι απόδειξη του πόσο τέλειες είναι, τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.

Και, όπως προείπα, δεν αφορούν μόνο όσους τους χωρίζουν οι πέντε ήπειροι κι οι επτά θάλασσες.  Μη σου πω ότι πιο συχνά επιδίδονται στο σπορ όσοι μένουν σε απόσταση περπατήσιμη, αλλά δε δύνανται να ‘ναι 24/7 μαζί. Φίλοι που τους κάπνισε στις τρεις το χάραμα να πουν τα δικά τους ή να δουν σειρά και να σχολιάζουν τα τεκταινόμενα, ζευγάρια ή wannabe ζευγάρια που δεν ξαπλώνουν δίπλα-δίπλα και μιλάνε ώσπου να τους πάρει ο ύπνος –εδώ σας επιτρέπω να πάει και στο πονηρό το μυαλό σας–, τέκνα που καλούν τη μάνα για να τους δώσει οδηγίες για την παρασκευή κέικ κι ό,τι άλλο σκεφτείτε βάσει των προσωπικών εμπειριών που σίγουρα έχετε.

Ναι, τίποτα δεν αντικαθιστά την πραγματική παρέα, συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Όμως, από όλα της τα υποκατάστατα, είναι το καλύτερο ψευδοφάρμακο με διαφορά. Κι όταν φτάσει κι η στιγμή του «από κοντά» νιώθεις σαν να μη χωριστήκατε ποτέ, κι αυτό δε μου ακούγεται καθόλου κακό, αρκεί οι βιντεοκλήσεις να ‘ναι pregame ή συμπληρωματικές των συναντήσεων κι όχι όλο το παιχνίδι να παίζεται μέσω αυτών.