Παίνεψε το σπίτι σου μην πέσει και σε πλακώσει, δε λένε; Ε, αυτό σε κάποιους άρεσε πολύ. Το πήραν και το έκαναν ευαγγέλιο, τρόπο ζωής. Αυτοί που είναι ερωτευμένοι με το σπίτι τους όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Σπιτόγατε, αυτό είναι για ‘σένα.
Όχι, δεν είσαι κατά την κοινή αντίληψη από εκείνους τους ξενέρωτους και μονόχνοτους ανθρώπους με παππουδίστικες πιτζάμες κι ακόμα πιο παππουδίστικα βρακιά. Ο σπιτόγατος είναι η νέα τάση άνοιξη-καλοκαίρι-φθινόπωρο-χειμώνας, ιδίως τώρα το χειμώνα, και πλέον πουλάει πολύ και σε ηλικίες 25 και κάτω. Όλοι έχουμε έναν τέτοιο τύπο στην παρέα ή είμαστε εμείς αυτός ο τύπος.
Όταν θέλουν να μείνουν σπίτι δεν τους σηκώνεις ούτε με γερανό. Ενώ Παρασκευοσαββατοκύριακα, αργίες κι εθνικές εορτές όλοι ξαμολιούνται σε μπαράκια, καφετέριες, κλαμπάκια και φαγάδικα σαν να μην έχουν ξαναβγεί απ’ το σπίτι, αυτοί απαντούν: «Τέλεια, καλά να περάσουμε, αλλά εγώ θα μείνω μέσα!».
Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Δηλαδή συγγνώμη, τζάμπα πλήρωσε ο άλλος κοτζάμ τραπεζάκι και κρεβατοκαναπέ ΙΚΕΑ; Συν οι ατέλειωτες ώρες συναρμολόγησης. Να μην το χαρεί; Προσωπικά, αν είχα καταφέρει να στήσω ένα από αυτά τα πολυμορφικά σουηδικά μαραφέτια, ούτε εγώ θα σηκωνόμουν από εκεί πάνω.
Πώς να το κάνουμε, είναι οι τύποι κι οι τύπισσες που βαριούνται τις ετοιμασίες, μαλλιά, ντυσίματα, φασαρία, πήγαινε-έλα. Άσε που τώρα που το λέμε, γιατί να πληρώσεις 8 ευρώ για ένα ποτό και δύο φιστίκια; Να χωθείς σαν παστή σαρδέλα για να κάνεις ένα check-in, να βγεις μια φωτογραφία και να το κουνήσεις για πέντε λεπτά σύνολο όλο το βράδυ – γιατί με άλλους εκατό νοματαίους δίπλα σου, μόνο αυτά μπορείς να κάνεις.
Άραξε σπίτι, βάλε εκεί ό,τι ασιδέρωτη φόρμα έχεις απ’ το λύκειο, μια ταινιάρα, άνοιξε κρασάκι ή μπιρίτσα, φώναξε δυο φίλους ή το έτερον ήμισυ κι είσαι κομπλέ. Αυτή είναι η φιλοσοφία τους. Το σπίτι είναι το άδυτό τους, η γιάφκα τους. Εκεί νιώθουν χαλαροί και είναι ο εαυτός τους χωρίς να τους νοιάζει αν πετάει κάνα τσουλούφι ή αν τους έφυγε κάνας πόντος απ’ το καλσόν. Αυτό τους εκφράζει και τέλος.
Είναι λάτρεις της χαλάρωσης και της ζεστής ατμόσφαιρας που προσφέρει το σπίτι. Είτε θα μαγειρέψουν οι ίδιοι είτε θα παραγγείλουν πίτσες και πιτόγυρα, γουστάρουν να τα μασουλήσουν με την ταχύτητα που αυτοί θέλουν και στο τέλος να γλείψουν και τα δάχτυλά τους άμα λάχει. Να μην τους νοιάζει κανένα savoir vivre, το αν θα αφήσουν λίγο φαγητό στο πιάτο για το ξεκάρφωμα και λοιπές τυπικότητες.
Κι ως εδώ όλα καλά. Αλλά ρε παιδιά, μη χάνετε ευκαιρίες να ζήσετε. Σ’ αυτή την ηλικία δε χωράμε σώμα και πνεύμα σε τέσσερα ντουβάρια, θέλουμε περισσότερα. Αρκεί να ξέρει καθένας μας πού να τα ψάξει εκεί έξω. Το πολύ το κύριε ελέησον βρείτε μου και παπά που να μην το βαρέθηκε. Κι αν από τα 25 σου διασκεδάζεις μόνο μέσα ετοιμάσου να βγάλεις εφηβεία και γούστα στα 40 σου. Αν δε βγεις έξω τώρα, πότε;
Τα ξενύχτια κι η γύρα φτιάχνουν αξέχαστες στιγμές κι εμπειρίες που θα έχεις να θυμάσαι όταν θα κάθεσαι στον καναπέ μετά από είκοσι χρόνια. Πονεμένα πόδια, μαλλιά να βρωμοκοπάνε τσιγαρίλα, το ένα αυτί να παίζει ακόμα Βέρτη και το άλλο Ρέμο όταν πηγαίνεις για ύπνο. Βρώμικο σε καντίνα το ξημέρωμα, φιλιά στη βροχή, συνωστισμός στα πρώτα πρωινά λεωφορεία και μετρό.
Ναι, θα μου πεις λίγο η κούραση, οι υποχρεώσεις, το οικονομικό. Αλλά όχι και να πάρει ο καναπές το σχήμα του κώλου σου από τώρα. Καθετί έχει την ώρα του. Και πρέπει να το χορτάσεις όσο προλαβαίνεις, για να μη σου λείπει και μετανιώνεις αργότερα. Γι’ αυτό μην το βιάζεις, αλλά μην το αφήνεις να φύγει και μέσα απ’ τα χέρια σου όταν μπορείς να το ζήσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Παπαναστασίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελευθερία Παπαναστασίου
