Από καταβολής κόσμου η ανθρώπινη ιστορία βρίθει μυθικών και ιστορικών πολέμων. Από τις Τιτανομαχίες , τους δύο Παγκόσμιους, μέχρι τον Δρακουμέλ και τα στρουμφάκια, η σύγκρουση συμφερόντων ανέκαθεν αναπόφευκτη. Τί κι αν η εκπαίδευση στάθηκε-ας πούμε επαρκής- σε όλα αυτά; Κανείς δε σε μύησε στη μητέρα όλων των μαχών. Τον έρωτα.
Αν και άτυπος, αυτός είναι ένας πόλεμος στον οποίο στρατολογούμαστε όλοι- και αλίμονο αν δε σε βρει έτοιμο όταν έρθει το χαρτί, δεν υπάρχει αναβολή. Κράνη για να μη σε χτυπήσει κατακέφαλα, άρβυλα για να πατάς γερά στα πόδια σου και ’συ ρίχνεσαι στη μάχη με πρωτόγονο όπλο… την καρδιά. Κι ενώ έχεις ξεχάσει το απαραίτητο αμυντικό αξεσουάρ, την αλεξίσφαιρη λογική, θεωρείς ότι θα βγεις αλώβητος – πού πας βρε Καραμήτρο, που λέει και ο λαός;
Μάχη σώμα με σώμα, και δωσ’ του να πέφτουν οι άμυνες. Δολιοφθορές και αντίποινα, κακό αναγκαίο μα και γλυκό, αφού αξιωματικά, στον έρωτα όλα επιτρέπονται. Νίκες, ήττες, οι δυνάμεις σου σώθηκαν… για ’σένα όμως δεν υπάρχει πλέον σωτηρία, επίδοξε εραστή.
Τα πυρά ή βέλη για την παραδοσιακή σχολή, σε βρήκαν στην καρδιά. Γιατί αν κάτι ξέρει καλά ο έρωτας είναι σημάδι. Και τώρα ανασύνταξη Τι; Οπισθοχώρηση; Στον έρωτα δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, παρεξηγήσατε. Μήπως ο μοναδικός εχθρός βρίσκεται τελικά μέσα μας;
Μου είπαν κάποτε πως αν θέλεις να βρεις τι έφταιξε τότε καλύτερα να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου, ίσως να μη σου μείνει χρόνος για πιο πέρα. Μήπως δεν υπάρχει νίκη στον θρίαμβο του «εγώ» , αλλά μόνο στην συνθηκολόγηση υπέρ του «εμείς»;
Συχνά επιδιδόμαστε σε ανούσια παιχνίδια εξουσίας στις σχέσεις μας, επιδιώκουμε το «πάνω χέρι», αν και διαχρονικά το παράδειγμα του Αριστοφάνη στη Λυσιστράτη αποδεικνύει ότι σημασία έχει ποιος έχει το χέρι κάτω από τη ζώνη και μέσα στην καρδιά. Και σίγουρα αυτός είναι το ίδιο το συναίσθημα.
Ας ριχτούμε, όμως, πάλι στη μάχη αυτή τη φορά ενάντια σε φόβους, «πρέπει» και «μη», ταμπέλες και ανούσιες κοινωνικές συμβάσεις. Ενάντια σε ό,τι παρεμβάλλεται ανάμεσα σ’ αυτό που είμαστε και όσα θέλουμε να γίνουμε ή να έχουμε. Η τύχη πάντα θα ευνοεί τους τολμηρούς!
Μιλώντας για τύχη, Θεό, κάρμα ή όπως το αντιλαμβάνεται και το αποκαλεί καθένας, μην ξεχνάμε ότι οι ευκαιρίες στην ευτυχία δεν είναι απεριόριστες, το ίδιο και τα άτομα που μπορούν να μας την προσφέρουν. Εσύ, εραστή της σιγουριάς, που βαφτίζεις τη διαφορετικότητα και την περιπέτεια επικίνδυνη, δοκίμασε τον συμβιβασμό με το μέτριο και θα διαπιστώσεις ότι είναι ο πιο ύπουλος εχθρός της ευτυχίας σου.
Έχουμε χορτάσει από εικόνες βολεμένων ζευγαριών, κοινότοπων love stories που αντλούν τη δύναμή τους από τη διαφήμιση στα social media. Η ζωή δε βρίσκεται όμως στη γυαλιστερή επιφάνεια. Τα κενά δε γέμισαν ποτέ με υποκατάστατα, είτε υλικά είτε ανθρώπινα.
Γιατί να διαπραγματευόμαστε την αγάπη όταν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε για χάρη της; Η ζωή είναι στιγμές, ας αξίζουν. Ας τις ζούμε με τον άνθρωπο που διεγείρει, εγκεφαλικά και σαρκικά, μέχρι και το τελευταίο κύτταρο της ύπαρξής μας, το πιο μεγάλο χαμόγελό μας. Ας μην τις προσπερνάμε ψάχνοντας ωφελιμιστικά για τη σωστή συναστρία κατά την Πατέρα, τον κατάλληλο καιρό κατά τον Αρνιακό και το πρότυπο του ιδανικού άντρα-γυναίκας του εξώφυλλου της Vogue, σαν να πρόκειται να αγοράσουμε χωράφι.
Ναι, η αγάπη είναι κτήμα, το πολυτιμότερο όλων. Και ως τέτοιο απαιτεί κόπους και θυσίες, είναι μια κατάκτηση που διεκδικεί καθημερινά ένα κομμάτι του εαυτού σου, αλλά σου επιστρέφει ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του άλλου. Να θυμάστε ότι δεν επιλέγουμε το ποιόν και γιατί, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε το πώς αγαπάμε.
Η διαφορετικότητα είναι casus belli. Αλλά με λίγη διπλωματία μπορεί να αναχθεί σε ισχυρό συνεκτικό δεσμό, αντί να υποβιβαστεί σε χάσμα. Είναι ένας ακόμα λόγος να κρατάμε πιο δυνατά το χέρι του άλλου στις δυσκολίες, να θυμόμαστε πως γι’ αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά του είναι που τον επιλέξαμε και τον αγαπήσαμε εξ’ αρχής.
Παραδεχτείτε το, κανείς μας δεν την πάτησε με το αντίγραφό του. Μέχρι και ο Αλήτης αγάπησε τη Λαίδη – και δεν ήταν γιατί έκανε καλά κεφτεδάκια με μακαρόνια. Οι άνθρωποι δε φτιάχτηκαν για να χωρούν σε στενόχωρα καλούπια και συνάμα μεγάλοι έρωτες δε γεννήθηκαν ούτε επέζησαν μέσα σε αυτά. Διεκδικήστε αυτόν που στο πρόσωπό του βλέπετε την καλύτερη εκδοχή της ζωής και του εαυτού σας. Η λογική έπεσε πολλές φορές έξω, το ένστικτο ποτέ!
Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να αναμετρηθείτε με τον ίδιο σας τον εαυτό ή δυνάμεις υπέρτερες για χάρη του ερώτά σας. Ακόμα και αν χάσετε μια μάχη, θα έχετε σίγουρα κερδίσει τον πόλεμο.
Η ζωή δε συμπαθεί καθόλου τους λιποτάκτες.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπαναστασίου
