14 Φλεβάρη. Του Αγίου Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του. Με παίρνει το αμόρε μου τηλέφωνο. «Τι κάνουμε», μου λέει. «Πάμε να δούμε το 50 Shades of Grey», του κάνω. Δεν κρατήθηκα, ήθελα να ’μαι από μια πλευρά να βλέπω τις 50 αποχρώσεις που άλλαξαν τα μούτρα του. Και κάπως έτσι, μ’ αυτά που είδαν ολονών τα μάτια μας, χώρισαν και οι πιο μεγάλοι έρωτες εκείνη τη μέρα. Ή μπορεί και να λύθηκε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, θα δείξει.
Αρχικά, να πω ότι η ταινία ήταν sold-out και καλά «ρομαντική» μόνο και μόνο γιατί ο τύπος ήταν μεγιστάνας, έμενε στο ρετιρέ ενός ουρανοξύστη και είχε 10 πολυτελή αυτοκίνητα. Αν έμενε σε κάνα τροχόσπιτο θα ήταν ανώμαλος και επεισόδιο στο NCIS ή το Criminal Minds στην καλύτερη. Ενώ η άλλη, η τάχα μου χαμηλοβλεπούσα που ξαφνικά από ορκισμένη παρθένα που διαβάζει Jane Austen μας βγήκε βιτσιόζα;
Σοβαρά τώρα ρε παιδιά; Στην Ελλάδα να το γυρίζαμε πιο πετυχημένο θα ήταν το πράγμα. Ώπα, κάντε το εικόνα. Κλασικό ελληνικό ζευγάρι. Αυτή 1.63 με τα χέρια στην ανάταση, καμπύλες και πιασιματάκια. Αυτός συνεπής κλαρινογαμπρούλης, με λίγη κοιλίτσα-γοητεία, γιατί εδώ δεν ξέρουμε από six-pack στυλ Ryan Gosling.
Ας τους ονομάσουμε τυχαία Μήτσο και Σπυρι-δούλα. Πάει τώρα η δικιά μας να του πάρει συνέντευξη. Ντυμένη, βαμμένη σαν φράγκικος επιτάφιος, συνηθισμένες μινιμάλ πρωινές εμφανίσεις. Τη βλέπει ο δικός μας, εδώ είμαστε λέει. «Έχω και κάμπριο, πάμε μια βόλτα;» Το κέρδισε το κορμί από τα αποδυτήρια ακόμη ο πατριώτης.
Για να μην πολυλογώ, έρχεται η ώρα του παιδιού. «Ξέρεις», λέει ο Μήτσος στη Σπυρι-δούλα. «Πρέπει να σου πω κάτι πριν το κάνουμε. Εγώ είμαι από τα Γρεβενά, πολύ παραδοσιακός τύπος. Τη γυναίκα στο κρεβάτι τη θέλω από κάτω». Άντε, το προσπερνάει αυτή. «Ναι, αλλά μου αρέσει να της δίνω και δυο-τρείς ρε παιδί μου, να νιώθω πιο άντρας». Ε, δε βαριέσαι, τσούζει, αλλά μπορεί και να μ’ αρέσει. «Πάμε στο δωμάτιο να σου δείξω και τα σύνεργά μου».
«Από ‘δω η κουζίνα. Εννοείται ότι μετά το σεξ θέλω να μου μαγειρεύεις, γιατί μου ανοίγει την όρεξη. Η καλή νοικοκυρά είναι Σπυρι-δούλα και κυρά, μωράκλα μου. Εκεί είναι το πλυντήριο, ν’ αλλάζεις σεντόνια και με τη σκούπα να παίρνεις καλά και τις γωνίες, γιατί η μαμά μου περνάει συχνά. Είναι και περίεργη, δεν της ξεφεύγει τίποτα. Επίσης, θέλω να μου χαϊδεύεις την πλάτη και να με ξύνεις μέχρι να κοιμηθώ».
Όχι σαν τους άλλους, αμερικανιές, κανόνες και συμβόλαια. Ούτε χάδια, ούτε οπτική επαφή, γυμναστική και διατροφή για να κάνουν νούμερα σαν τις μαϊμούδες ξέρω ’γω. Εδώ δίνουμε πόνο και μετά άμα θέλουμε χτυπάμε και μια πίτσα ο καθένας να νιώσουμε.
Και συνεχίζουμε: «Ναι, Μήτσο, ό,τι θες, αγόρι μου! Απλώς εγώ επειδή είμαι πολύ ρομαντική, να το κάνουμε μόνο στο σκοτάδι». Μούσια, η γνωστή δικαιολογία κάθε γυναίκας που έχει κυτταρίτιδα ή βαριέται να ξυρίζει τη γάμπα της κάθε δεύτερη μέρα.
Και εκεί που ζουν τον έρωτά τους στο φουλ και κάνουν σεξ σε κάθε τετραγωνικό του σπιτιού, αρχίζει αυτή τα υστερικά και ντεκαυλέ: «Όχι στον πάγκο, μόλις τον καθάρισα». Πάει ο χριστιανός να το κάνει πιο κίνκι: «Καλά, άντε το μαστίγιο. Χειροπέδες με πούπουλα έπρεπε να πάρεις; Είμαι αλλεργική, παρ’ τες από ’δω. Άσε που έφτιαξα και νύχια σήμερα, θα σπάσω κανένα και θα τρέχουμε».
Ψάχνει μέρες η άλλη καινούρια κόλπα, αγοράζει σέξι εσώρουχα, αιθέρια έλαια για μασάζ, κεράκια και ιστορίες και ετοιμάζονται να μπουν στο παρασύνθημα. «Καλά, δεν πιστεύω να θέλεις να βάλω αυτό το πέτσινο το βρακί τώρα, επειδή εσύ την είδες Catwoman», ο Μήτσος.
Το ένα χέρι εδώ, το άλλο πόδι απέναντι, μπλέξανε τα μπούτια τους και εκεί που λες ότι τελικά το βρήκαν, αρχίζει ο άλλος: «Αου, ο προσαγωγός μου. Ρε μωρό μου, φτάνει πια με το Κράμπα Σούτρα, έχω ξεθεωθεί ο άνθρωπος, αύριο πάλι. Με κόβει κι αυτό το πέτσινο το στρινγκ. Νιώθω σαν πατάτα τηγανητή με τόσο λάδι πάνω μου».
Εν ολίγοις, μήπως αυτά είναι μόνο για τις ταινίες; Το κρεβάτι θέλει φαντασία, ναι, αλλά σίγουρα όχι βία. Και ό, τι γίνεται εκεί πρέπει να μένει εκεί, και όχι να γίνεται θέαμα για τα πλήθη. Από πότε έγινε ρομαντικό και ανώδυνο το να τις τρως και λες και ευχαριστώ, επειδή είσαι ερωτευμένος;
Συνέλθετε! Ιδίως εσείς, που ενώ κατακρίνετε το ωμό πορνό που απλόχερα προσφέρει το ίντερνετ, τρέξατε να αγοράσατε το βιβλίο και να δείτε την ταινία σαν να επρόκειτο για κάτι πιο ποιοτικό και λιγότερο σεξιστικό.
Για σιγουριά μην προσπαθήσετε κάτι από τα παραπάνω σπίτι, αρκετή δουλειά έχουν τα νοσοκομεία. Και αγόρια: αν καίγεστε να ζήσετε ντε και καλά μια σοδομαζοχιστική εμπειρία με το άλλο σας μισό, δοκιμάστε να κάνετε παρέα αποτρίχωση με κερί στα πόδια ή όπου αλλού σας βαστάει. Θα το θυμάστε για πολύ καιρό.
Συντάκτης: Ελευθερία Παπαναστασίου
