Πάντα ασπαζόμουν τη θεωρία του «χαλαρά», Θεσσαλονικιά καθότι. Είναι στο DNA μου και να θέλω δεν αλλάζει. Χαλαρά βολτάρω, χαλαρά ανακατεύω τον καφέ μου στην παραλία, σχετικά χαλαρά οδηγώ, ακόμα πιο χαλαρά ξυπνάω. Αλλά αυτό το χαλαρά με τις σχέσεις ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Χαλαρός είσαι άμα σου πατήσει δυο-τρεις ενέσεις ο οδοντίατρος για να σου βγάλει το φρονιμίτη, όχι αν έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα και σου ‘χουν πέσει όλα τα δόντια. Εκτός κι αν δεν την έχεις δαγκώσει.
Χαλαρή, ελεύθερη σχέση ή όπως σε λένε, είσαι τουλάχιστον διαβολική επινόηση. Ατάκες τύπου «είμαστε μαζί χαλαρά» ή «έχουμε κάτι ελεύθερο» στο μυαλό μου μεταφράζονται σ’ ανθρώπους που είτε δε γουστάρονται αρκετά είτε προσπαθούν να σερβίρουν απ’ την αρχή τον σύντομο χωρισμό με καλύτερο marketing. Αν το καλοσκεφτείτε, η ταμπέλα της ελεύθερης σχέσης αυτοαναιρείται εξ’ ορισμού.
Πείτε το fuck buddies, friends with benefits, αλλά όχι σχέση και μάλιστα ελεύθερη, έχει καεί το μυαλό μας. Σχέση είναι να νοιάζεσαι, να θέλεις να μοιράζεσαι ό,τι ζεις, να τρελαίνεσαι όταν βλέπεις τον άλλον κι ακόμα περισσότερο όταν δεν τον βλέπεις. Γιατί πιο κτητικός κι αποκλειστικός τύπος απ’ τον έρωτα δεν υπάρχει. Διεκδικεί το χρόνο σου και τον εαυτό σου. Πώς λοιπόν μου είσαι ή το παίζεις χαλαρός, όταν θέλεις μόνο για την πάρτη σου έναν άνθρωπο;
Όταν δε θέλεις να τον χάσεις, δε λογαριάζεις ούτε σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα, ούτε που ήσουν έξι μήνες πριν, ούτε που θα βρίσκεσαι σε τρεις μήνες από τώρα. Το μόνο που σ’ ενδιαφέρει είναι να ζεις το παρόν μαζί του. Δικαιολογίες του στιλ «έχω πληγωθεί», «δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ» απορρίπτονται και παίρνουν και βραβείο γελοιότητας. Όλοι μας έχουμε πληγωθεί όσο έχουμε πληγώσει. Κάθε άνθρωπος όμως είναι μια διαφορετική ευκαιρία να ζήσουμε κάτι όμορφο, για να μασάμε τη γνωστή καραμέλα ότι δεν είμαστε έτοιμοι για σχέση.
Και στο κάτω-κάτω τι θα πει έτοιμος; Έχετε δει ποτέ συναίσθημα να σας χτυπάει την πόρτα και να σας ρωτάει αν είστε διαθέσιμοι για να περάσει; Πόσο μάλλον ο έρωτας. Κανονικά πρέπει να ευχόμαστε να μας βρει απροετοίμαστους, να μας αιφνιδιάσει και ν’ αλλάξει όσα πιστεύαμε και περιμέναμε. Αυτοί οι άνθρωποι κι αυτά τα συναισθήματα που κάνουν τη σιγουριά μας καπνό και τα πόδια μας να τρέμουν είναι η διαφορά στη ζωή μας.
Έχουμε γεμίσει ανθρώπους που φοβούνται να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους κι έχουν βαφτίσει το κρεβάτι «σχέση», για να βολευτούν. Απ’ την άλλη έχουμε τους σχεσάκηδες που αποκαλούν «σχέση» τις μετριότητες για να περνάνε το χρόνο τους λιγότερο βαρετά. Και κάπου στη μέση θα βρεις τους – κατ’ εμέ- πραγματικά χαλαρούς τύπους. Αυτούς που δεν τους νοιάζει πού ήταν έξι μήνες πριν ή πού θα βρίσκονται σε τρεις μήνες από τώρα. Γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ζήσουν το παρόν μ’ έναν και μόνο συγκεκριμένο άνθρωπο.
Και μέσα απ’ αυτό το παρόν κάποια στιγμή καταλήγουν να ‘χουν φτάσει μαζί και στο μέλλον. Γιατί όταν κι οι δυο το θέλουν, απλώς συμβαίνει μόνο του. Χωρίς προβληματισμούς για το τι έχουν, για το αν και πού θα τους βγάλει. Γιατί δε βάζουν όρους στην επικοινωνία ή στο πόσο θα βρίσκονται, στο τι θα δώσουν και πόσο θα δεθούν. Γιατί κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν. Είναι αυτοί που είναι μ’ όποιον είναι κι ας μπορούν να ‘ναι μ’ άλλους δέκα. Την ελευθερία τους δεν την αντάλλαξαν για ψίχουλα προσοχής ή ενδιαφέροντος. Το σταγονόμετρο είναι για τα εργαστήρια και τα συμβόλαια αφήστε τα για τους δικηγόρους.
Βέβαια, για να ‘μαστε αντικειμενικοί, ό,τι και να πούμε στην αρχή δεν προεξοφλεί το αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν το αποκαλέσουμε σχέση, μπορεί να μη μας βγει κι η φούσκα να σκάσει στα μούτρα μας πολύ σύντομα. Ακόμα κι αν το βαφτίσουμε ελεύθερο και χαλαρό, μπορεί να γίνει μόνο του σχέση στην πορεία. Δεν αποκλείεται ν’ αλλάξει χαρακτήρα κάτι, αλλά η μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, που λένε. Βγάλε άκρη με τη χημεία, αν μπορείς. Αν υπάρχει, είναι το καλύτερο. Αν όχι, δε θα ‘ρθει ποτέ.
Είτε έχεις μέτρια συναισθήματα κι είσαι αραχτός και χαλαρός είτε είσαι τρελός και παλαβός και καίγεσαι για κάποιον, το ζήτημα είναι να το δείχνεις. Να είσαι ξεκάθαρος μ’ αυτά που νιώθεις και στους άλλους και στον ίδιο σου τον εαυτό κι ό,τι λες και κάνεις να το εννοείς, γιατί μπούτια είναι και μπλέκονται εύκολα!
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Παπαναστασίου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ελευθερία Παπαναστασίου
